Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 18

Zondag

De rest van de week verliep vlot. Vrijdagavond vroeg Oliver mij opnieuw op date. Hij wou mij iets laten zien. Dus hier sta ik dan, klaar in mijn kamer te wachten tot het half 2 is. Deze keer heb ik mijn haar natuurlijk gelaten. Ik heb stijl haar dus daar kan ik niets verkeerd mee doen. Ik heb wel 2 plukken naar achteren opgespeld. Volgens Louise was het schattig. Verder heb ik gekozen voor een jurkje. Het is een rode met kleurrijke grote plekken op.

Ik kom beneden toe en zie dat Oliver er nog niet is. Ik besluit om even te gaan zitten in de sofa wanneer ik op hem wacht. Jace komt naar mij toe toen hij binnen kwam. "Je ziet er goed uit Estella. Hij komt zo hoor. Het is mijn schuld dat hij wat later is." lacht hij. "Hoezo?" vraag ik nieuwsgierig maar hij had de tijd niet om te antwoorden. Oliver kwam namelijk naar beneden gelopen en het was niet stil moet ik zeggen. "Sorry sorry!" zegt hij gehaast. "Oh dat is niet erg hoor! Je hoeft je niet te verontschuldigen." zeg ik en glimlach naar hem. Ik sta op en geef Oliver een kus op zijn wang als begroeting. Ik stap nadien naar de deur maar merk dat hij mij niet volgde. Ik kijk achter mij en zie dat hij stil staat en glimlachen. Hij kijkt even naar Jace en stapt dan mijn richting uit.

We waren aan het stappen maar ik wist niet naar waar. "Wat heeft Jace gedaan?" vraag ik nieuwsgierig. " Hoe bedoel je?" vraagt hij fronsend. "Ik bedoel, wat heeft hij gedaan waardoor je wat later was. Ik ben wel nieuwsgierig." lach ik. "Oh dat. Hij vond het een gepast moment om grappen met mij uit te hangen waardoor ik mij opnieuw moest douchen." zegt hij hoofdschuddend. "Hij wou mijn haar doen, maar gebruikte te veel producten die hij altijd gebruikt en het was helemaal verpest. Ik weet het, het klinkt dom." vervolgt hij. "Oh absoluut niet. Ik zie Jace dit inderdaad nog doen. Ik heb medelijden voor je dat je zijn vriend bent." Ik kijk hem serieus aan. Ik zie hem raar naar mij kijken. "Ik ben maar aan het lachen." lach ik. Ik ben verbaasd dat hij het werkelijk geloofde. Hij is zo schattig dat hij bijna alles geloofd. Ik zie zijn mond een o vormen. Toen merkte ik dat we stopten met wandelen.

We gaan binnen in een bibliotheek waarin geen mensen zijn op dit moment. "Waaw het is zo mooi!" zeg ik en kijk verwonderd om mij heen. "Er zijn boeken over alles in deze rekken. Maar ik wou je graag een specifiek boek tonen." Hij wuift met zijn hand dat ik hem mocht volgen, en dat doe ik ook. We gingen binnen in een apart klein kamertje. Daar staat een staander met erop een groot oud boek. Ik loop er heen en bekijk de kaft. Het is zo oud dat het niet meer leesbaar is. "Wat voor boek is dit?" vraag ik en kijk Oliver aan. "Dit is het oudste boek hier. Het is over de roedel. Maar ook over alle andere roedels. Over de regels en wie er leid. Wie de vijanden en vrienden zijn van elkaar." zegt hij en loopt mijn richting uit. Ik sla het boek open.

"The Black blood pack. Eerste leider was Arry Black. Ze zijn ontstaan door een afsplitsing van The Firewood pack. Arry was een harde leider en geloofde dat mannen vrij waren in hun doen. Vrouwen werden gebruikt als slaven en hoeren." Ik kijk verbaasd naar Oliver. Hij kijkt mij met een iets droevige blik aan. "Lees verder." zegt hij enkel. "Enkele roedels kwamen in opstand maar hadden geen schijn van kans. Maar het lot van de maangodin besloot de roedel te straffen voor hun daden. Er kwam een zeer besmettelijke ziekte en iedereen stierf." Ik kijk Oliver vragend aan.

"Wij wolven geloven zeer sterk in de maangodin. Zij zorgt ervoor dat we een mate hebben. Zij zorgt ervoor dat we een wolf hebben. Ze wil ons laten tonen dat we gelijk zijn en dat we iedereen moeten respecteren. Wist je dat in iedere roedel het mishandelen van vrouw of een man met de dood bestraft kan worden? Ook als het door anderen niet gerespecteerd wordt dat iemand een mate heeft, kan je met de dood bestraft worden." zegt hij en ik kijk hem verbaasd aan. "En als je je mate ooit bedriegt kan je zo eindigen." vervolgde hij. "Ik wist dat wolven gelovig waren maar dat wist ik niet." zeg ik verbaasd. "We hebben ons bestaan aan haar te danken dus we eren haar en haar regels." zegt hij en glimlachte licht.

Ik kijk verder in het boek en lees over verschillende roedels waar ik nog nooit over had gehoord. The Freehand pack, The blue eye pack en zoveel meer. Ik was verbaasd dat er zoveel roedels ooit bestonden. Ik sloot het boek en zuchtte. "Dat is nieuw voor mij." lach ik. "Ik zie dat het al redelijk laat is. Ik heb gereserveerd in een restaurant hier in de buurt. Zullen we daar heen gaan?" ik kijk hem verbaasd aan. Dit had ik niet verwacht. "Ja natuurlijk is dat goed!" zeg ik enthousiast en we lopen samen naar buiten.