ကြေွလွင့်သွားသော
"မုန္းတယ္ "
"ဘာ...."
"ဟုတ္တယ္ ခ်စ္ေနရတာပင္ပန္းေနမွေတာ့ မုန္းဖို႔ဘဲႀကိဳးစားရေတာ့မွာဘဲ မုန္းတယ္....မုန္း...အြတ္"
ကြၽန္ေတာ့္စကားမဆုံးခင္မွာဘဲေမာင္ကြၽန္ေတာ့္ကိုျငင္သာမႈကင္းမဲ့ၿပီး ၾကမ္းတမ္းစြာနမ္းရွိုက္လာခဲ့သည္ ။ ကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တာဒီလိုအေျခအေနမဟုတ္ခဲ့မို႔ နာက်င္ပါသည္။ေမာင့္အနမ္းေတြကေန႐ုန္းထြက္လို႔မရတဲ့အဆုံးၿငိမ္ေနလိုက္မိသည္ ။ မ်က္ရည္တို႔ကိုလဲမတားဆီးထားနိုင္ေတာ့ပါ
*လုပ္ပါေမာင္ လုပ္ပါ ေက်နပ္တယ္မလားဟင္....*
ေနာက်ဆုံးတော့အနမ်းတို့ရပ်တန့်သွားခဲ့ေတာ့သည်။ ကြၽန္ေတာ့္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုေသြးအလိမ္းလိမ္းထြက္သည္ထိေမာင္ကိုက္ခဲ့ပါသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းကအနာထက္ရင္ထဲကအနာကပိုျပင္းပါသည္ေမာင္
"ေက်နပ္လားေမာင္...."
"ေနာက္တစ္ခါအဲ့ပါးစပ္ကမုန္းတယ္လို႔ထပ္ေျပာရင္ ဒီထက္ပိုဆိုးတဲ့အျပစ္ေပးမယ္"
"ေမာင္..မတရားဘူးလို႔မထင္ဘူးလားဟင္"
"မထင္ဘူး ငါဘာလုပ္လုပ္အကုန္မွန္တယ္"
"အဟက္...ဟုတ္ပါတယ္ ေမာင္ကသိပ္ေတာ္တဲ့လူပဲေလ ဘာပဲလုပ္လုပ္အကုန္မွန္တယ္"
"မင္းသိထားဖို႔ကေလ ငါယူထားတဲ့မင္းကငါမဟုတ္တဲ့လူနဲ႕ရွိေနစရာအေၾကာင္းကိုမရွိဘူး ေျပာခ်င္တာက ပလူးပလဲလုပ္ေနတာေတြမျမင္ခ်င္ဘူး ႐ြံတယ္ လူျမင္ကြင္းႀကီးမွာ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ"
"ေမာင္....တစ္ဖက္သတ္ႀကီးစြတ္စြဲတာေတြေတာ္ပါေတာ့ ေမာင္လဲဟိုေကာင္ေလးနဲ႕ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာပဲေလ ငါတစ္ခါေလးအျပင္ထြက္မိေတာ့ အျပစ္ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ဟုတ္လား
မဆန္းပါဘူး ငါဆိုတဲ့ေကာင္ကအပယ္ခံပဲေလ ဘယ္တုန္းကငါ့တြက္ဆိုၿပီး ေတြးေပးခဲ့ဖူးလဲ ၊ နာက်င္ေနမွာပဲ ၊ ဝမ္းနည္းေနမွာပဲ ၊ သိမ္ငယ္ေနမွာပဲ ဆိုၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ဖူးလား
အၿမဲတမ္းနာက်င္ရတာဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ အၿမဲတမ္းငိုေနရတာဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ တစ္စိမ္းေတြေရွ႕မွာေတာင္သိမ္ငယ္ေနရတာဘယ္သူ႕ေၾကာင့္လဲ ဟမ္ ငါေမးေနတယ္ ေျဖေလ ေျဖေလ
