Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 2

''Cameron, wil je zeggen dat ik later thuis ga zijn? Eerst moet ik een uur naar de strafstudie en daarna ga ik naar Jace zijn huis.'' zeg ik aan de telefoon tegen mijn broer. ''Strafstudie? Wat heb je nu weer gedaan?'' zegt hij en begon mij uit te lachen. ''Ik heb helemaal niets gedaan. Ik kwam net op tijd in de les Nederlands, maar zij stuurde mij weeral naar de directeur toe.'' geef ik als uitleg. ''Dat is typisch een actie voor jouw. Geef mij thuis alle details! O, en je zei bij Jace thuis? Bedoel je dan bij zijn roedel?'' vraagt hij nieuwsgierig. ''Ja, hij heeft het gevraagd aan zijn vader en hij wou mij wel ontmoeten.'' zeg ik met een glimlach. Ik ken Jace bijna 2 jaar, maar ben nog nooit bij hem thuis geweest. Het was altijd bij mij thuis, omdat zijn vader geen vreemden op zijn terrein wil. Maar blijkbaar heeft Jace hem kunnen ompraten.

''Ik wou dat ik mee kon. Ik wil weten hoe het is in een roedel.'' zegt Cameron jaloers. Ons gezin behoort tot geen roedel. Mijn vader vond zijn mate, maar ze was een mens. Zijn Alpha accepteerde dat niet. Hij moest kiezen tussen haar of de roedel. Natuurlijk koos hij voor zijn liefde, dus gingen ze in de mensen wereld wonen. Natuurlijk wel in de buurt van een bos, zodat hij nog kon rennen.

''Cameron, ik moet ophangen. Ik ben al laat in de strafstudie. Ik zie je vanavond.'' zeg ik en verbreek de lijn. Ik ren snel naar het lokaal en kwam zoals verwacht te laat. Snel ging ik achteraan zitten. Gelukkig zei de leraar er niets van. Meneer ziet er als een nerd uit. Hij heeft een bril aan, is mager en leest in de krant. Snel kijk ik om me heen en zie grotendeels jongens. Allemaal stoer gekleed en zitten onderuit op hun stoel. Ik schud mijn hoofd en pak een blad papier uit mijn tas. Ik moet natuurlijk nog mevrouw haar verslag maken over hoe geweldig ze is. Jammer genoeg is dit de grootste leugen ooit.

Snel loop ik het schoolgebouw uit. Jace zou mij opwachten op de parking. ''Kijk wat ik al heb voor mevrouw haar verslag!'' zeg ik sarcastisch tegen Jace toen ik bij hem aankom. Ik geef hem kort een knuffel en dan lopen we richting zijn auto. Jace is namelijk al 18 jaar en heeft zijn rijbewijs dus al. Ik ben trouwens 17 jaar, maar toch zitten we in hetzelfde jaar omdat Jace een jaar heeft moeten dubbelen.

''Er staat niets op je blad. Ben je zeker dat je wel het goeie blad vast hebt?'' vraagt hij en trekt het uit mijn hand om het van dichterbij te bekijken. ''Nee, ik meen het. Weet je niet hoe moeilijk het is om iets goeds te zeggen over iemand die alles behalve goed is?!'' zeg ik en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan, iets waar hij niet tegen kan omdat hij het niet kan. ''Zo erg vind ik haar niet.'' zegt hij en geeft mij het blad terug en doet zijn autodeur open. ''Sorry?! Heeft ze je besmet? Je bent toch niet ziek? Ik stap niet samen met een zieke in een auto!'' zeg ik en kijk hem geshockeerd aan. ''Stap gewoon in.'' zegt hij en rolt met zijn ogen.

Na 15 minuten komen we aan bij een gigantisch huis. ''Wat is dit voor plek?'' vraag ik en kijk verbaasd in het rond. ''Dit Estella, is mijn roedel.'' zegt hij en stapt uit zijn auto om vervolgens mijn deur open te doen.

Deze plek is zo mooi. Het gigantische huis ligt dicht bij allemaal gezellige huisjes. ''Ziet een roedel er echt zo uit?'' vraag ik verbaasd. Ik had verhalen gelezen dat het net zoals bij ons is, maar dit is net het tegenovergestelde. ''Jij moet Estella zijn.'' hoor ik plots een krachtige stem achter mij zeggen. ''Alpha.'' zeg ik deed mijn hoofd omlaag, een teken van respect. Ikzelf heb geen Alpha, maar heb geleerd van mijn vader altijd respect te tonen aan een Alpha. Als je geen respect hebt, wordt dit je dood.

''Meisje, noem mij maar Lucas.'' zegt hij en loopt naar me toe en schud mijn hand. ''Zou ik jou iets mogen vragen?'' vraagt hij terwijl we naar binnen gaan. Ik knik als bevestiging. ''Jij weet alles van weerwolven, maar je bent er zelf geen. Hoe komt dat?'' vraagt hij en kijkt mij met een schuin hoofd aan. Dit ziet er best wel grappig uit. ''Mijn vader is een weerwolf, maar zijn mate niet. Zij was een mens. Mijn broer is half mens en half wolf, zoals jullie, maar ik ben 15% wolf en 85% mens. Ik ben dus opgegroeid met 2 weerwolven.'' leg ik kort uit aan hem. ''Speciaal. Wie is je vader als ik vragen mag?'' vraagt hij nieuwsgierig. Dit komt namelijk zelden voor dat een kind zo een verhouding van bloed heeft. Meestal is het ofwel weerwolf of mens, maar bij mij niet. ''Mijn vader is David Jackson.'' zeg ik en hij kijkt mij met grote ogen aan.