Finding His Existence

Epilogue

Trevortine's Point Of View

As I wait for her while she's standing at the end of the aisle, I realize how much lucky I am to have her. Nakita kong may mga nagbabadyang luha sa mga nakakaakit niyang mga mata bago pa siya magsimulang maglakad. Happiness is evidence in her eyes.

Nang magsimula na siyang maglakad sa mahabang pasilyo ng simbahan ay nagsimula ng kumanta si Sophia na kaibigan niya, ng paborito niyang kanta noong nag aaral pa lamang kami.

I never dreamed 'cause I always thought that dreaming was for kids, just a childish thing.

Tinignan niya ang mga kaibigan niyang todo ang suporta sakanya at ngumiti. It's really unbelievable that after all the tragic things that happened, I am here now, standing and waiting for my girl to marry me. This is a dream come true.

And I could swear, love was just a game that children play and no more than a game.

"Trevortine this is Samantha, your tita Jairen's daughter." Naalala kong pagpapakilala sa akin ni mama sakanya noong bata pa kami. Napakatagal na panahon at napakaraming taon na ang nagdaan pero parang kailan lang ito kapag iniisip ko.

Hanggang sa lumaki kami at pumasok na sa high school ay hindi parin kami mapaghiwalay. It's just that I get used to be with her all the time at kilalang kilala na namin ang isa't isa. She's very matured pag dating sa mga bagay bagay kaya kahit mas matanda ako sakanya ng dalawang taon ay hindi naging problema iyon sa akin at sakanya, minsan nga ay naisip kong mas marami pa siyang alam.

"Jai! Let's go! We're going to be late!" Sabi ko sakanya habang nag aantay kami ni ate Kate sa kotse sa labas ng bahay nila. 

It's my 2nd year in college and her 4th year in highschool. It is her last year in this school because she needs to transfer to a new university in manila. The University she wanted, offered her a full scholarship. The other thing why she accepted it is because the school she will be entering, prioritized Architecture.

Noong magkasama palang kami sa highschool ay marami ng pumuporma sakanya, she's beautiful, talented and smart. She's the girl that every boy is dreaming of.

"Trev! I have something to tell you." She said excitedly.

"What is it?"

"I already have a boyfriend!" She said with a smile while showing me the picture of her so-called-boyfriend.

I don't know how to react so I just gave her a smile at nakita kong dismayado siya sa naging reaksyon ko.

"You should be happy for me! Napaka mo!" Sabi niya at umaktong nagtatampo.

Yes I should be happy for you, pero hindi ko alam kung bakit ganto ang nararamdaman ko. Nagagalit ako. Naiinggit ako.

Hindi ko pinansin ang naging reaksyon ko dahil baka nasanay lang ako na ako lang ang lalakeng lagi niyang kasama.

"Jai." Tawag sakanya ng boyfriend niya na ikinagulat ko. Ate Kate and I are the only person that can call her Jai.

"Did you just call her 'Jai'?" Sabi ko habang nakakunot ang noo.

"Bawal ba bro?" Maangas na tanong niya sa akin.

Hindi ko na siya pinansin at bigyan ko nalang siya ng makabuluhang tingin at sinuklian niya naman ako ng tingin na humihingi ng pasenya.

Hindi rin nagtagal ang relasyon nilang dalawa at sa loob ng isang buwang relasyon nila ay hindi nawalan ng oras si Jai sa akin, of course I'm still her bestfriend.

Summer came at sa loob ng bakasyon na iyon narealize ko na gusto ko si Jai, nag iisang babaeng pinagtuunan ko ng pansin sa buong buhay ko, I'm just indenial with my feelings for her dahil hindi ko inaasahan na sa dinami rami ng babae ay sakanya ako mahuhulog, sinong hindi mahuhulog sa katulad niya? She knows how to handle me and my attitude.