Voorbestemde liefde

Hoofdstuk 34

2 weken later

Alle leden worden binnen enkele ogenblikken verwacht voor het roedelhuis. Ik hoop dat het goed nieuws gaat zijn, nog iets ergs ga ik niet aankunnen vrees ik.

Quin zijn straf is enkele dagen geleden ook bekend geworden. Hij zou opgesloten worden en les krijgen over zijn daden. Hoe zijn vooruitgang verloopt beslist of hij in de roedel mag blijven of niet. Ik was niet zo blij met deze straf en Louise nog minder. Maar we moeten het accepteren hoe het is. Het is ten slotte niet onze roedel.

"Hallo iedereen, na het tragische gebeurtenis kan ik deze keer iets goed meedelen. Enkele dagen geleden is de oorlog geëindigd bij onze bondgenoten." zegt de Alpha. Mijn hart begint sneller te slaan. Breekt eindelijk het moment aan dat ik Oliver terug mag zien? "De vijand heeft zich overgegeven. We hebben bericht gekregen dat onze tijdelijke gasten terug naar huis mogen gaan. Het was een genoegen om jullie te ontvangen en ik wens iedereen het beste toe." vervolgt hij. Ik begin als een gek te springen en vlieg mijn moeder en Louise in de armen. Ik kan niet wachten om iedereen en vooral Oliver opnieuw te zien. Ik draai mij om en wil Amira een knuffel geven, maar zie haar uitdrukking. Plots sta ik stil en zucht. Dat wilt natuurlijk zeggen dat ik Amira niet meer kan zien. Deze korte tijd hebben we elkaar goed leren kennen en enorm veel plezier beleeft. Ze is mijn beste vriendin geworden en nu gaan we afscheid moeten nemen van elkaar. Ik knuffel haar hard. "Ik ga je zo hard missen." fluister ik en ik voel dat ze mij harder vast neemt.

Na het nieuws begonnen we direct met spullen in te pakken. Maar nu breekt het mijn hart dat ik nieuwe vrienden moet achterlaten. Ik neem voor de laatste keer afscheid van Amira haar ouders, Dean, Brandon en Amira zelf. Ik bedank iedereen voor alles wat ze hebben gedaan voor mij. Iedereen wordt emotioneel van het afscheid en ikzelf nog het meeste denk ik. Nog een laatste keer kijk ik achterom, zwaai en stap de auto in waar mijn moeder en Louise al in zaten. We rijden uit het zicht en Amira en ik kunnen niet stoppen met zwaaien naar elkaar. Snel veeg ik een traan van mijn wangen. Ik neem mijn gsm en bekijk de foto's en video's van Amira en ik. Ook kijk ik eens naar onze tweede en laatste dansvideo. We hebben hem gisteren online gezet en hij heeft al 12000 likes. Ik ben onder de indruk hoe snel dit gaat. De weerwolven zijn in aantal veel minder dan de mensen en bij Instagram of een ander kanaal vind ik dit al veel. Na een tijdje besluit ik om even mijn ogen te sluiten. Het is nog een lange reis die we moeten afleggen.

Na een tijdje word ik wakker geschud door mijn moeder. Ik ben mij even niet bewust waar ik ben maar al snel besefte ik het. "We zijn er bijna!" roept mijn moeder enthousiast. Even kan ik het niet geloven wat ze zei. Mijn hart begint razend snel te kloppen. Ik kan niet wachten op straks. Na enkele minuten zie ik het roedelhuis in zicht komen. Ik neem mijn moeder haar hand vast en knijp er hard in. Ik kan niet stoppen met glimlachen.

De auto komt tot stilstand en we springen bijna allemaal uit de auto. Ik kijk zoekend om mij heen naar Oliver. Plots zie ik hem in de verte stil staan. Even sta ik in shock genageld aan de grond. Gebeurt dit echt? Oliver laat alles vallen en loopt mijn richting uit. Ik doe hetzelfde, ik weet het, het is cliché. Eenmaal we bij elkaar zijn sla ik mijn armen en benen om hem heen. Ik kan niet stoppen met hem de knuffelen en kusjes te geven. Ik word even emotioneel maar zie dat hij er ook last van heeft. Mijn hart verwarmt bij dit gebaar.

Na enkele minuten zo gestaan te hebben neem ik zijn hand vast en kijk om mij heen. Mijn vader staat naast mij en ik geef hem een lange knuffel. Daarna pas kreeg ik de tijd om de omgeving in mij op te nemen. De omgeving was niet zo mooi groen en afgewerkt gelijk het vroeger was. Alle planten zijn kapot en het gras staat hoog. Ik zoek ook Cameron en Jace maar kan ze nergens zien. "Waar is Cameron?" vraag ik aan mijn vader. Zijn uitdrukking veranderd en mijn hart begint sneller te slaan. "Er is toch niets gebeurd met hem?"