MY TEACHER BAY JEON

41.Bölüm

JUNGKOOK'TAN

Zilin çalmasıyla sınıftan çıkıp, odama girdim. Kitapları bırakıp, nöbetçi olduğum kata çıktım. Eun'ların katına...

Anında etrafımı birkaç öğrenci sardığında güldüm. Ne kadar büyüselerde, çocuk gibilerdi.

- Bay Jeon!

Karşıdan gelen sesle oraya baktım. Yeni gelen şu kızdı.

- Evet.

Elindeki kitabı gösterdi.

- Soru soracaktım.

- Tamam. Gençler hadi dağılın. Sonra yine konuşuruz.

Hepsi dağıldığında kaloriferlerin oraya gittik.

- Ver bakalım.

Kitabı uzatıp, soruyu gösterdi. Kolaydı. En azından bana göre.

- Bak şimdi...

Kalemi elinden alıp, anlatmaya başladığımda beni izlediğini hissettim. Başımı kitaptan kaldırdığımda, bakışlarını anında soruya çevirdi.

Şimdi anlaşılmıştı...

Soruyu anlatıp, çözdükten sonra kalemi, kitabın arasına koyup, ona uzattım.

- Teşekkürler Bay Jeon.

- Bir şey değil öğrenci. Ancak bir daha beni izlemek yerine soruya odaklan. Soruların sana bir yararı olacak. Ben değil.

Şaşkınca bana bakıp, başını eğdi. Ardından koşarak uzaklaştı. Sabahtan beri Eun'u görmemiştim. Ve bu canımı sıkmıştı. Derin bir nefes verip, boş koridora baktım.

Özlemiştim. Ama gelmemişti. Neden bilmiyorum. Ama aradığımda da bakmamıştı. Korkmuştum. Ya babası tekrar bir şey yaptıysa?

Zil çaldığında herkesi sınıfına sokup, odamdan kitaplarımı aldım. Ve dersimin olduğu sınıfa gittim.

~~~~~~~~~~~

Kahvemi almış, odama ilerliyordum.

- Tamam zaten. Hallettim ben onu. Bir halt yapamaz.

Merdivenden gelen sesle oraya baktım. Meleğim gelmişti...

Beni gördüğünde arkasında kalan odamı işaret ettim. Telefonu gösterdiğinde, başımı salladım. Ardından odama gidip, yerime oturdum.

Neden öğlen gelmişti?

Bir süre sonra içeri girmiş, kapıyı kapatmıştı. Ayağa kalkıp, kapıyı kilitledim. Ardından koltuğa yayılan ufaklığa baktım.

- Neden geç geldin?

Sinirli sesime sırıttı.

- İşim vardı.

- Kızım bağırtma beni. Ne işin vardı?

Sırıtması genişlediğinde nefesimi verdim.

- Kızmayın Bay Jeon. Sadece babama laf sokmakla meşguldüm.

Telaşla yanına gidip yüzünü ellerimin arasına aldım.

- Bir şey yapmadı sana değil mi?

- Korkma. Yok bir şeyim. Sadece bana yaptıklarına karşılık bütün hisselerini devraldım.

Şaşkınlıkla açılan gözlerimle ona baktığımda sırıtıyordu.

- Bakma öyle şaşkın. Bana yaptıklarına karşı bir ceza almalıydı. Bende dedemden rica ettim. O da beni kırmadı tabi.