Expect the Unexpected

Chapter 10

I tried sent message to Marcus pero di sya nag rereply, nakapag dinner na ako, nakagawa na ako ng school works, nagawa ko na din ang night routine ko pero hindi pa din sya nag reply.

Hindi ko na inantay ang reply nya kaya natulog na lang ako.

Kinabukasan pag gising ko ay akala ko hindi nya ako susunduin, pero paglabas ko ng gate namin ay naandoon sya, nakasandal sa sasakyan nya.

Nang makita nya ako ay tumayo sya tsaka binuksan ang pinto ng sasakyan bago iyon sinara bago sya pumasok sa loob at nag drive ng walang imik.

Pag dating namin sa school ay pinag buksan nya pa din ako ng pinto pero umiiwas sya ng tingin hanggang sa mag lakad kami ay hindi sya umiimik

"Galit ka ba?" hindi nya ako sinagot at nakatingin lang ng deretso sa unahan kaya naman tumigil ako at hinawakan sya sa braso para tumigil din sya

"What?" sambit nya and he stares at me coldly.

"Are you mad?" I asked looking at his eyes.

"No"

"Then why are you not talking to me? Di ka din nag rereply sa akin"

"I am just giving you time to think of something" sambit nya at muling nag lakad.

Hindi ako nakaimik bago sumunod sa kanya.

'So he is still thinking about what Hannah said yesterday'

Hindi nya ako inimikan hanggang sa mag hiwalay kami ng way.

I don't want this! Ayaw ko ng sobrang tahimik ni Marcus.

Bakit kasi kailangan ko pa isipin yung pag kikita at pag uusap namin ni Alex. Whyyyy?

Napa upo agad ako ng makadating ako sa loob ng room namin.

"Girl sorry, hindi ko alam na kasama mo si Marcus kahapon" nilingon ko ng mag salita si Hannah

"Its okay" maikling sagot ko naman sa kanya

"Mukha kasi kayong mag kaaway. I'm sorry talaga"

"Hey. Its okay. Don't worry about it" nakangiting sambit ko sa kanya.

I don't want to make her feel na may kasalanan sya kung bakit ang cold sa akin ni Marcus so pinakita ko sa kanya na okay lang ako.

Kuya called me and ask if I can eat lunch with him in his office at pumayag naman ako.

Kaya after ng class namin ay pumunta na ako sa office ni kuya with Hannah.

"Hey I already ordered the food for us, kain na" salubong agad ni kuya ng makita nya kami ni Hannah.

I told him na kasama ko si Hannah and ayos lang naman daw.

Nag simula na kaming kumain hanggang sa may biglang pumasok.

"Migs" sambit ko agad

"Daya, kumakain na" sambit nya tsaka lumapit sa amin.

"May pagkain ka doon" turo ni kuya sa isang long table "kunin mo na lang"

Kinuha nga iyon ni Migs at naupo sya sa tabi ni Hannah. Yes sa tabi ni Hannah.

"Azeyha may problema ba kayo ni kuya?" napatigil ako sa pag kain ng mag tanong si Migs

"Wala naman" pag sisinungaling ko.

"Then, bakit hindi nya kami iniimikan kahapon sa bahay, hanggang kaninang umaga"

"Yeah. Pati sa class kanina di sya masyado nag sasalita" sabat naman ni kuya

"We don't have problem, don't worry" tsaka ko na ipinagpatuloy ang pagkain ko

Hindi na din sila umimik at ramdam ko na nakatingin silang tatlo sa akin kaya naman ng maubos ko ang pag kain ko ay tumayo ako para itapon ang basurang pinagkainan ko

Pero napalingon ako ng bumukas ang pinto ng office ni kuya

"What is it bro? Sabi ko naman sayo nakapag lunch na ako" nag lakad siya papalapit kay kuya

"I want to ask you if okay lang ba kayo ni Zeyha" thats kuya

"Yes. Why?" I know that he knows I am here pero hindi nya ako nililingon

"Then why you two are avoiding each other?"

"Because I know she needs time for something" he look at me and look back at kuya "yun lang ba pag uusapan natin? Mauuna na ako" tsaka nya tinalikuran si kuya

"I have to talk to you pa"

"Pag usapan na lang natin sa room. I need to go" the he looks at me and stare for a second

"I will wait you at the parking lot" then he walks out the office.

Mad but still sweet huh.

Tahimik akong naupo sa couch at uminom ng tubig

"Sorry Azeyha" I heard Hannah wisphered at me.

"Okay lang" nakangiting sambit ko sa kanya "mauuna na ako" tsaka ko kinuha ang gamit ko at lumabas na sa office

Narinig ko pa ang pag tawag nila sa akin pero hindi ko iyon pinansin.

Nang matapos ang afternoon class ko ay nasa parking nga si Marcus, waiting for me.

As usual. Pinag buksan nya lang ako ng walang imik hanggang sa mag drive sya.

I stared at him habang nag da drive sya pero hindi nya pa din ako nililingon.

Nakatutok lang sya sa daan at tahimik na nag dadrive.

Nag pout ako at tumingin na lang din sa kalsada dahil ayaw nya akong pansinin.

"Stop pouting" nilingon ko sya pero hindi naman sya nakatingin

"How did you know that I am pouting?" mahinahong tanong ko.

"I can still see you in my peripheral vision" sambit nya lang ng walang imik.

Hanggang sa makadating kami sa bahay ay hindi na uli sya umimik pero pinag buksan nya pa din ako ng pinto.

"I will still pick you up tommorrow" he coldly said to me

"Ingat ka sa pag uwi" nag aalangang sambit ko pero di sya umimik kundi tumango lang bago sumakay sa kotse nya.

Again! Pinanuod ko lang syang mabilis na umalis sa harap ko.

Walang ganang pumasok ako sa bahay at umakyat sa kwarto tsaka binagsak ang gamit sa table ko doon bago naligo at nag bihis.

Nakapag dinner na kami but there is no any message from Marcus.

I tried to distract my self from doing my school works buti na lang nakatulong iyon hanggang sa antukin na ako kay pinatay ko na ang ilaw sa kwarto ko at ang lamp na lang ang natira.

Pumunta na ako sa kama para matulog pero nakita kong umilaw ang phone ko na nasa side table ko kaya kinuha ko iyon

From Marcus Acxel
:goodnight

He sent a message tonight, unlike yesterday.

To Marcus Acxel
:goodnight

I sent the message before I sleep