Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 27

Ik word wakker en zie dat ik niet meer in het vertrouwde bed van Oliver ben. Dan herinner ik terug wat er gebeurd is. Ik hoop dat hij veilig is. Maar ook hoop ik dat voor mijn vader en broer en alle anderen. We hebben hun ook moeten achterlaten en iedere minuut doet het meer pijn. Ik besluit om terug naar beneden te gaan. Ik wist helemaal niet hoe laat het is.

"Oh goedemiddag Estella, net op tijd. We gingen net middag eten." hoor ik Amira haar moeder zeggen. Ik ga snel op de stoel zitten waar ze naar wees. "Als ik het mag vragen, wat deed je precies in je roedel van werk?" vraagt haar vader. Ik weet niet zeker wat ik hierop kan zeggen. Ik doe niets, dat klinkt nogal beschamend. "Het is ingewikkeld eigenlijk." lach ik. "Ik ben net afgestudeerd en wil na de zomer met een opleiding starten. Welke precies dat is, weet ik nog niet. Dus helaas heb ik niet veel ervaring met dit soort werk, maar ik sta open om nieuwe dingen bij te leren." zeg ik vriendelijk. Ik zie dat iedereen naar mij glimlacht. Ik denk dat ze mij wel mogen. Nu hopen dat dit ook zo gaat blijven.

"En heb je al je mate gevonden?" vraagt Amira nieuwsgierig. Ik moest glimlachen als ik het woord mate hoorde. Het doet mij direct denken aan Oliver en hoe we elkaar hebben leren kennen. "Die lach. Dat is zeker een ja." zegt haar moeder. "Hij heet Oliver en is het beste wat mij is overkomen. Zoals jullie misschien al weten ben ik niet opgegroeid in een roedel. Ik ben namelijk een mens maar mijn vader en broer zijn wolven. Ik ben door Oliver een vast lid in zijn roedel geworden. Mijn ouders en broer gaan terug nadat ons huis is gerepareerd." zeg ik glimlachend. "Ja we zijn op de hoogte gebracht dat je minder kennis hebt en geen wolf bent. Maar wat maakt het uit?" lacht Amira lief. "Amira zie jij het zitten om samen met Estella te werken op het land. Jullie leren elkaar beter kennen en ze wordt zo begeleid." vraagt haar vader aan Amira. Ze knikt wel meteen.

Na het eten zijn Amira en ik naar de weiden getrokken. "Zoals je ziet zijn we op de weiden. Het is hoogseizoen voor te oogsten. We hebben alle soorten groenten en daar langs de andere kant staat nog appels, peren, aardbeien, frambozen en nog enkele meer. Wij gaan vandaag beginnen bij de appels, die zijn het makkelijkste." zegt ze en loopt de andere kant op. Ik volg haar meteen. Nadat ze toonde hoe ik precies de vruchten moest plukken was het even stil. "Heb jij een mate?" vraag ik haar. Ik zie dat ze een gelukkige lach op haar gezicht kreeg. Ik weet het antwoord al. "Ja hij heet Dean. Ik ben er zeker van dat hij jouw gaat mogen. Oh wil je vanavond mee gaan? We zouden iets gaan drinken in de bar samen met zijn vrienden. Het zou zo leuk zijn moest je mee gaan." zegt ze enthousiast. Ik weet nog niet goed of dat wel zo een goed idee is. Ik heb wel nood aan sociaal contact maar ik ben nog zo vermoeid. Het gemis naar Oliver maakt mij zo uitgeput. "Maar als je liever nog rust na alles wat er gebeurd is, is dat zeker geen probleem." zegt ze na de stilte. "Nee het is goed, ik ga mee. Het doet misschien goed om sociaal contact te hebben." lach ik. "Oh dat wordt zo leuk! Maar we zullen het zeker niet laat maken. We moeten morgen namelijk vroeg opstaan om te werken." zegt ze. Ik knik en glimlach naar haar.

We plukken ondertussen verder de appels af. "Hoe heb je hem leren kennen?" vraag ik daarna. "Ik ken hem via mijn account." zegt ze simpel. Een account? Wat bedoeld ze daarmee? Ik hoor haar lachen, waarschijnlijk door mijn rare blik. "Ik heb een account waar ik dansfilmpjes op post. De app die alle weerwolven gebruiken. Sorry, ik was het vergeten dat jij hier waarschijnlijk niets over weet." zegt ze en ik schud mijn hoofd. Bestaat er een app voor weerwolven? Het leven van een roedel verbaast mij meer en meer. "Het is een sociale media gelijk jullie ook hebben maar dan enkel gekend bij roedels. Je kan er foto's en video's op posten en mensen volgen. Ik ben dol op dansen en heb een account gemaakt enkele jaren geleden. Nu heb ik enkele duizenden volgers en ik vind het geweldig. Dean zag mijn video's en tijdens een reis met enkele roedelgenoten heeft hij mij gevonden. Sindsdien woont en werkt hij hier. Hij is leraar in het onderwijs tussen 10 en 13 jaar." zegt ze. "Dit verbaasd mij enorm. Kan je mij die app eens tonen deze avond? Ik ben toch benieuwd." lach ik. "En ik kijk uit om Dean te leren kennen. Hij lijkt mij een leuke jongen en je bent zo gelukkig, ik zie het meteen." lach ik naar haar. "Dat komt zeker in orde!" zegt ze en we plukken verder.