Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 1

''Na het etentje hebben we een film bij hem thuis bekeken. Midden in de film kuste hij mij.'' zegt Elena, ofwel mijn beste vriendin die hopeloos verliefd is op een jongen waarvan ik de naam niet meer weet. ''Jullie hebben gekust? En hoelang ken je hem al?'' zeg ik verbaast. ''Ja, het was geweldig! En dat doet er nu niet toe.'' zegt ze dromerig.

In de verte zie ik Jace aankomen. Ik zwaai naar hem en kijk hem met een vervelende blik aan. Hij grinnikte, maar loopt toch naar onze tafel toe, gelukkig maar. Ik zou mijn middageten niet eens kunnen eten door Elena. Ze zou heel gedetailleerd vertellen hoe die jongen kust, en dat hoor ik liever niet.

''Smakelijk dames.'' hoor ik de bekende stem van Jace naast mij zeggen. ''Dank je. Hoe was jouw dag?'' vraag ik aan hem. Ik kijk kort naar Elena maar zie dat ze nog steeds dromerig naar boven kijkt. Is ze nu aan het kwijlen? ''Wat denk je zelf? Het is school. Dat kan dus niet goed zijn.'' zegt hij met rollende ogen. ''School is heel leerzaam. Je zou blij moeten zijn dat je naar school kan en mag gaan.'' zeg ik. ''Bla bla bla. Ik heb het toch niet meer nodig voor later, aangezien ik - nou ja, je weet wel word.'' zegt hij en kijkt kort naar Elena. Jace is een weerwolf en zijn vader is Alpha van hun pack, waardoor Jace de opvolger wordt. Ikzelf ben geen weerwolf, maar heb wel wolvenbloed. Dat komt omdat mijn vader een weerwolf is en zijn mate, mijn moeder, mens is. Zij hebben 2 kinderen, mijn broer en ik. Mijn broer is half wolf, half mens, een weerwolf dus. Ik ben 15% wolf en 85% mens. Met andere woorden, ik heb te weinig wolvenbloed om een wolvengeest te hebben, dus ik ben een mens.

''Hey Jace.'' zegt Elena uit het niets. ''Je meent dit toch niet? Hij zit hier zeker al 10 minuten en nu pas merk je dit op?'' zeg ik en kijk haar vernietigend aan. ''Sorry, mijn gedachten zijn ergens anders.'' zegt ze en bloost. ''Dat merken we.'' mompel ik en neem mijn eten uit mijn rugzak. Net wanneer ik een hap van mijn boterham wil nemen, gaat de bel. ''Wat? Is het nu al tijd?'' vraag ik verbaasd en kijk in het rond. Ik zie dat de refter al minder druk is en dat veel mensen richting hun les lopen. Ik prop snel een boterham in mijn mond en steek de rest terug in mijn tas. Ik hoor Jace grinniken en hij klopt op mijn rug, waardoor ik mijn eten bijna op Elena spuwde, die nog steeds voor mij zit. Maar dat zal ze niet eens doorhebben.

''Zorg dat je niet te laat komt. We hebben Nederlands en je weet wat ze doet met laatkomers.'' zegt Jace en rent weg. Mijn ogen vergroten zich en ik loop achter hem aan, met nog steeds een volle mond. Net voor we de refter uitlopen merk ik dat Elena niet mee is. Ik kijk achter mij en zie dat ze nog steeds op haar stoel naar boven zit te staren. ''Dit meen je niet.'' mompelde ik nadat ik mijn eten had doorgeslikt. Ik loop zuchtend naar haar toe en schuif haar stoel van onder haar zitvlak vandaan, waardoor ze op de grond valt. ''Waar was dat voor nodig?!'' roept ze boos naar mij. ''Je moet naar je les.'' zeg ik en rende vervolgens naar mijn lokaal. Ik zie onderweg een paar mensen vreemd naar mij kijken, aangezien ik als een gek door de gangen ren.

Ik storm het lokaal binnen en zie dat mevrouw er nog niet is. Ik kreeg een opgelucht gevoel en zucht. ''Estella Jackson! Waar kom jij vandaan? En wat voor manieren zijn dat nou weer? Ga onmiddellijk naar de directeur!'' hoor ik mevrouw roepen. Ik zucht en zie dat ze achteraan de klas staat. Ik keek haar met een dodelijke blik aan. Waarom is ze altijd zo chagrijnig? Jace barst in lachen uit, waarschijnlijk door mijn blik. ''Jace Moon! Wat is er zo grappig?'' vraagt ze plots met een vriendelijk toon. Wat? Dit meen je niet. Ze mag me gewoon niet. Jace zijn antwoord hoor ik niet meer, want ik ben het lokaal al uit.

Aangekomen bij de directeur, die er zoals gewoonlijk niet is, liep ik naar zijn secretaresse. Ze geeft mij een 'te laat briefje' en een uur strafstudie vanavond. Nadat ik terug naar het lokaal ging, nam ik plaats naast Jace achteraan de klas. ''Goed nieuws, we hebben een spreekbeurt.'' fluistert Jace. ''Wat is daar nou goed aan? Ik haat het als ik vooraan de klas moet staan, en dat weet je.'' fluister ik terug. Als mevrouw hoort dat ik aan het praten ben, dan ben ik dood. ''Dat bedoelde ik niet. Het is per 2 en wij zijn samen.'' zegt Jace en grinnikt om mijn reactie. ''Estella Jackson! Je bent al te laat in de les en dan durf jij ook nog je buur te storen?! In plaats van een opstel te schrijven van 1 pagina, mag je nu 5 pagina's schrijven over hoe geweldig ik ben." roept ze voor heel de klas. ''Ik kom niet eens aan 1 woord.'' mompel ik tegen Jace. ''Commentaar? Dan schrijf je 10 pagina's! Tegen de volgende les op mijn bureau!''