SEXY MAHKUM (STONY)

BÖLÜM 32

Final bölüm

&

Eve geleli bir saat olmuştu ve Steve ile Grant'ın yıkanıp kendilerini toparlamalarını beklerken salonda oturuyorlardı.

Thor elindeki biradan yudumlarken ikizlerin aşağıya inmeleri konusunda sabırsızca bacağının birini sallıyordu. Loki kaşlarını çattı ve elini onun sallanan dizine yerleştirip hafifçe sıktı.

"Beni de sallıyorsun. Kendimi türbülansa girmiş bir uçakta gibi hissettim."

Peter babasına baktı. O da gergin görünüyordu. Steve babasının hafızasının silinmiş olması onlar için bir sorun olsa da bunun üstesinden geleceklerini de iyi biliyordu.

Grant, ikizi ile salona girdi ve boş bir yere oturdu. Yabancıların arasında gibi hisseden Steve de onun yanına yerleşmiş tanımadığı bu yüzleri inceliyordu.

Bucky ilk söze giren kişi oldu. "Nasıl kurtuldunuz?"

Grant derin bir nefes alıp verdi. "Saklı olan fotoğrafımızı buldum ve hatırladım Bucky. Beni o cehenneme sürükleyip yıllarımı çalmamış gibi aynı eziyeti ikizime yaptı. Bu beni çileden çıkardı. Bombaları ayarladım ve Red Skull'u öldürdüm..."

Öldürmüş müydü? Bu Steve'in dikkatini çekti. "İşin olduğunu söylerken..."

"İşim başta onu öldürmekti. Benden çok şey çaldı Steve. Hatta senden bile çaldı. Bunu yapmadan oradan kaçamazdım. Ellerim yeterince kana bulanmış zaten. Neden son kez bunu yapmayayım?"

Steve başını sallayarak onayladı.

Red Skull'un ölümü Tony'nin omuzlarından büyük bir yükün kalkmasını sağladı. Kaç yılı o örgütü yıkmaya çalışmakla geçmişti ve şimdi Grant sayesinde bunu başarmışlardı.

"Yani artık Hydra başımıza bela olamayacak."

Grant "Evet. Artık savaşın bitti."dedi.

Peter araya girdi. "Hayır bitmedi. Avengers olduğumuzu unutmayın. Biz bir aileyiz ve başka tehlikeler olacak. İnsanları da korumalıyız."

Tony oğluna baktı. Bu konuda şevkli olması normaldi. Çünkü o daha yolun başındaydı. Bu işte yıllarını geçirmiş olsa yorgun hissederdi. Diğerlerinin yüzlerinden geçen aynı duyguyu görünce birşey söylemesi gerektiğini anladı.

"Oğlum, bizim gruptan bu kadar. Hepimiz yorulduk."

Peter babasının sözlerine inanamadı. "Baba ne diyorsun? Sen doğuştan savaşçısın."

Bir iç çekerek koltuğuna yaslandı. "Uzun zamandır hayatımda olan zorluklarla savaşıyorum oğlum. Artık emekli olma vakti geldi."

Peter'ın sesi gittikçe daha üzgün bir hâl aldı. "Ama biz takımdık..."

Loki söze girmesi gerektiğini düşündü. "Peter, hepimiz yorgunuz. Hayat şartları ve hapishane yeterince zorluydu. Artık normal bir iş ve normal bir hayata ihtiyacımız var. Sen gençsin. Önünde uzun bir yolun var. Yıllar sonra ne demek istediğimizi anlarsın. Kendi gençler gurubunu kur ve devam et."