Married to a stranger [ Completed ✔ ]

Chapter 7

Chapter 7

Eto na ako ngayon, naglalakad patungo sa Altar. Akala ko ang mga panahong ito ay ang pinaka espesyal at pinaka masayang yugto ng buhay ko. Pero hindi, puno ng pagdadalawang isip ang utak ko.

Tama ba na magpakasal ako para ipakita kay Marcus na masaya ako at hindi ko siya kailangan? But there's also a part of me saying that I should.

Habang naglalakad ako kasama si papa patungo sa altar, nahagip ng mga mata ko si Marcus. Masama ang tingin niya sakin, nakakuyom ang kanyang mga kamay.

I know I look constipated right now, but I have to show him that I'm really happy. I want him to feel pain like how he made me feel.

I closed my eyes ang took a deep breath. I opened my eyes, smiled and payed attention to the man standing in the altar.

He looked serious. He's wearing a white suit with a black bowtie. Malinis ang pagkakagupit ng buhok niya at halatang nag gel. Mas lalo siyang gumwapo. His hands was in his pocket, waiting for me patiently.

Binigay na ako ni papa ni Jaycee. Hinawakan ko ang braso ni Jaycee and gave him a smile. He also gave me a smile. We stared for a few seconds, I noticed how beautiful his eyes were, it was color brown and his eyelashes were thick.

When I saw his eyes sparkle, my worries faded away. It was like, he was saying that It's okay Leona, just give me a chance. I'll make it work for the both of us. He gave me assurance.

I know that I am doing this not only for the company but also to hurt Marcus, but when I saw his eyes, It gave me hope.

Now I'm confused. When I saw his eyes, I don't know if I am really doing this to hurt Marcus. And for a moment, it feels like I don't care about what Marcus did to me. All I cared was the look in his face when we are stading in the altar. His intimidating face that screams with authority hits different.

Hindi ko na namalayan na kailangan na naming mag sabi ng wedding vows.

"I Leona Del rosario, take you, Jaycee Villejo as my lawfully wedded husband and I promise to be a good wife. I promise to be a good mother to our little ones, to show them my love and support just as how I love you. I promise to be your forever love until death do us apart." hindi ko alam pero naiiyak ako. I wrote this vow for my future wedding when I was still a child, I promised myself to say this to my future husband, so here I am saying my vows to the man standing in front of me.

It was his turn, and he looked at me with a serious face.

"I Jaycee Villejo, promise to love you and to take care of you and to make you my world. I may be busy, but I will never be busy enough that I won't have time for you. Until death I will and always be your husband. " sabi niya habang nakatingin sa mga mata ko.

Hindi ko alam pero kumirot ang puso ko. Siguro dahil alam ko sa sarili ko na hindi totoo ang sinabi niya, it's just a part of the show.

Isinuot niya ang singsing ko at sinuot ko din ang sa kanya. Pinirmahan namin ang marriage contract para maging legal ang lahat.

Humarap kami sa mga bisita pagkatapos.

"Let us all welcome our newly wed, Mr. and Mrs. Villejo." ani ng pari.

Nagpalak pakan ang lahat. Pagkatapos ay ang photoshoots, lumapit ang mga kakilala ko at nag congratulate.

Nahagip ng paningin ko si Camille na malaki ang ngisi sa mukha. Lumapit siya at niyakap ako ng mahigpit.

"Congratulations Leona. Let's go, tulungan kita magbihis." ani Camille.

I changed my clothes into sa white dress na hanggang tuhod lang para mas comportable sa reception.

Sakay ang Bridal car, pumunta na kami sa reception. Ako at si Jaycee lang ang nasa sasakyan maliban sa driver. Si Camille naman ay sumabay kay Michael. Nagkabalikan sila this past week. Sabi ko naman eh, magbabalikan din yon. Marupok kaya yung babaeng yon.

Tahimik lang ang buong byahe patungo sa venue ng reception.

Nagpalak pakan ang mga bisita nang nakadating kami sa venue ng reception. Nandun na din si Camille. Kasama ang ibang kaibigan namin. Dumiretso naman kami sa upan naming dalawa.

Hawak ko ang braso ni Jaycee papunta sa aming upuan. Nang naka upo na kami, nag simula na ang kainan. Maganda ang venue ng reception. Halatang malaki ang gastos nito. Mula sa mga decorasyon hanggang sa pagkain, halatang pinaghandaan ng mabuti. Hindi ako makapaniwalang isang buwan lang ang naging preparasyon nito.

Nagsimula ang maliit na progam at mga games. Nanuod lang ako sa kanila. May mga games din para sa mga single. Tawa ako ng tawa habang nanonood. Ganon din si Jaycee.

Ilang sadali pa ay nakaramdam ako ng tawag ng kalikasan kaya tumayo ako, para magbanyo.

"San ka pupunta?" tanong ni Jaycee. Nakakunot ang kanyang noo.

"CR lang ako." I smiled at him. He looks serious.

"Magpaalam ka naman, hindi yong tatayo ka nalang bigla." he scoofed.

Ayy, posessive. Hindi ko gusto maysado ang posessive pero ngayon natatawa lang ako.

"Okay, Sorry. So ano? Pwede ba akong mag CR?" sabi ko while smiling.

"Balik ka agad." sabi niya na nakatuon ang mata sa mga naglalaro.

Ewan ko ba't natutuwa ako kahit maliit na bagay lang yun.

Nag CR ako saglit. Nang lumabas ako ay tumambad sa akin ang naghihintay na si Marcus. He looked pissed.

• Kamiry Delvan •