Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 5

Oliver pov

Nadat ik de brandweer had gebeld, liep ik net zoals Jace naar de deur toe. Haar ouders komen kuchend buiten gelopen. Haar vader ondersteund haar moeder, die bijna op de grond valt. Hij kan er allemaal beter tegen omdat hij een weerwolf is. ''De brandweer en ziekenwagen zijn al onderweg.'' zeg ik terwijl Jace hun helpt.

''Cam en Estella zijn nog binnen!'' zegt haar moeder in paniek tussen het kuchen door. Ik dacht geen seconde na en ren het huis in. Ik laat mijn mate hier niet achter. Ik heb haar net gevonden, dan kan ik haar nu toch niet verliezen?! Toen ik binnen ben zie ik bijna niets. Overal is er rook. Ik zie een trap en ging naar boven. Daar zie ik dat al veel dingen in brand staan. Plots bots ik tegen iemand op. ''Waar is Estella? zeg alsjeblieft dat ze al buiten is.'' zegt de jongen wanhopig. Ik schud mijn hoofd en ik zie dat hij meer paniek kreeg. Dit is vast Cameron, de broer van Estella.

Samen lopen we de hal af en keken in iedere kamer. We riepen de hele tijd haar naam, maar we kregen geen antwoord. Plots zie ik iets op de grond achter een bed liggen. Ik loop er heen en zie mijn mooie mate op de grond liggen, gevaarlijk dicht bij de vlammen. Snel pak ik haar op en roep Cameron dat we hier weg moesten. Snel lopen we trap af, maar zie ik dat het beneden ook al is beginnen branden.

Al hoestend komen we veilig buiten, met nog steeds Estella in mijn armen. We gaan ver genoeg van het brandend huis vandaan staan voor de veiligheid. Ik ga op de stoeprand zitten en zet Estella op mijn schoot. Snel doe ik mijn jas uit en doe het bij haar aan. Ze zou het vast koud hebben in dit weer. Iedereen volgde mijn voorbeeld en ging ook zitten, even bekomen van net.

Ik leg mijn kin op Estella haar hoofd en sluit even mijn ogen. ''Mates'' mompelt een man. ''Sorry?'' vroeg ik toen ik mijn ogen open deed en zie dat het Estella haar vader is die het zei. ''Jullie zijn mates, niet?'' vraagt hij deze keer duidelijk. Ik knik en glimlach licht. Ik had niet verwacht wat een mate wel niet allemaal met je kan doen. ''Heeft Estella een mate? Ik ben 20 en heb haar nog altijd niet gevonden. Zij heeft geluk.'' mompelt haar broer en kijkt ons aan. Met hem zou je wel problemen krijgen als zijn zusje iets overkomt. Je ziet het op de manier van kijken. Hij is haar grote broer die haar altijd zal beschermen. Maar nu heeft ze nog een beschermer bij. Ik zal alles voor haar doen.

De ziekenwagen en brandweer zijn ondertussen al aangekomen. De brandweer is bezig het huis aan het blussen, terwijl de dokters iedereen aan het onderzoeken is of alles oké is. Ook Jace en mij hebben ze onderzocht, maar wij hadden niets. Alleen Estella was iets minder. Ze is ondertussen al bijgekomen en zit in de ziekenwagen. Blijkbaar is ze wakker geworden van een nachtmerrie, en zag ze plots dat haar kamer in brand stond. Ze kreeg een paniekaanval en wou weglopen, maar toen werd alles zwart. Dat zei ze toch tegen de dokter. Die had toen gezegd dat ze te snel en te veel schadelijke gassen heeft ingeademd. Laat ons zeggen dat ik hun gesprek heb zitten afluisteren. Dat is dus nog een voordeel van een weerwolf zijn. Uiteindelijk moet Estella mee naar het ziekenhuis voor wat meer onderzoeken. Ik had gezegd tegen haar ouders dat hun moesten meegaan, zodat ze iemand kent. Haar vader wou eerst dat ik ook meeging, hij snapt wat een mate is. ''Waar kunnen we eigenlijk overnachten?'' mompelt Cam en dacht na bij wie hij terecht kon. ''Jullie slapen voorlopig in het packhuis en zodra jullie huis hersteld is, ga je terug daarin.'' zegt Jace. Ik hoop dat de Alpha dat oké vindt, het was niet mijn idee. Alleen, het gedacht dat mijn mate zo dicht bij mij gaat zijn, maakt mij al blij.