ကြေွလွင့်သွားသော
ႏွစ္ေတြလေတြေျပာင္းလာလိုက္တာ ခုဆိုေမာင္ဆိုတဲ့လူသားနဲ႕ ငယ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးတို႔ေဝးကြာခဲ့တာ သုံးႏွစ္ေတာင္ၾကာသြားခဲ့ၾကၿပီ။ လူခ်င္းေဝးေနၾကေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးက မတူညီတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ေလတိုက္တိုင္းသတိရေနခဲ့ၾကသည္။
သုံးႏွစ္အတြင္းမွာ သဘာေမာင္ အရာအားလုံးေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ႏွလုံးသားတစ္စုံကလြဲလို႔ေျပာင္းလဲနိုင္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ေလးကေျပာင္းလာေတာ့ ပါလာတဲ့ပိုက္ဆံေတြနဲ႕အရင္းအႏွီးလုပ္ၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့အိမ္ေလးတစ္လုံးဝယ္ ၊ ပိုတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို အဆက္အသြယ္ေလးရွာကာ ရွယ္ယာထည့္ထားလိုက္သည္။ အဲ့ကရတဲ့အက်ိဴးအျမတ္နဲ႕ပဲ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္
ေရွ႕ဆက္ေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။
တည္တ့ံတစ္ေယာက္လဲ ငယ္နဲ႕အမွတ္တရေတြရွိတဲ့ ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာဆက္မေနနိုင္တာေၾကာင့္ နိုင္ငံျခားကိုျပန္ထြက္သြားခဲ့ေလသည္။ ဒါေပမဲ့ ေန႕စဥ္ရက္စက္ သူငယ့္ကိုမေမ့နိုင္ခဲ့ပါ။ အဆင္ေျပရဲ႕လား ဒါမွမဟုတ္ ထပ္ၿပီးေမာင့္ကို မုန္းတီးေစတဲ့လုပ္ရပ္ေတြဆက္လုပ္ေနအုံးမွာလား စတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ ငယ္ဆိုတဲ့လူသားကို ခ်စ္လြန္းလို႔မုန္းပစ္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ေလးျဖစ္သည္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ သူ႕အစ္မရွိေနခဲ့တာကိုလဲ မသိရွာခဲ့ဘူးေပါ့..။
"သား.....ျပန္လာခဲ့ပါအုံးကြာ ဒယ္ဒီႀကီး လြမ္းေနၿပီ "
"သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး သားျပန္လာေတာ့မွာပါ"
"ဟင္..တကယ္လား ဝမ္းသာလိုက္တာ "
"ဒါမဲ့ ဘယ္ေန႕ဘယ္ရက္ဆိုတာေတာ့ မေသခ်ာေသးဘူး ဒီႏွစ္ထဲေတာ့ဖြစ်လိမ့်မယ်"
"ဒယ္ဒီႀကီးက ျပန္လာမယ္ဆိုတာနဲ႕တင္ဝမ္းသာေနပါၿပီ သားအဆင္ေျပတဲ့ခ်ိန္မွျပန္ခဲ့ေနာ္ "
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆိုဖုန္းခ်ၿပီေနာ္ ဒယ္ဒီႀကီးလဲက်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ "
"ေအးေအး သားေရာဂ႐ုစိုက္ "
"ဟုတ္ကဲ့ "
ဆိုၿပီး ဖုန္းကိုခ်လိဳက္သည္။ တစ္ဖက္က ဒယ္ဒီႀကီးကေတာ့ သိပ္ကိုဝမ္းသာေနခဲ့သည္။
