Behind the Skies (Book 1 of Skies duology) | ✓

XLVIII: Esus

Every chapters are unedited, please bear with the typos.

XLVIII: Esus (maryosep)

Patuloy kaming tumatakbo ni Li papalayo habang magkahawak ang mga kamay. The demons are currently chasing after us. I can already feel Li's heavy breath, at dahil doon hindi ko maiwasan ang mag dasal na sana ay hindi siya atakihin ng kanyang asthma ngayon.

It's already 1:45 am and the streets are already empty. Solong-solo namin ang buong kalsada sa tahimik na probinsiya. Bukod sa mga kuliglig ay wala nang iba pang maririnig kaya naman malinaw na malinaw sa akin ang mga mabibilis na yapak ng mga kasalukuyang humahabol sa amin.

Li is taking all the lead. Halos makaramdam ako ng pagka-hilo dahil sa kung saan-saang iskinita kami sumusuot para lamang makalayo. I know she's trying to lost the demons, but she can't. Kung mabilis ang mga galaw namin ay mas mabilis ang sa kanila, tila ba mga bihasa na sa ganitong eksena.

We continued running for our life until we reached a familiar place. Napadpad kami sa malawak at tahimik na boulevard. Ngayong malayo na kami sa mga kabahayan ay hindi ko maiwasan ang mangamba, para kaming mga daga na hinahabol ng napakaraming pusa.

Amoy na amoy ko ang tubig alat na nagmumula sa gilid ng boulevard, ang tunog rin ng alon ay marahas na tila ba naghihinagpis.

“Goddamn it!” — Li cursed.

Hindi man niya sabihin ay alam ko ang iniisip niya. By this time, I know that she's thinking that taking the way to the boulevard is a wrong choice. Malayo sa kabahayan, walang iskinita, at napakalawak ng kalsada. Wala kaming pagtataguan.

“Wag mong hayaan na asintahin ko kayong dalawa ng bala, Pietro!”

Halos manginig ako ng dumaungdong ang pag sigaw na iyon ni papa. He and Manuel are also with the 10 men chasing after us. There are all 12 demons behind us. The dark skies serves as recorder that capture our battle between life and death.

“M-mahal, bilis!” — Li shouted. I am aware that I am not running as fast as her, hindi ko ba alam pero parang may kung ano sa paa ko ang nahihirapan kong igalaw.

Hila-hila parin ako ni Li hanggang sa makarating kami sa daungan ng mga bangka. Halos mapamaang pa ako sa gulat ng sa isang iglap ay nagawa niya akong itulak sa bangka na dalawang metro ang layo mula sa boulevard. Li jumped as well with her heavy breathe.

Kitang-kita ko ang pagkataranta niya habang inaalis ang malapad na tali sa bakal para tuluyang mapaandar ang bangka. Wala akong ibang magawa kundi ang titigan lang siya, the thought of going into the sea is waking up the cowardice inside me. Masyadong maalon at napakadilim rin ng kalangitan.. but when I heard a loud bang from a gun, I felt how my inner tension intensify.

Doon, hindi ko man alam kung paano ay nagawa kong buksan ang makina ng bangka at pinaandar ito papalayo, making the rope lost its grip from the iron.

Mabilis kong nayakap si Li ng muntikan siyang mawalan ng balanse. Halos kunot na kunot ang aking noo habang natitipa'una sa pagpapaandar ng maliit na bangka. The waves are high, making us jump because of the impact.

Ilang minuto palang ang nakakalipas ngunit alam kong malayo na ang aming narating. Halos hindi ko naman naiwasan ang mapamura ng biglang huminto ang bangka, indikasyon na wala na itong gasolina.

“L-love please wag kang bibitaw sa kamay ko.” — sambit ko ng muntikan nang tumaob ang bangka dahil sa malakas na alon.

Ngayong gabi, kung makakaligtas man kami sa mga demonyo ay paniguradong hindi naman kami makakaligtas sa hagupit ng kalikasan. We will probably drown in this massive dark sea.