ကြေွလွင့်သွားသော
"ငါ.....အိပ္...ခ်င္..ၿပီ...ေမာင္"
"အိပ္ရမွာေပါ့...ဒါမဲ့ခုေတာ့မအိပ္ရဘူးေနာ္...ေနာ္ငယ္....ေမာင္နဲ႕စကားေတြေျပာၾကမယ္ေလ...မအိပ္ရဘူးေနာ္ "
"ေမာင္....ငါ့ကို....ခ်စ္လား...ဟင္"
နာက်င္ေနတဲ့ၾကားထဲကေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ေမးလိုက္မိသည္။ တစ္ခြန္းေျပာဖို႔ေတာင္မနည္းအားယူေနရတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကေမာင္နဲ႕စကားေတြေျပာရမယ္တဲ့လားေမာင္ရယ္...
အတူရွိခဲ့တုန္းကဘာလို႔အခြင့္အေရးမေပးခဲ့တာလဲ....ခုေတာ့ငါတို႔ကံကုန္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ေမာင္ ငါဆုေတာင္းပါတယ္ ေနာက္ဘဝဆိုတာရွိလာရင္ေတာင္ေမာင္နဲ႕ထပ္မဆုံရေစဖို႔
ဒီဘဝမွာတင္ေမာင့္အေပၚငါ့အခ်စ္ေတြပုံေပးခဲ့ၿပီးၿပီေလ လုံေလာက္တဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႕ေပါ့.....
"ခ်စ္တာေပါ့ ေမာင္ငယ့္ကိုသိပ္ခ်စ္ပါတယ္"
"အင္း....."
မၾကားတစ္ၾကားေလးေျပာၿပီးမ်က္လုံးအစုံလုံးဝမွိတ္သြားခဲ့ၿပီ ။ ကြၽန္ေတာ့္အသိနဲ႕အာ႐ုံအားလုံး ေမာင့္ရဲ႕ ' ခ်စ္တယ္ ' ဆိုတဲ့စကားမွာတင္ခ်ဴပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ ၾကားခ်င္တဲ့စကားေလးၾကားခြင့္ေတာ့ရသြားတာေၾကာင့္ ေက်နပ္မိသည္။ ေလာကႀကီးထဲကေန ကြၽန္ေတာ့္ေနဝင္ခ်ိန္ဟာ ေရာက္ခဲ့ေလၿပီ။
"ငယ္....ငယ္ေမာင့္ကိုၾကည့္ပါအုံး.....
ငယ္လို႔..ေမာင္ေခၚေနတယ္ေလ"
"ေမာင္ေလး....စိတ္ထိန္းပါ..."
ပန္းရင့္ေရာင္ဝင္ေျပာေသာ္လည္း မထူးပါ ။ တည္တ့ံငိုၿပီးရင္းငိုေနရွာသည္။ ရင္ခြင္ထဲကအသက္မဲ့ေနတဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့ စိတ္ခ်စြာ ထြက္သြားေလခဲ့သည္။
"ေဆး႐ုံ...ဟုတ္တယ္ ေဆး႐ုံသြားမယ္...ငယ့္ကိုေမာင္ေဆး႐ုံေခၚသြားမယ္ေနာ္"
ေျပာၿပီးတာနဲ႕အလႈပ္အယွက္မရွိေတာ့တဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ေက်ာဘက္ကိုလက္ဝင္လွ်ိူၿပီးသံခြၽန္ႀကီးကိုဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္ ။ဆြဲႏႈတ္လိုက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ ပန္းထြက္လာတဲ့ေသြးေတြက ေရပန္းအလားထင္ရပါသည္။
