ကိုက္ခဲေနသည့္ေခါင္းႏွင့္ေ႐ွာင္းက်န္႔ႏိုးထရသည္။ လိုက္ကာစတလြင့္လြင့္ႏွင့္အခန္းသည္ အလင္းပင္မတိုးေသးပါ။စားပြဲေပၚ႐ွိနာရီေလးသည္မနက္၂နာရီခန္႔တြင္။ အတင္းက်ဳံးထသည့္အခါ ကိုယ္ေပၚ႐ွိေစာင္ျဖဴေလးကြာက်သြား၏။ အဝတ္မဲ့ေနေသာကိုယ္လံုးေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရပ္တန္႔သြားရသည္။ေစာင္ေလးအားျပန္ဆြဲျခံဳလို႔အေတြးမ်ားအားျပန္ေခၚရပါ၏။ သြားစရာမ႐ွိသည္မို႔သူဘားသို႔ေရာက္သြား၏။ ထို႔ေနာက္အတန္းေခါင္းေဆာင္ေပးသည့္အရက္ခြက္။ပူျပင္းသည့္ခႏၶာကိုယ္။ လြတ္လာေသာစိတ္မ်ားေနာက္တြင္သူဘာမွမသိရေတာ့။အေၾကာင္းရာမ်ားသည္ သူေဆးမိခဲ့သည္လား။ ခႏၶာကိုယ္သည္အဝတ္မကပ္သည္မို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ရည္မ်ားစီးက်ခဲ့သည္။daddy စကားနားမေထာင္စြာသူဘာေတြလုပ္မိသလည္း။"daddy!! daddy!! "
အသံကုန္ေအာ္လို႔ေခၚမိသည္။အတားဆီးမဲ့စြာက်လာေသာမ်က္ရည္မ်ားသည္ထိန္းခ်ဳပ္မႈမဲ့ေန၏။သူတန္ဖိုးမဲ့ခဲ့ျပီ။*တန္ဖိုးထားစမ္းကေလးငယ္*ဆိုသည့္ အသံမ်ားသည္သူ႔နားထဲတြင္လည္ပတ္ေနလ်ွက္။ကေလးငယ္မွားခဲ့ပါတယ္။မွားခဲ့တာမို႔..။
"daddyေရ..!!"
ထိတ္လန္႔သည္။ေၾကာက္ရြံ႔သည္။ မခ်စ္သည့္daddyစိတ္နာသြားမွာေ႐ွာင္းက်န္႔သိပ္ေၾကာက္သည္။သူ႔အားမည္သည့္ေနရာကေနdaddyေခၚထုတ္ခဲ့သလည္း။သူ႔ဘဝအမဲစက္ေတြ႐ွိခဲ့ၿပီလား။ ေဆးမိေၾကာင္း႐ွင္းျပမွာမို႔ daddyလာခဲ့ေပးပါ။
"အဟင့္..အင့္..daddy!"
တိုးတိမ္ခဲ့သည့္အသံမ်ား။daddyေရာက္မလာေသးဘူး။
"ကေလးငယ္.."
ေခါင္းေလးငုံ႔လို႔႐ိႈက္မိတုန္းအသံႏွင့္daddyေရာက္ခဲ့ၿပီ။အတင္းထလို႔ဖက္မိသည့္အခါေက်ာျပင္သို႔ဖတ္ေပးသည့္daddyလက္မ်ား။ဒီရင္ခြင္မွာပဲေနခ်င္ခဲ့တာပါ။တခါမွားခဲ့တာအားdaddyခြင့္လႊတ္ေပးမည္လား။
YOU ARE READING
Daddy, don't hurt me (Completed)
FanfictionI only write Yizhan fanfic. So, be careful of reading lists. အရမ္းနာက်င္ေအာင္လုပ္တဲ့daddyကိုမုန္းရမွာလား..ႏွလံုးသားကdaddyေရတဲ့..အရမ္းဆိုးလြန္းတာမလား..ႏုနယ္တဲ့ႏွလံုးသားကိုဖ်က္ဆီးတာအရမ္းေတာ္တာလား..ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကပ်က္...