Fourteen

45 3 0
                                        

"W-what?"

Dylan blinked at Krislene.

King? Why does it felt familiar when she called me King?

At maski si Krislene, doon lang natauhan nang magsalita si Dylan kaya't maski sya ay napakurap bago nya nakuhang sumagot.

"I m-mean, you said I look like a beautiful Queen to you, so you're also a handsome King to me." Pagdadahilan nalang nya dahil sa totoo lang, nang matitigan nya ang mga asul na mata nito, biglang pumasok sa isip nya ang childhood sweetheart nya na si King.

"Oh, I thought..." I thought she knew I was called King.

"Ha?"

Umiling si Dylan kapagkuwan ay dumistansya ng bahagya kay Krislene. "So I'm a handsome King huh?"

And once again, Krislene smiled at him. "Yep! I'm not going to deny. Gwapo ka kaya. Mas gwapo pa kay Kuya Vaughn at Kuya Vincien. Pero secret lang natin yung sinabi ko ha? Baka magtampo ang mga iyon."

Napatawa nalang si Dylan bago sya bumalik sa pagluluto. Ngayon, nakikita nya ang kakulitan ni Krislene. Mukhang nagiging palagay na ang loob nito sa kanya. Maski naman sya. Hindi na ganoon ka-awkward.

Mukhang nakatulong pa ang nangyari sa kanila two weeks ago. Well, that touching of their lips.

Napasulyap tuloy sya sa labi ni Krislene. At dahil heto nanaman at nakakaramdam nanaman sya ng kagustuhang mahalikan ito, inabala nalang nya ang sarili nya sa pagtapos ng kanyang niluluto.

After some time, Dylan finished cooking while Krislene just finished setting up the table. Kahit iyon man lang ay maitulong nya kay Dylan. Agad din silang kumain dahil sa totoo lang, gutom na sila pareho. Lalo naman si Krislene. Brunch nga nya ito eh.

And honestly, while eating together, they can't stop conversing with each other. Punong-puno tuloy ng katatawanan sa hapagkainan. Looks like they're getting more comfortable with each other. At tulad ng nakagawian, walang pakielam si Krislene kahit magmukha syang patay-gutom sa harap ni Dylan. Basta gutom sya at paborito nya ang pagkain, sobrang magana talaga sya kumain.

On the other hand, Dylan really find Krislene so adorable. Sobrang gana kasi kumain nito. Nakakahawa ang pagiging magana nito sa pagkain kaya pati sya, ginaganahan din. Hindi na nga nya namamalayang marami na syang nakakain. He doesn't feel full. Maybe because they're conversing with each other from time to time. And at that moment, he thought to himself, masaya talagang ka-bonding si Krislene. He never gets bored. Ang kulit kasi nito at mukhang mas lumalabas pa ang kulit nito sa kanya.

When they're done eating, Krislene washed the dishes while again, Dylan is just sitting on the high stool, looking at Krislene's back while waiting for her. Nakatalikod pa lang ito, gandang-ganda na sya. What more when Krislene turned around to face him? Sobrang ganda na?

Wala eh. Talagang hindi nya maiwasang purihin ito sa kanyang isipan. Ide-deny pa ba nya? Nope.

As soon as Krislene finished washing the dishes, she turned to Dylan, who's looking at her, crossed her arms as she leaned her back on the countertop. Pinagkatitigan nya ito at hindi maiwasan ni Dylan na matawa.

"Why are you looking at me like that Lene?" Dylan asked innocently.

Pouting, she answered, "Asan na yung strawberry chocolate ko?"

"Oh. That." Dylan said while having a playful smile.

"Yep. Give me one box now please?" She said as she showed her palm to him.

Dylan chuckled before he spoke once again, "Alright come here."

And like an obedient kid, Krislene immediately walked towards Dylan, smiling. "Where?" Tanong ni Krislene habang nakalahad pa rin ang kamay nya dito.

Serendipity (Thalassophile)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon