Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 4

Eenmaal Jace mij thuis gebracht heeft, liep ik naar binnen. ''Jongedame! Waar zat jij de hele tijd?!'' roept mijn moeder toen ik binnen kom in de woonkamer. ''Wat? Heeft Cameron nie-'' maar ik word onderbroken door Cameron die de kamer binnenstapt. ''Ow ja, vergeten zeggen. Estella gaat later thuis zijn want-. O, je bent er al.'' zegt hij en kijkt mij aan met een nerveus lachje voordat hij naar zijn kamer rent.

''Ik had gevraagd aan Cameron om dit aan jullie te zeggen, maar blijkbaar kan ik hem niet vertrouwen. Ik wou jouw niet bellen, want je was nog aan het werken. Hoe dan ook, ik had dus eerst een uur strafstudie en daarna ben ik naar Jace zijn huis gegaan voor een opdracht van school.'' leg ik uit. Ik zie dat mijn moeder al wat minder boos is nu ze weet dat dit niet opzettelijk is.

''Zei je nu, dat je naar Jace bent geweest? In zijn pack?'' vraagt mijn vader die zich nu ook vermengd met het gesprek. ''Ow ja, ik moest je dit geven. Zijn vader gaf mij dit. Lucas Moon. Hij wou je graag nog eens spreken, na al die jaren.'' zeg ik en geef het briefje dat Lucas mij gaf. ''Ik denk niet dat ik nu nog een keuze heb. Ik zocht geen contact meer met een pack voor jullie veiligheid. Het komt namelijk niet veel voor dat er kinderen zijn van een mens en wolf.'' Ik had nog nooit nagedacht wat de reden was dat we in de mensenwereld wonen, maar dit verklaard nu veel.

''Hier is wat eten dat we hebben overgehouden.'' zegt mijn moeder en geeft mij een bord met lasagne op. ''Dankjewel. Hierna ga ik mijn huiswerk maken op mijn kamer.'' zeg ik en begon te eten.

Eindelijk kan ik beginnen aan mijn verslag.

Na zeker 3 uur achter mijn computer gezeten te hebben, is mijn verslag af. Ik print het snel af en steek het in mijn tas. Ik wil mijn GSM uit mijn achterzak nemen, maar merk nu pas dat hij er niet meer in zit.

Na zeker nog een uur mijn mobiel te zoeken, ligt alles overhoop, maar nog steeds heb ik hem niet gevonden. Ik kijk naar mijn wekkerradio en zie dat het 01:37 uur is. Mijn ogen vergroten en snel geef ik de hoop op. Ik ben hem dus kwijt ofwel is hij gestolen. Ik doe mijn pyjama aan dat bestaat uit een topje een shortje. Het is eigenlijk nog redelijk koud deze periode, maar ik slaap met veel kussens en dekens dus heb ik het nooit koud hier. Ik poets nog snel mijn tanden en kruip in mijn warm bedje.

Jace pov

''Wie zijn verdomde telefoon gaat hier de hele tijd af?!'' roep ik geïrriteerd. We zijn een film aan het kijken, met we bedoel ik: Oliver, Louise en ik. Mijn ouders zijn al gaan slapen. Dat was toen 22:00 uur, wat te vroeg was voor ons, dus besloten we nog een film te kijken. ''Hoe moet ik dat nu weten?! Onze mobieltjes liggen op de tafel, en het is geen enkel van die 3.'' zegt Oliver en kijkt mij met een 'als-dit-een-grap-is, vermoord-ik-jouw' blik aan.

''Wacht, het komt hier vandaan.'' zegt Louise en wijst naar de bank waar Oliver opzit. Hij steekt onschuldig zijn handen omhoog. Louise duwt hem van de bank en haalt de kussens eruit. En zoals ze al zei, ligt daar een mobieltje. ''Van wie is die?'' vraagt ze en kijkt mij aan. Ik loop naar haar toe en kijk op het vergrendelscherm. Ik zie een selfie van Estella en mij waar we allebei een gek gezicht doen.

''Die is dus van Estella. Wat? 29 gemiste oproepen van Elena?! Wat moet die zo laat nog zitten bellen?'' zeg ik verbaasd. ''Is dat jouw vriendinnetje?'' vraagt Louise nieuwsgierig. ''Wat? Nee! Ze is mijn beste vriendin, niets meer. Je weet dat ik wacht op mijn mate, en dat weet zij ook.'' zeg ik en steek Estella haar GSM in mijn broekzak. Die zal ik haar morgen wel terug geven.

''Ik denk dat ik jullie iets moet zeggen.'' zegt Oliver twijfelend. Oliver die niet zeker is van zichzelf? Hier klopt iets niet. ''Dat meisje, van die GSM. Ze is mijn mate.'' zegt hij en kijkt ons afwachtend aan. Mijn mond viel letterlijk open. ''Dat is geweldig!'' gilde Louise door het hele huis. ''Shht! Mijn ouders slapen!'' zeg ik streng.

''Proficiat! Maar waarom liep je daarnet dan weg?'' zeg ik leg een hand op zijn schouder. ''Ik raakte in paniek en wist niet wat ik moest doen. Mijn eerste actie was, weg lopen. Wat dom was.'' zegt hij en lach om zijn eigen actie. Dat was inderdaad dom van hem.

''Er is wel iets dat je moet weten. Ze is geen weerwolf.'' zeg ik en kijk hem met een moeilijk gezicht aan. ''Ik dacht al zo iets. Ze zou anders geweten hebben dat ik haar mate was.'' zegt hij en ging terug op de bank zitten, nadat Louise alle kussens er terug ingelegd heeft. ''Haar vader is een weerwolf, haar moeder een mens. Daardoor is zij 15% wolf en 85% mens, terwijl haar broer wel een weerwolf is.'' zeg ik. Het was even stil. Waarschijnlijk is hij even de informatie aan het verwerken.

Weeral werden we verstoord door de irritantste beltoon ooit, afkomstig van Estella haar GSM. ''Waarom moet je om dit uur zo nodig nog zitten bellen Elena?!'' zeg ik geïrriteerd door de telefoon.

''Jace? Wat doe jij met Estella haar mobiel?''
''Ze was hem vergeten bij mij thuis. Maar serieus, het is 2 uur 's nachts.''
''Het is heel dringend! Ik moet haar nu spreken!''
''Dat zal moeten wachten tot morgen.''
''Nee Jace! Dat gaat niet! Het moet nu! Breng haar GSM bij haar, dit kan echt niet wachten.'' zegt ze op een smekende toon.
''Oké dan. Maar voor deze eene keer. Als haar ouders boos zijn, het is jouw schuld.'' zeg ik en verbreek de lijn.

''Ik moet hem aan haar gaan bezorgen.'' zeg ik neem mijn schoenen uit de hal. ''Ik ga mee!'' zegt Oliver en loopt mij achterna. Na alles klaar te hebben lopen we naar mijn auto toe, Louise achterlatend. Die kan dan alle chips, ijs en drinken opruimen. Minder werk voor mij.

Eenmaal aangekomen kijken we in shock naar haar huis. ''Bel de brandweer! Nu!'' roep ik naar Oliver en ren naar de deur toe.