ကြေွလွင့်သွားသော
မိုးရာသီေတာင္ဘာလိုလိုနဲ႕ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ ခုလဲမိုးေတြ႐ြာေနလိုက္တာ ဒီခ်ိန္ငယ္အရမ္းေၾကာက္ေနမလားေနာ္ ေမာင္ဖက္ထားေပးခ်င္လိုက္တာ ဒါမဲ့အခ်ိန္ေတြႏွောင္းခဲ့ၿပီပဲေလ ဟိုး.....အတိတ္တုန္းကေပါ့.....
"ငယ္. ေမာင္ကမိုး႐ြာရင္သိပ္ႀကိဳက္တာ"
"ဟင့္ စိုတိစိုဖတ္နဲ႕ဘာလို႔ႀကိဳက္တာလဲ ငယ္ကေတာ့မႀကိဳက္ပါဘူး ေၾကာက္တယ္ "
"မိုးစက္ေလးေတြကိုသေဘာက်လိဳ႕ "
"ဒါဆိုငယ့္ကိုေတာ့သေဘာမက်ဘဴးေပါ့ ဟုတ္လား "
"ဟား..ဟား..မဟုတ္ရပါဘူးကြာ ငယ္သည္သာေမာင့္ဘဝပါဗ်ာ"
"အပိုေတြ လွ်ာထုတ္ျပစမ္း"
"ဘာလုပ္မလို႔လဲ"
"အရုိးရှိမရှိကြည့်မလို့လေ လွ်ာရိုးမရွိတိုင္းေလ်ာက္ေျပာေနလို႔"
"ဟင္ ငယ့္မွာေရာလွ်ာရိုးရွိလို႔လား"
"ရွိတယ္ ရွိတယ္ ေနာ္ ငယ္တို႔ကဖြက္ထားတာလိုအပ္မွထုတ္သုံးတာ ဟြန့္"
"ဟား...ဟား...ဟား... ငယ္ရာ ေျပာတတ္လိုက္တာ အဲ့လိုေလးေတြကိုေမာင္အေသခ်စ္"
"ေတာ္ပါ "
"တကယ္ပါကြာ ဒါနဲ႕ငယ္ကဘာလို႔မိုး႐ြာရင္ေၾကာက္တာလဲဟင္"
"အင္း..ေျပာရရင္ဒ႑ာရီဆန္ေနမလား ငယ့္အေဖကမိုး႐ြာထဲမွာပဲ မရႈမလွေသခဲ့ရတာေလ အဲ့ေန႕ကမိုးေတြကအရမ္း႐ြာၿပီး လွ်ပ္စီးေတြလွပ္လိုက္တိုင္းေလာကႀကီးလင္းထိန္သြားတဲ့ထိ
အဲ့လိုအေျခအေနမ်ိဴးမွာမိုးၿခိမ္းသံေတြကလဲၿမိဳင္ဆိုင္ေနတယ္ေလ မိုးေရထဲမွာလဲက်ေနတဲ့အေဖ့ကိုလွ်ပ္စီးလွပ္တိုင္းလင္းသြားလို႔ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက အသဲခိုက္ေအာင္နာက်င္ရတာမို႔ မိုး႐ြာတိုင္းေၾကာက္ေနမိတာ တစ္ခုခုကိုထပ္ၿပီးမဆုံးရႈံးခ်င္ေတာ့ဘူး"
ငယ့္စကားအဆုံးရင္ခြင္ထဲကိုဆြဲထည့္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္သည္။ အရမ္းဝမ္းနည္းခဲ့ရၿပီး အရမ္းခက္ခဲခဲ့ရွာမွာ ခုလဲေျပာရင္းနဲ႕ငိုေနတဲ့ကေလးငယ္
"ေမာင္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမာင္မသိလို႔ေမးလိုက္မိတာပါ"
"ဟင့္အင္း ေမာင္သိသင့္တယ္မလား ရပါတယ္ ငယ္အဆင္ေျပတယ္ေနာ္"
