SEXY MAHKUM (STONY)

BÖLÜM 24

Peter dinlenmek istediğini söylediği için Tony onun yanından ayrıldı. Oğlunun iyi olduğunu gördüğüne sevinmişti. Eğer Grant'ın bahsettiği deney durumu doğruysa Bruce'u evine getirse iyi olacaktı. O bir bilim adamı olarak bu tarz şeylerden anlayabilirdi.

Yatak odasına yaklaşırken aklında durumu anlattıktan sonra Peter'ın söylediği sözler vardı.

"Baba... Ne olursa olsun ona söylediğin sözler çok yanlış. Onu ve Grant amcayı ailemize kabul ettikten sonra benim tehlikede olduğum an onları dışlayamazsın."

"Ben onları dışlamadım ki..."

"Steve'e hiç çocuğu olmadığı için bu duyguyu anlayamayacağını söyledin. Üstüne bir de dün gece ikizi hakkında söylediklerin kendisini ve Grant'ı bir türlü aileye kabul etmeyeceğin sinyalini vermiş olmalı. Eğer Steve tehlikede olsa ve ben seni sakinleştirmeye çalışsam bana da 'Sen hiç aşık olmadın. Bu duyguyu anlamazsın' mı diyeceksin?"

Tony başını önüne eğdi. Peter haklıydı. Sevdiği biri tehlikedeyken diğer sevdiğini kırması çok yanlıştı. "Haklısın oğlum. Steve'in gönlünü alacağım."

Peter yatağa uzanıp "Nasıl yaparsın bilmiyorum ama bir an önce kendini affettirsen iyi olur. Ben Steve babamı ve Grant amcamı kaybetmek istemiyorum."dedi.

Yatak odasının kapısını açınca Steve'i orada göremedi. Banyoya da baktıktan sonra yapay zekâsına seslendi. "Jarvis... Steve nerede?"

"İkizinin yanında efendim."

Tony onun burada uyumak yerine ikizinin yanına gitmesinden kırılma seviyesinin ne kadar yüksek olduğunu anladı. Odadan çıkıp Grant'ın kaldığı misafir odasına yöneldi. Kapının önünde durup yavaşça açtı ve onları alınlarını birbirlerine dayamış bir şekilde uyurken buldu. İki tane Steve'in melek gibi bir yüzle uyuduğunu görmek kendisini tuhaf hissetmesine neden olmuştu.

Sessizce kapıyı kapatıp aşağıya indi. Belki de onlar için yiyecek güzel birşeyler hazırlarsa kendilerini iyi hissetmelerini sağlayabilirdi.

***

Steve gözlerini açtığında tıpkı çocukluklarında ki gibi Grant'ı uyurken bulunca gülümsedi. Hiç biri rüya değildi. Grant yanındaydı. Elini tutan eline baktı ve o anda ağlamaya başladı. Bir tür duygu patlaması yaşıyordu. Mutluluk, üzüntü, öfke, bugüne kadar canını yakan her anı üst üste biniyordu.

Grant gözlerini açıp ikizini ağlarken görünce bir kolunu ona sararak kendine çekti. İkizi anında yüzünü boynuna doğru gömdü. Sanki bu yakınlığa uzun zamandır ihtiyacı varmış gibi.

"Geçti Steve. Ben artık yanındayım."

Steve biraz geri çekildi ve derin bir nefes alıp verdi. "Sanırım sinirlerim çok yıprandı. Biraz havaya ihtiyacım var. Ben bahçeye çıksam iyi olur."

Bunu söyler söylemez ayağa kalktı. Grant'ta onu yalnız bırakmamak için kalkıp eşlik etti. Birlikte aşağıya indiklerinde Tony'i mutfakta yemek yaparken gördüler. Steve şu anda onunla konuşmak istemiyordu. Arka bahçeye çıkan kapıya yürüdü. Grant'ta onu izledi.