Expect the Unexpected

Chapter 7

"Hurry up! Malelate tayo sa graduation ni Ayden" utos ni mom habang inaayos ang toga ni Ayden

Ang bilis lang ng panahon. Parang kahapon lang ng makabalik kami uli dito sa Pilipinas at ngayon ay graduation day na ni Ayden sa Elementary.

Same way na kaming tatlo nila kuya dahil sa CFU na din sya mag aaral for the next school year.

"Azeyha, galaw galaw" sambit ni mommy ng buksan nya ang pinto ng kwarto ko at nakita akong nakaupo lang sa kama

Tumayo na din ako at nag suot ng converse ko tsaka kinuha ang camera, bago ako lumabas sa kwarto I checked my outfit today sa whole body mirror ko.

Chill lang today so I'm wearing a jumper jeans, white tube inside and white converse tsaka ko sinabit ang camera sa leeg ko bago lumabas sa kwarto.

Nag take muna kami ng picture sa sala bago dumeretso sa school ni Ayden.

Malaki yung school at maingay sa loob kaya alam kong madaming tao na ang nandoon

Hindi nga ako nag kamali dahil pagkababa ko ng kotse ay kita ko ang mga graduating students suot ang kanilang toga habang masayang nag uusap.

At dahil nag aaral si Ayden sa isang international school ay meron din silang auditorium kung saan gaganapin ang ceremony.

Me, kuya and my dad seated and the because will be the one joining Ayden in stage.

"Fuego, Ayden Johann" tumayo ako ng tawagin si Ayden at tinapat ang camera doon para mapicture-an ko sila.

"Yabang daming awards" biro ni kuya kay Ayden ng makalapit sila sa amin

"Congrats our bunso" salubong sa kanya ni dad

"Congrats Ayden" bati ko naman sa kanya tsaka nag hug

"Gift?" biro naman nya sa amin

"Takaw hahaha" asar naman sa kanya ni kuya.

"I have a gift for you bunso" dad gave him a small paper bag

"Oh dad this is the watch I wanted to have" sambit nya ng makita ang regalo ni dad. "Thank you dad" yumakap naman sya kay daddy

"Mine is in the house na lang" sambit ko naman

"Me too" thats kuya.

"Here is mine" then mom gave him a paper bag with a box of shoes

"Thanks mom" sambit tsaka yumakap.

"Lets take a picture fist before tayo mag celebrate sa bahay" at yun naman ang ginawa namin.

Kinausap muna ni Ayden ang mga friends nya bago kami umalis

Habang nag lalakad naman ay nag vibrate ang phone ko so I stop for a while to check it

From Marcus Acxel
:how's graduating ceremony?

To Marcus Acxel
:tapos na. We will go home na for celebration. You want to join?

I replied while walking slowly

"Oh sorry" I almost bump the child at muntik pa syang matumba buti na lang ay nahawakan ko agad

"Wait, you look familiar" sambit ko bago ilagay sa bulsa ang phone ko bago bumaba para makapantay sa kanya

As I can see from what hes wearing hindi sya graduating student pero dito din sya siguro nag aaral

"Hi" he greeted at me so I smiled at him

"Alexis!" I heard familiar voice calling at this young man in front of me, now I know kung bakit familiar sa aking ang batang ito

I stood up ng maramdaman kong nasa likod ko na sya at nilingon ko sya.

"Zeyha?" He look at me like he didn't expect to see me here.

"Hi Alex" bati ko sa kanya ng nakangiti

"Zeyha, long time no see" sambit nya

"Hmm. Yeah" sambit ko lang tsaka binitawan ko si Alexis at pumunta sya sa tabi ni Alex

"Kamusta ka na?" tanong naman nya

"Okay naman na ako" sagot ko ng may ngiti

"About what happen wit---"

"Its okay. I already forget it anyway. Wag na nating alalahanin yun, I have to go na din. Sorry" pag putol ko sa sasabihin nya

"Okay. See you around" tumango ako sa kanya bago sya talikuran at nag simula ng maglakad

Parang kahapon nga lang nang makabalik kami dito sa Pilipinas pero I already forgot about what happen to me and Alex, hindi ko na din iniisip iyon.

Pero binanggit pa nya kanina kaya eto naisip ko na naman ang nangyari sa amin na lagpas kalahating taon na nangyari.

Yung panahon na mukha pala akong tanga na may gusto sa taong ikakasal na? Hahaha

"Bakit ang tagal mo?" bumalik lang ako sa wisyo ng magsalita si kuya sa harap ko

"Zeyha? Are you okay?" Mom asked me.

"Ah yeah, the old friend of mine approached me kaya medyo natagalan ako" sagot ko bago pumasok sa sasakyan.

Tahimik ako sa buong byahe pag sundo kila daddylo and mommyla hanggang sa makarating kami sa bahay

I hate myself for this kind of feeling after namin mag kita at mag usap ni Alex.

I mean... do I have to feel this? Do I have to think about what happen to me and Alex.

I have my Marcus now, yes hindi kami, walang kami, but I like him and I know that he can sense it.

"Are you really okay Azeyha?" nagulat ako ng mag tanong si daddy habang nasa hapag kainan

"Hmm yeah"sagot ko lang sa kanya

"Whats happening?" Daddylo ask

"Nothing po" sagot ko sa kanya tsaka ngumiti bago sumubo ng pagkain kaya naman hindi na sila umimik at kumain na uli habang nag kukwentuhan

"Whats bothering you huh?" kuya whispered at me tsaka nya ako siniko ng mahina

"Huh? Wala naman" sagot ko lang sa kanya tsaka iniwasan ang tingin

He knows that I am lying. But he don't want to force me to say what it is.

"Para namang maniniwala ako. I don't know kung sino yang old friend na nakausap mo but your old friend giving me a hint na sya ang dahilan kung bakit natutulala ka. Hindi ka naman ganyan kanina eh. Pero matapos mo makausap yang 'old friend' mo naging ganyan ka na. Di ko man sya kilala but I know that he or she have a bad vibe, so I suggest that you stay away from that person hahaha" he laugh but I know that he is serious.

I look at him before looking at my food

Is he an old friend?...