Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 33

Plots vliegt de deur open en we kijken beiden verbaasd op. Het is Amira en haar ogen worden groot als ze ziet wat er aan de hand was. Ze begint luid om hulp te roepen. Quin springt op en probeert weg te vluchten via het kleine raampje in de ruimte. Als snel komen enkele mannen binnengelopen en pakten Quin vast. Ik lig nog steeds op de grond, in shock van wat er net gebeurd is. Amira loopt naar mij toe en geeft mij een knuffel. Nadat ik ben bekomen sta ik op en ga terug in het café zitten. Ik zie niet veel later dat enkele mannen in bewapende uitrusting Quin meenemen naar buiten. "De baas heeft het noodnummer gebeld." laat Amira weten. "Hij heeft ook iedereen naar huis gestuurd. Zodat je even hier alleen kan bekomen." Ik knik naar haar en een kleine glimlach komt tevoorschijn op mijn gezicht. Dat is heel lief van die man.

Aan onze tafel is het even stil. Amira, Dean en Brandon zitten er nog steeds. Geen van hen wist wat te zeggen. Iedereen is zo in shock van wat er net is gebeurd. "Meisje, er is ook een dokter onderweg." Komt de baas zeggen aan mij en legt kort zijn hand op mijn schouder. Ik schud mijn hoofd dat ik geen dokter nodig had. Ik ben nergens gewond dus ik kan mezelf wel redden. "Het is verplicht dat er een dokter langskomt. Die zal ook bespreken wat je moet doen en er is een controle of je geen verwondingen hebt opgelopen." zegt Amira en pakt mijn hand vast. Zo blijven we een tijdje zitten tot we onderbroken worden door een vrouw in een witte jas, de dokter. "Aangenaam, ik ben dokter Anna. Ze hebben mij opgebeld voor jouw klopt dat?" vraagt ze vriendelijk en steekt haar hand uit. Ik knik en neem haar hand aan. "Ik ben Estella, aangenaam." De baas brengt ons daarna naar een aparte kamer waar we privé konden praten.

Na de controle is alles in orde volgens haar. Ik heb geen breuken, enkel een paar kleine schaafwonden die ze heeft ontsmet. Ze heeft mij verteld hoe ik deze situatie moet aanpakken. Na enkele telefoontjes is alles geregeld. Ik zou deze avond bij mijn moeder logeren, zodat ik iemand heb waar ik op mijn gemak ben. Morgen gaan we samen met Louise en mijn moeder naar de Alpha gaan. De dokter heeft al laten weten aan hem dat hij mij kan verwachten. In zo een situatie is het verplicht om dit te bespreken met de Alpha en de Luna. Hier staat namelijk een straf op voor Quin. Ze moeten precies weten wat er is gebeurd om te weten wat voor straf ze kunnen geven. Er mogen 2 vertrouwenspersonen mee zodat zij mij kunnen steunen. Ik zou graag gehad hebben dat Amira ook meekon maar ik heb uiteindelijk beslist om Louise mee te nemen omdat Quin een vriend van Amira is en daar word ik wat onzeker over.

De volgende dag zijn we op weg naar het roedelhuis, zoals afgesproken. Al snel worden we ontvangen door de Béta en hij brengt ons naar de ruimte waar de Alpha en Luna zitten te wachten op ons. Ik word warm ontvangen door de Luna die mij een knuffel geeft en de Alpha gewoon een hand. Ik leg het hele verhaal van toen ik Quin voor het eerst ontmoette tot gisteren volledig uit. "Dat is zo dapper dat je dit tegen ons kon vertellen. Ik wil je ook laten weten dat we er altijd voor je zijn als er iets is. Je bent hier altijd welkom." zegt de Luna en lacht vriendelijk naar mij. "Wat is gebeurd keuren wij ten strengste af. Je hebt een mate dus het is verboden wat hij heeft gedaan. Iedere roedel regelt zoiets anders, dat wil ik je wel zeggen. Onze roedel sluit de persoon op, onder toezicht van dokters zodat de persoon gezond is en blijft. Maar ze gaan gedurende de dag naar school. Ze leren over wat ze hebben gedaan en dat het absoluut niet oké is. Na enkele tijd wordt er gekeken naar hun evolutie en indien deze niet verbeterd, zijn ze niet langer meer welkom in onze roedel. Wij zouden ook willen kijken naar jouw mening." zegt de Alpha en kijkt mijn richting uit. Even weet ik niet wat te zeggen. "Wat? Dat is toch helemaal geen straf?" zegt Louise boos. Die toon in haar stem heb ik nog nooit gehoord en ik schrik ervan. "Ik begrijp dat niet iedereen hier mee eens is, maar we geven onze leden nog een laatste kans." zegt de Alpha rustig. Ik zie dat Louise haar moest inhouden. "Dus je vindt het oké dat een moordenaar een tweede kans krijgt?!" roept Louise bijna. Ik kijk snel richting mijn moeder en zie dat ze ook schrok van haar houding. Snel neem ik Louise haar hand en knijp erin. "Bij ons wordt die uit de roedel gegooid. Hij heeft haar wel ongewild aangeraakt, bijna gekust, en wie weet wat nog meer als niemand haar had gevonden. Zoiets is niet oké en hij mag hier niet mee wegkomen. Hij kan later nog iemand anders hetzelfde aandoen." zegt Louise deze keer rustiger. Haar woorden zetten mij even aan het denken.

Op zich heeft hij niet veel kans gehad bij mij, ik ben er nog goed vanaf gekomen. De straf die ze voor hem hebben lijkt mij wel een goed idee op het eerste zicht. Maar door haar laatste zin ben ik van mening veranderd. Hij kan ook iemand anders misbruiken na mij. Ik wil niet dat hij hiermee wegkomt. "Ik vind dat Louise gelijk heeft. Hij kan ergere dingen doen bij iemand anders, en dan is alles te laat." zeg ik. "We zullen nog eens nadenken over de straf en laten jullie nog iets weten. Ondertussen is hij opgesloten en kan hij niemand nog iets aandoen." zegt de Alpha en we mogen de ruimte verlaten.