He Cheated

CHAPTER 36: Falling Apart

Abe's Pov***

Limang buwan na pala ang nakalipas. Humarap ako sa salamin. Ako pa ba ito? kilala ko pa ba ang sarili ko? Hinaplos ko ang mukha ko at tinitigan ko ang sarili ko.

There is only one thing that makes my dream impossible to achieve. Yung pangarap ko ay napakasimple lamang. Iyon ay ang makasama ko lang si Vin hanggang sa pagtanda kasama si Asher. Kaso, yung panahon at tadhana na mismo ang nagsasabing hindi na pwede kaya takot akong mabigo sa pangarap kong iyon.

________

Nag-alala ako ng husto kaya tinawagan ko ang anak ko. Paulit-ulit kong ginawa iyon pero call ended pa rin. Hindi pa rin ako sumuko dahil una sa lahat gusto kong mag-sorry sa kanya. Ayaw kong magalit ang anak ko at mas lalong ayaw kong magtampo ito sa akin. I almost didn’t know what to prioritize. But I still chose my son over my job. Si Gab ang pinagkatiwalaan ko. Sa kanya ko inasa ang lahat habang wala ako. Kailangan ko munang ayusin ang relasyon namin ng anak ko bago ang iba pang mga bagay. Mas mahalaga sa akin ang anak ko kaya nakapag desisyon na akong sumunod sa London.

"Your happiness should be your first priority. Don't be sad. It's such a waste of time. Mag-iingat ka ate." nakangiting tugon sa akin ni Gab.

"Thank you Gab." wika ko. Hinimas niya ang braso ko at niyakap niya ako.

"Sige na ate kailangan mo ng pumasok sa loob. Tawagan mo ako hah? ikamusta mo na rin ako kay Asher. Pakisabi miss na miss ko na siya.

Tumango ako pagkatapos ay pumasok na ako sa loob. Sana maayos ko pa ang lahat. Habang naka-upo na ako ay naisipan kong ilibang ang sarili ko. Kinuha ko ang maliit na notebook at ballpen. Gusto kong isulat yung mga nararamdaman ko. Wala akong mapagsabihan kaya sa sulat ko na lang idadaan.

To myself:

"Please forgive me for those times that I didn't believe in you. Forgive me for letting the day passed and not allowing you to eat even just a single meal. For always skipping to drink water so you could stay hydrated. I would always drag you to overwork yourself while forgetting that you needed some energy, too. Forgive me for letting you absorb all the pains that made your heart heavy and made your mind overthink more. I'm sorry for letting you drown in those overwhelming emotions. Forgive me for not asking you how are you at the of the day. I always ignore your restless mind and body and just went to bed as if nothing happened. As if nothing's bothering you. Forgive me for not loving you the way I do for other people. Forgive me for telling you you're not good enough. Forgive me for punishing you over and over again. Forgive me for hurting you. Forgive me."

After kong isulat iyon ay tinabi ko muna yung notebook at ballpen. Ipinikit ko muna sandali ang aking mga mata.

Katulad nga ng gusto kong mangyari ay matagumpay kong narating ang London. Sinundo naman ako ni Vin pero hindi niya kasama si Asher. Malaking bagay sana kung kasama niya ang anak namin dahil si Asher lang naman talaga ang pinunta ko sa lugar na ito.

"I'm glad na nakarating ka ng ligtas. Right now you need to rest first.

Tumingin lang ako sa kanya. Bakit ganito parin yung nararamdaman ko tuwing napapatitig ako sa kanya. Nandito parin yung kaba?

"Gusto kong makita si Asher. Gusto ko siyang mayakap.

"I'm not sure if he'll be willing to talk to you. Nandoon parin sa kanya yung tampo niya. Hindi kita masisisi Abe dahil magulang din naman ako at naramdaman ko na 'yan minsan.

"Im so stress, I just want to feel free and freedom right now."

Hinawakan lang niya ako sa balikat dahil napansin niyang pabagsak na ang aking mga luha.