ကြေွလွင့်သွားသော
အိပ္ယာနိုးေတာ့ေဘးမွာေမာင္ရွိမေနခဲ့ပါ အလုပ္သြားခဲ့ပုံရပါသည္ ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္လဲမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္ ။ ေအာက္ထပ္မီးဖိုထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဆြံအသြားခဲ့ရျပန္သည္ ။
ေမာင္အလုပ္မသြားဘဲမီးဖိုထဲမွာထမင္းေၾကာ္ေနေလသည် ။ နားမလည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ေမာင္ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိပါ
"ေမာင္...အလုပ္မသြားဘဲဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"
"အင္း...နိုးလာၿပီလား လက္ကေရာဘယ္လိုေနေသးလဲ"
ကြၽန္ေတာ့္အေမးကိုမေျဖေသးဘဲစိတ္ပူေပးေနတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ထပ္ၿပီးၿပဳံးမိျပန္သည္ ခ်စ္တယ္ ေမာင္......
"သက္သာပါတယ္ ေမာင္အလုပ္မသြားဘူးလားလို႔"
"ေန႕လည္ေလာက္မွဘဲအစည္းအေဝးသြားတက္ေတာ့မယ္ "
"ေအာ္ "
တစ္ခြန္းသာဆိုၿပီး ထိုင္ခုံမွာထိုင္ေနလိုက္သည္ ။ ေမာင့္ကိုလဲမ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေမာင္ကထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ေလးလာခ်ေပးသည္။ ထူးဆန္းတာကပန္းကန္သုံးပန္းကန္ျဖစ္ေနတာပဲ ဘာအတြက္လဲသိခ်င္တာေၾကာင့္...
"ဒါကဘသူ႕တြက္လဲေမာင္"
"သည္းငယ္တြက္ ညကဖုန္းဆက္ၿပီး မနက္စာကိုအိမ္မွာလားစားခ်င္တယ္ဆို႔လို႔ျပင္ေပးထားတာ မင္းစားခ်င္စားႏွင့္ေလ ငါသည္းငယ္ကိုၿခံထဲမွာသြားေစာင့္အုံးမယ္"
"........."
ေျပာင္းလဲေနတာမွန္ေပမဲ့ကြၽန္ေတာ့္တြက္မဟုတ္မွန္းအစထဲကသိထားသင့္တာေလ ခုေတာ့အျမင့္ေရာက္မွေအာက္ေျခကေနရိုက္ခ်ခံလိုက္ရသလိုပါပဲ အဲ့ေကာင္ေလးတြက္အေစာႀကီးထၿပီး မနက္စာျပင္ေပးတယ္တဲ့ေလ အလုပ္ေတာင္ေန႕လည္မွသြားမယ္တဲ့
ကြၽန္ေတာ့္ေမာင္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တတ္လိုက္လဲၾကည့္ပါအုံး... ကြၽန္ေတာ့္ကိုေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့... မနက္ခင္းကို ကြၽန္ေတာ့္တြက္မဟုတ္တဲ့မနက္စာနဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုစီးႀကိဳရင္း အစျပဳခဲ့ရျပန္ၿပီ။ ၾကာလာေတာ့ခံနိုင္ရည္မဲ့ေနၿပီေမာင္ရယ္.......
