One more summer (Summer Series #1) (Hernandez Series #1)

Chapter 18

Chapter 18

“Hey, I’m sorry.” Ani ko habang pinapatahan ang batang napaiyak ko nang hindi sinasadya. Fuck! Wala na ba akong gagawin kundi ang pumalpak sa harapan ni Faith?

“I’m sorry.” Ulit ko pagkatapos ay hinagod ang kanyang likuran.

Ngumuso sya at tumingin sa akin. Hey, young woman! I don’t have any fucking idea why you cry, the Hell?!

“Grace, Wag ka nang umiyak.” Saway sa kanya ni Jane

Tinignan ko sya.

“What’s wrong with her? Wala naman akong ginawa, ah.” Depensa ko sa sarili ko.

Natawa ang tatlo pang babaeng naroon. “Baka natakot lang.” Anila.

Natakot sakin? What? Really?

“Grace. Halika.” Nagangat ako nang tingin nang madinig ang boses na ‘yun. Bago ko pa mamalayan ay nakita ko na ang batang nagngangalang Grace na tumatakbo palapit sa kanya. Yumukap ito sa kanyang bewang. Tumaas ang kilay ko.

“Wag ka nang umiyak. Mabait naman si Grant.” Nakangiting sabi nya.

Pakiramdam ko ay nahulog ang puso ko nang dahil doon. Tumayo ako sa pagkakaupo at tinitigan sya habang pinapatahan ang batang ‘yun. Sa tingin ko ay bagay talaga sa kanya ang ganito, malapit sya sa mga bata at feeling ko magiging mabuti syang asawa.. Wh- what? Fuck! Anu bang pinagsasabi ko?

“I’m sorry, I didn’t mean to make her cry.” Ani ko, nakatitig sa kanya.

Nagangat sya nang tingin sakin at tumungo-tungo.

“Alam ko. Ayos lang.” Aniya at pinunasan ang luha nang batang ‘yun. Lumunok ako at ngumuso. Sunod kong naramdaman ang presensya ni Jane sa gilid ko.

“Oo nga pala, ito si Jennifer, Clara, Bash, Sarah at Erika. Madami pa kami, Pero ung iba hindi nakapunta ngayon, di bale, araw-araw iba-iba ang nakasched. Asan pala ung pinsan mong si Dillon?” tanung nya.

“He’s busy kaya ako ang pumunta.” Ani ko. Tumungo-tungo sya sa akin.

“Ah, ok lang. Inaasahan pa naman ni Faith na pupunta sya ngayon,” Ani nung Sarah.

Tumaas ang kilay ko.

“It’s.. it’s okay. I’ll help.” Ani ko.

Tumungo sila sa akin. Nang lingunin ko si Faith ay nakita kong nagkagat sya nang labi. Sinundan ko ang bawat galaw nya sa malaking kwartong ‘to. Parang hindi ako makahinga. Madami naman kami dito sa loob pero pakiramdam ko, kami lang dalawa.

Madaming bata dito at malilikot sila. Magugulo at panay ang takbo. Panay ang sulyap ko sa kanya na magaang tumatawa pero halata namang pagod.

Tinignan ko ang pambatang librong hawak ko nang maramdaman si Clara saking tagiliran. Medyo iritado ko syang tinignan, but I don’t wanna be rude lalo na’t andito si Faith ngayon.

“Uhm, Hi Grant!” bati nya.

“Hello, Clara!”

Yumuko sya at inipit ang hibla nang buhok sa gilid nang kanyang tenga.

“Akala ko.. hindi mo ako kilala.” Mahinhing sabi nya sa akin.