Epilogue

101 19 0
                                    

I woke up because of the sun rays that hitting my body. "I forgot to close the window again." Inaantok kong sabi.

I rolled over and tried to reached him like the way I used to..... but then I remembered that he wasn't there and never will be again.

Mahina na lamang akong natawa sa ginawa ko. I opened my eyes and took my cellphone from my sidetable to checked my schedule today.

I sighed when i saw my schedule was full. "Didn't I tell her that cancel it all?" I whispered. I stood up and went to the balcony.

I called my secretary's number. As I expected she answered it immediately, Maaga talaga siyang ginigising dahil nakasanayan na niyang baguhin ko ang schedules ko tuwing umaga.

"Goodmorning, Ms. Xyrene." She greeted.

"Didn't I tell you to cancel all my schedules today?" I asked.

"Wala po kayong sinasabi Ms." She laughed, Sanay nanaman ito sa ugali ko dahil ilang taon na rin siyang nagsisilbi sa akin simula ng maging CEO ako. "Cancelled na po pero kailangan mo paring pumasok ngayong umaga. May ilang documents kayong pipirmahan." She explained.

"Fine." I ended the call.

Nilanghap ko ang malamig na hangin mula sa labas. Hindi ito kasing presko ng hangin sa batanes dahil sa Manila na ako nakatira ngayon.

I looked up at the beautiful sky and smiled but tears were dripping from my eyes. "How are you there?"

It's been a years since Kenzo died but until now I still can't accept it.

"It's been a years, baby." I immediately wiped away my tears when kuya suddenly entered my room.

Yes, He recoverd.

"Should I teach you to knock?" I rolled my eyes but he just laughed.

"Goodmorning, princess." He kissed the top of my head. "Hindi ka papasok?"

"I will." Tipid kong sagot.

"Are you okay?" Nagaalala niyang tanong.

"Ofcourse I am." I smiled and went to my closet. "What should I wear today?"

"Aalis na ako, May training pa kami." He said, Simula ng gumaling ito ay pinagpatuloy niya ang pangarap niya habang ako naman ang nagpatuloy ng kompanya namin sa tulong ni Trevor.

"Take care." I waved my hand at him while picking up my clothes. Narinig ko na lamang na isinara niya ang pinto kaya agad akong dumiretso sa bathroom para maligo.

After I took a bath. I wore my black turtleneck top paired with my wide leg trousers. I just let my hair down dahil maiksi nanaman ito.

I grabbed my pouch and key before leaving my room. Unlike before, I have no longer driver now.  Simula ng mawala siya... I learned to live alone.

May sariling bahay na rin si kuya. Nakitulog lang siya sa akin ng isang linggo dahil matatagalan pa bago ulit kami magkita dahil may contest siya sa ibang bansa.

And abour Trevor, He choose to live in Batanes. Pinili niyang asikasuhin lahat ng mga naiwang ari arian ni Lola roon dahil ayaw niyang maging tagapagmana ng mga ari arian ng tatay niyang nakulong.

I put him on jail.

Ganoon rin si Jullian at ang nanay nito. Hindi ko hahayaan na hindi makamit ni Kenzo ang hustisya sa pagkamatay niya. Galit na galit rin si Tito Kentson nang malaman niya ang totoo. Mahabang panahon rin pala nilang itinago iyon sa kaniya.

"Ma'am, Nakahanda na po ang aga-"

"I'm full." I cut her off. "Kainin niyo na lamang." I slightly smiled at her.

The Undestined LoveWhere stories live. Discover now