Married to a stranger [ Completed ✔ ]

Chapter 36

Chapter 36

I got discharged after 2 days. At last nakauwi din ako sa bahay after 1 week na pagka confine. My wound's not totally healed, but I am okay.

Jaycee has been careful with me. Ang paningin niya sa akin, parang babasagin na anytime pwedeg mabasag. I'm really okay, OA lang talaga siya.

Gamit ang sasakyan ni Jaycee, ay nakauwi kami sa bahay. I miss our house so much.

Pagkapark ni Jaycee sa kotse ay dali dali siyang bumaba at umikot para ipagbukas ako. Inalalayan niya ako pababa. Although kumikirot pa ang sugat ko, kaya ko naman. Natatawa lang ako sa mga gestures niya. Ang cute.

"Careful." he said.

"I'm okay. Don't worry too much. Ang OA mo." I laughed at him.

Kumunot lang ang noo niya. Sabay kaming naglakad papunta sa loob habang kinukuha nila manong ang mga gamit namin at ipinasok sa bahay.

Sinalubog ako ni manang sa pinto.

"Ma'am, okay ka na po ba? Jusko, nag alala po ako sa inyo." ani manang.

"Okay na po ako manang. I wouldn't be home if I wasn't." I chuckled.

"Manang, prepare us some food. Iakyat mo nalang sa kwarto, so Leona can rest." ani Jaycee.

Nagpaalam ako kay manang at umakyat na kaming dalawa ni Jaycee sa kwarto.

Naligo ako at nagbihis. Paglabas ko sa walk in closet ay hinanda na ni Jaycee ang mga gagamitin panglinis ng sugat ko.

"Come here. Let's clean your wound." umupo ako sa higaan at itinaas ang shirt na suot para malinis niya ang sugat.

Kumikirot ito minsan pero kaya ko naman.

"Does it hurt?" he asked.

"Konti" I smiled.

"You know what, I really adore you because you smile despite of feeling pain. You're a strong woman. That makes me want to love you more." he said. That's it. Those words made my heart beat so fast.

I cupped his face.

"I'm glad that you love me despite of what I did. I love you Jaycee." I said.

I kissed his lips softly. We stared at each other for so long.

He kissed me passionately and with hunger. He explored in my mouth.

Namiss ko ang mga halik niya. Nag gantihan kami ng halik. Nakaka lasing ang bawat halik niya.

I stopped when I felt a bit of pain from my wound.

"Hindi pa ako magaling kaya chill ka muna." I playfully smiled at him.

He rolled his eyes. And laughed. "Don't worry. I'll wait." he stood up and went inside the bathroom.

Habang naghihintay ako sa kanyang matapos maligo ay tinawagan ko na muna si Camille.

["Hello. Na discharge kana?"]

"Yep. Namiss ko ang bahay grabe."

["Bahay nga ba talaga?"] tumawa siya ng nakakaloka.

"Ikaw no. Kahit ano nalang pumapasok sa utak mo."

["Bakit? May sinabi ba ako?"] patay malisya niya.

Tumawa ako. Dami talagang alam.

["Hoy, ikaw ha? Hindi ka pa magaling kaya bawal pa."] ani Camille kaya kumunot ang noo ko.

"Anong bawal? Ikaw ang bastos mo."

["Anong bastos? Ikaw ang bastos? What I mean is bawal ka pang mag trabaho. Ano ka ba. Ikaw ha. Kung ano ano nang pumapasok sa utak mo."] naramdaman ko na nanginit ang pisngi ko.

Tumawa kaming dalawa. Kahit kailan tong si Camille, parang timang.

["I'll visit you nalang kung hindi na ako busy."] she said.

"Bakit? Ipagpapalit mo na pala ako sa trabaho?" I acted hurt.

["Ewan ko sayo. Bye."]

"Teka--" pinatay niya na ang tawag.

Tumawa nalang ako.

Ilang minuto lang ay lumabas si Jaycee sa CR at pumasok naman sa loob ng walk in closet para mag bihis.

Pumasok si Manang sa loob ng kwarto dala ang mga pagkain.

"Salamat manang." I said.

Ipinatong niya ang tray sa maliit na lamesa at lumabas.

Tumayo ako para tingnan kung ano ang iniluto ni manang.

It was adobong manok at afritada. Namiss ko ang luto ni Manang sobra.

Lumabas din si Jaycee sa walk in closet na naka sweatpants sa gray at white shirt. It hugged his body perfectly, it defined his muscles more. Ugh. Gosh pinapawisan ako. Lol

Umupo na ako sa upuan at sumunod naman si Jaycee.

Nagsimula na kaming kumain.

"Mag ta trabaho ka bukas?" I said.

"Yes, I'll come home early though ,to watch over you. You're not allowed to work yet." He said.

"I know." I said.

Kaumain kami habang nag ku- kwentuhan.

Pagkatapos ay binigyan niya ako ng gamot na iinumin ko.

"Drink this. You have to heal fast" he playfully winked at me.

Hinampas ko ang braso niya dahil sa hiya. Langya ang bastos na ng utak ko. Malay ko ba iba pala ang ibig sabihin niya.

Mabuti nalang at lumabas siya sa kwarto at punta sa kanyang office para mag trabaho, dahil grabe, namumula ako.

But I smiled. I miss him so much. Hindi na ako gagawa ng bagay na makakasira sa aming dalawa. Alam kong hindi naging maganda ang simula namin, pero ngayon na okay na ang lahat, hindi ko hahayaang may makakasira sa aming dalawa.

• Kamiry Delvan •