Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 7

Aangekomen in de roedel stappen we allemaal uit de auto. Naast mij zie ik Cameron met open mond als een kindje rondom hem kijken. Het zicht alleen al doet mij glimlachen. Dit was zijn droom om ooit terecht te komen in een roedel en liefst ook een lid ervan zijn. Ik moest hem letterlijk meesleuren naar binnen. Maar daar kijkt hij ook alleen maar verbaasd rond hem heen. "Willen jullie iets te drinken? Ik vraag het anders eens aan Miranda." zegt Oliver. Ik was al helemaal Miranda vergeten! Ik hoor dat Jace zegt voor een cola en koekjes te brengen. "Voor mij graag een glaasje water. En Cameron een cola alsjeblieft." antwoord ik. Cameron is helemaal niet op deze wereld momenteel. We gingen alle drie in de sofa zitten terwijl Oliver naar de keuken liep. Lucas was wel meteen vertrokken richting zijn kantoor veronderstel ik nadat we toekwamen.

We worden verstoord door een gsm die afging. Het is die van Jace. Hij kijkt met grote ogen richting het scherm en roept: helemaal vergeten! Snel neemt hij op en bood direct zijn excuses aan. Ik wist totaal niet wie het is en verstond helemaal niets van het gesprek. Plots geeft Jace zijn gsm aan mij. Ik kijk op het scherm en versta direct waarom hij zo in paniek was. Het is Elena. Ik was haar helemaal vergeten. Zij heeft al hele dag niets van mij gehoord. "Estella, ik sta hier voor jouw huis. Kon je niet laten weten dat alles oké met je was? Ik stond hier letterlijk een half uur te wenen omdat ik dacht dat je er niet meer was. Je belde mij niet terug want Jace bracht jouw gsm naar jou en ik was zo in paniek. Gelukkig ben je oké. Alles is toch goed?" Zoals ik had verwacht is Elena weer druk. "Elena alles is goed met mij. Ik verblijf met mijn familie de komende tijd bij Jace thuis. Onze vaders zijn oude vrienden blijkbaar, daarmee dus. "Dat is heel goed te horen. Gaan we anders na school maandag iets gaan drinken. Ik denk dat je dat goed zou doen. En zo kan je dit weekend rusten." ik stemde meteen in en we hingen op.

Ik gaf Jace zijn gsm terug en hij gaf mijne terug aan mij. Ik zie dat hij plat is dus die zou ik straks aan de lader moeten leggen. Ik leg hem op de tafel en zie dat alle drank en koekjes erop liggen. Rechtover mij zat Oliver in de andere sofa. "Dankjewel." zeg ik en lach naar hem. Ik zie hem helemaal opfleuren door mijn gebaar en vind het wel vreemd.

"Dit is zo mooi" hoor ik Cameron naast mij zeggen. Het verbaasd mij dat hij nu al terug is op aarde. Die leek wel heel ver weg te zijn met zijn gedachten. "Je hebt nog niet alles gezien hoor. Weet je, laten we morgen een wandeling maken en een korte rondleiden voor jullie. Ik vermoed dat jullie hier wel een tijdje zullen zijn." zegt Jace enthousiast. We stemden allemaal direct in. "Oliver mag mij begeleiden, als je wilt toch?" vervolgde hij. "Ik ben vrij want zondag zijn er geen trainingen." antwoordt Oliver. Ik keek hem met een schuin hoofdje aan. Ik ben nieuwsgierig naar wat hij eigenlijk doet in de roedel. Ik wist eigenlijk niets van hem. Het was niet mijn bedoeling dat hij mijn vragende blik zou beantwoorden maar dat deed hij toch. "Ik volg een opleiding om trainingen te geven aan de soldaten uit de roedel. Mijn vader is ook een trainer dus was dat mijn droom." zegt hij trots. Je zag duidelijk dat hij veel gaf om zijn vader.

"Je vader belde net, dus ik ga even om hun. Toon jij het huis even aan onze gasten Jace?" vraagt hij en haast zich naar buiten. Jace stond op en iedereen volgde. "Zoals je ziet is het hier dus de woonkamer. Het is de regel van het huis om hier regelmatig te komen. Sociaal contact is heel belangrijk. Aansluitend daaraan is de keuken met de geweldige Miranda. Als je honger of dorst hebt mag je altijd naar haar gaan." Hij liet nog enkele andere ruimtes zien op de begaande grond zoals een hobbykamer of een fitnesszaal, een wasruimte, vergaderzalen en bureaus. Het was allemaal zo groot.

We liepen richting de bovenverdieping en hijtoonde zijn ouder hun kamer en zijn kamer. We gingen richting een andere halboven en daar waren nog 4 kamers. Onder andere de Béta zijn kamer met zijn vrouw,Oliver en Louise haar kamer. Louise is blijkbaar Oliver zijn zus. En er was nogeen logeerkamer die blijkbaar nu mijn kamer is. "Ik wil hier ook als jijniet wilt?" vraagt Cameron met een hopeloos gezicht aan mij. Ik schud mijnhoofd en zeg dat het mij wel bevalt hier. Cameron keek vervolgens boos naarJace en snel lopen we naar de tweede bovenverdieping. Het was allemaal vreemddat hij zo deed, want hij is nog nooit zo geweest. Ik zal hem hier later eensover aanspreken. We kwamen aan op de laatste verdieping en hier zouden mijnouders en Cameron slapen. Er waren nog logeerkamers maar ze waren nog niet afliet Jace weten. Alle deuren waren namelijk op slot. "Ik stel voor datjullie even jullie kamer bekijken en dan zien we elkaar terug in de woonkamerom half 7 voor het eten?" eindigt Jace zijn rondleiding. Iedereen stemt inen loopt naar onze kamer.