Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 9

Gisteren was een leuke avond. We hebben allemaal tot laat zitten praten en elkaar beter leren kennen. Kate is dokter in het ziekenhuis in de roedel en Louise is daar een verpleegster. Het was zo gezellig dat we tot laat hebben zitten praten. Daarna zijn we allemaal naar onze kamer gegaan. Het is nu 10 uur in de ochtend en ik trek verse kleren aan. Louise heeft mij een stapel kleren gegeven die ik kon lenen. Het ongemakkelijke was dat ik ook haar ondergoed moest gebruiken. Ik moet snel gaan winkelen.

Toen ik aankwam beneden zat Jace op zijn mobiel en Louise was aan het ontbijten. Ik ga bij haar zitten en neem een broodje. "Nog eens bedankt dat ik je kleren mag lenen." zeg ik glimlachend tegen haar. "Dat is geen probleem hoor. Ik heb geregeld op mijn werk dat ik woensdagnamiddag vrij ben. Dan gaan we samen winkelen voor jouw. Ik hoop dat je dat goed vind?" vraagt ze. "Natuurlijk vind ik dat goed. Ik was van plan om dan te gaan, maar gezelschap is zeker welkom en gezellig." zeg ik enthousiast en eet verder mijn broodje op.

Binnen een tijd komt Oliver ook ontbijten. Er is iets tussen ons dat het altijd ongemakkelijk maakt. Ik weet niet goed wat precies. Na het ongemakkelijke ontbijt ging ik bij Jace in de sofa zitten. "Zo, wanneer start de rondleiding?" vraag ik aan hem. Gisteren gaf hij mee om Cameron en mij een rondleiding door de roedel te geven. "Ik hoop dat Cameron niet lang meer slaapt want hoe langer we moeten wachten, hoe korter de rondleiding." zegt hij schouderophalend. Ik word al boos dat Cameron maar niet uit zijn bed kwam. Hij is zo lui. Tot mijn verbazing komt hij net de trap af en eet redelijk snel zijn eten op. "Eindelijk. Is iedereen dan klaar voor de rondleiding?" vraag ik enthousiast. Iedereen knikte en we vertrokken met ons 4 naar buiten. Louise ging niet mee want ze moest nog iets regelen.

"Oliver begin jij deze keer maar." zegt Jace en geeft hem een schouderklopje. "Oké om te beginnen dit was dus het roedelhuis. Daar wonen de Alpha en Béta hun familie in. Vaak ook de gasten als die er zijn, nu dus jullie. Dit huis staat centraal in de roedel. Nu gaan we een korte wandeling houden voor het belangrijkste te tonen. Om te beginnen gaan we naar de scholen." begint hij en stapt een richting uit. Iedereen volgt hem en ik kijk verbaasd om mij heen. Het was overal zo groen en mooi.

"Dit zijn dus de scholen. Je ziet dat er meerdere gebouwen zijn. Er is een gebouw voor opvang voor de kleinste en de kleutertjes. Dan een andere voor kinderen tot 14 haar. Daarna gaan ze naar het laatste gebouw waar er les gegeven wordt tot 18 jaar. Daarna zijn er voor bepaalde dingen nog een extra opleiding van 1 jaar zoals leerkracht of verpleegster maar ook nog hogere die langer duren zoals dokter." zegt hij als we voor het gebouw staan.

"Hoe komt het dat Jace bij mij op school zit terwijl er hier een school is?" vraag ik verward. Jace lacht om mijn gezicht. "Dat komt Estella, omdat ik graag als toekomstige Alpha ook mensenkennis wou hebben. Wolven moeten hun schuilen voor ons geheim. Maar je moet toch weten voor wie je u moet schuil houden." zegt hij. Ik neem de info in mij op en vind dit eigenlijk een slim idee van hem. "Als er verder geen vragen zijn toon ik het winkelcentrum en daarna gaan we naar het ziekenhuis." zegt Oliver verder. Zogezegd zo gedaan. Het was duidelijk dat hij ons de belangrijkste dingen wou tonen die voor ons van belang konden zijn. Onderweg kwamen we kleine speeltuintjes tegen waar kinderen aan het spelen waren en ouders die naar hun keken.

"We hebben ook een park hier in de buurt. Misschien kunnen we daar even gaan zitten?" zegt Oliver daarna. Iedereen stemde direct in. Eenmaal aangekomen gaan we allemaal op het gras zitten. "Nu ik zo denk hoe oud ben je eigenlijk?" vraag ik nieuwsgierig aan Oliver. "Ik ben 19 jaar. Een jaar ouder dan Jace. En jij?" vraagt hij terug. "Oh ik had je ouder ingeschat. En ik ben 17 jaar. Binnenkort word ik 18." zeg ik blij. Ik wijs met een vinger naar Jace. Ik zie direct de schrik in zijn ogen. Hij weet direct wat ik bedoel. Hij vergeet altijd wanneer ik jarig ben dus help ik hem er vaak mee. "Oh nee ik weet het niet." zegt hij triest. "Wil je nu zeggen dat je haar verjaardag niet weet? Je bent haar beste vriend!" vraagt Oliver verbaasd. "Een schande van jouw." Voegt Cameron toe. "20 april?" gokt Jace. Ik lachte en schudde mijn hoofd. "Goede poging maar, nee. Het is 8 juni." zeg ik hoofdschuddend. "Dat is binnenkort al." zegt Oliver. Ik knik mijn hoofd. "Dat ga ik onthouden." liet hij weten.

"Ik heb honger." laat Jace weten. "Gaan we hier anders niet picknicken? Ik kan snel naar de winkel gaan?" vraagt hij. Iedereen stemt in dus Jace vertrok richting een winkel. "In de avond gaan we vaak gaan lopen Jace en ik. Heb je geen zin om mee te gaan Cameron?" vraagt Oliver. Ik merk dat Cameron hem anders gedroeg. Hij houd Oliver steeds in de gaten en ik wist niet wat de reden daartoe is. "Klinkt leuk. Ik zou graag eens meewillen." antwoordt hij. "Ik heb ook nog een vraag. Ik werkte in de mensenwereld in de autogarage. Ik vraag mij dus af of ik hier ook iets kan doen als ik vrije tijd heb maar dan eigenlijk hoofdzakelijk kan meetrainen als soldaat?" vroeg ik. Ik ben verbaasd om die vraag want ik zie hem dat niet direct doen. "Ik beslis hier niet over maar je kan het vragen aan mijn vader. Ik ben er zeker van dat dit wel mogelijk is ja." zegt hij en Cameron was blij met dat antwoord. Daarna kwam Jace toe met veel lekker eten en beginnen we allemaal te eten.