"That's why I wanted to talk to you."
Nakakagulat naman 'to! Bakit bigla akong nadamay sa pinagdadaanan niya ngayon? Anong ambag ko?
May sarili rin akong pinagdadaanan na siya ang dahilan noh!
I remembered something.
Nakaramdam ako ng takot bago ako nagtanong. "You need my help?"
The dreaded feeling intensified when he nodded. Oh no, not again.
Parang gusto kong takpan yung mga tenga ko. Ayoko siyang marinig!
"You like me right?"
Hindi ko gusto ang tono niya kaya hindi ako sumagot. He knows the answer, why would he asked that?
"You want to be with me, always?"
Gusto kong sumagot ng yes pero mas tama yata kung sabihin kong no.
He didn't give me the chance to answer nang magsalita na naman siya.
"I have a favor to ask you..."
Pabor? Yung huling beses niyang humingi ng pabor without directly asking me for it, hindi ako nakatulog kakasabi sa sarili ko ng boba at tanga.
"Will you stay by my side until I forget Irish?" Magaang tanong niya na para bang madaling bagay lang yung hinihiling niya.
"I need someone to cope up with pain. A friend. A girlfriend. An admirer?"
Gusto ko siyang sapakin pero pinigilan ko ang sarili ko. "Gagawin mo akong panakip-butas?!"
Hindi yata like ang kasunod ng crush, hate yata! H-A-T-E. Hate!
