The Undestined Love

Chapter 50

"Hmm this is good." He said while bitting the cake.

"It's chocolate raspberry truffle cake." Chef Elma said. "A decadent chocolate cake brushed with Chambord Liqueur and filled with dark chocolate ganache and a hint of raspberry preserves."

She will be the chef of our wedding.

"I like this. How about you?" He looked at me and smiled.

Napilitan naman akong ngumiti at tumango pero ang totoo ay hindi ko malasahan ang totoong lasa nito. Hindi ko alam kung nasa cake ang problema o talagang nasa akin.

Dahil hindi ako masaya.

"We will take this." Ani ni Jullian kay Chef Elma.

"Okay. I will add this in the list." Pagpapaalam nito sa amin kaya naiwan kaming dalawa ni Jullian sa lamesa.

"After this, We will pick up your wedding gown." Sabi ni Jullian habang pinupusuan ng tissue ang labi niya, humarap naman siya sa akin at pinunasan rin ang labi ko.

Umiwas naman agad ako ng tingin sa kaniya.   Bumuntong hininga ako at pinaglaro ang kamay ko sa ilalim ng lamesa. Makakasal talaga ako sa lalaking hindi ko kailan man minahal.

Naramdaman ko ang paghawak ni Julliy sa kamay ko at hinaplos iyon. "I still can't believe that you will be my wife soon.."

"Jullian." Inalis ko ang kamay ko sa kaniya at nanatiling hindi tumingin sa kaniya.

Narinig ko ang pagbuntong hininga nito. "I'm really happy. Sobrang saya ko kahit alam kong napipilitan k-ka lang." Naiiyak nitong tugon.

Mabuti na lamang at dumating na si Chef Elma para mapirmahan kay Jullian ang ilang papel para sa mga magiging pagkain sa kasal namin.

"See you in Friday, Chef Elma." Pagpapaalam ni Jullian. Nilingon pa niya ang ilang mga waitress na siyang nagseserve sa amin kanina. "Thank you for the good service."

Friday. Our wedding date.

Tumango naman silang lahat. "You're very lucky to have Mr. Jullian, Ms. Silvestria." Nakangiting saad ni Chef Elma.

"Uh- We have to go na." Biglang sabi ni Jullian at hinawakan ang kamay ko nang mapansin na hindi ko pinansin ang papuri ni Chef Elma.

Bahagya namang siyang nagulat pero nakuha paring ngumiti at nagpaalam na rin. Agad ko namang inagaw ang kamay ko kay Jullian nang makarating kami sa parking.

I heard him sighed pero hinayaan ko na lamang siya. "I forgot my keys. Wair a seconds." He said.

I nodded. Pinanood ko siyang pumasok muli sa restaurant. Naghanap naman ako ng bench na malapit roon, kanina pang sumasakit ang paa ko dahil sa hills ko.

"Argh..." I took off my sandals and massaged my foot. "I will not wear you again." Sinipa ko pa ito gamit ang isa kong paa.

"Why is he taking long?" Inis kong bulong at muling tumingin sa sasakyan niya pero wala parin siya roon.

Tatayo na sana ako para puntahan siya sa loob nang biglang tumunog ang cellphone ko. Inis namam akong bumalik sa upuan at sinagot ang tawag.

It was an unknown number.

"Hello?"

"Xyrene... Do you remember me?" Ani ng isang babae sa kabilang linya.

Her voice was familiar.

"How did you get my number? Abby?" Naiinis kong tugon. "Aren't you happy with my dearest ex? Bakit ginugulo mo pa ako ngayong sinira mo na kami?" I sarcastically said.