ÖZGÜR-TAMAMLANDI

HESAP

Mert "Hayır." Dedi kendinden emin, sert bir sesle. "Ben senden böyle bir şey istemiyorum." Diye de ekledi. Kız bunun iyi bir teklif olduğunu sanmıştı. O yüzden Mert'in kabul edeceğini sanmıştı. Ama Mert kendi parasını kendi emeğiyle kazanmanın tadını almıştı bir kere. Artık kimseye ekonomik yönden bağımlı olmak istemiyordu. Bu âşık olduğu kız dahi olsa ona bağımlı olmak istemiyordu.

Kız bir şeyler daha sormak niyetindeydi ama Mert'in ne kadar kararlı olduğunu görünce vazgeçti. Mert dediğim dedik bir insandı. Kafasına bir şey taktı mı yapanlardandı. Böyle insanlar çok inatçı olurlardı. Bu yüzden bu adamlar bir şeye "Hayır." Dediğinde onlara ısrar etmemek gerekirdi. Kızıl saçlı kız bunları düşünerek bu konuyu kapatmakta karar kılmıştı. Ancak son anda aklına bir şey geldi. "Sen harcamak istemesen bile paramı sana yollamak zorundayım." Dedi. Mert şaşırdı.

Ancak şaşkınlığı çok kısa sürdü. Çünkü kızıl saçlı kızın eski sevgilisinden gelen e-maili hatırlamıştı. Çocuk onlara babasının hesaplarını ve harcamalarını kontrol ettiğini söylemişti. Bu durumda yapacakları tek şey kızıl saçlı kızın hesabında ne kadar para varsa Mert'in hesabına geçirmekti. Mert "Evet haklısın. O zaman ben sana hesap numaramı yazayım. Sen paranı oraya yollarsın." Dedi. Biraz düşününce aklına başka bir şey takıldı "Sen parayı benim hesabıma atacaksın ama baban gelip beni bulmaz mı?" diye sordu.

Kızıl saçlı kız "Evet seni bulur. Neden paramı senin hesabına attığımı sorar." Dedi. Mert "O zaman ben senin kırtasiyeye borcun olduğunu söylerim." Dedi. Çözüm bulduğunu sandığından sevinçliydi. Kız üzüntüyle "Hayır o kadar az bir para değil." Dedi. Mert hesapta ne kadar para olduğunu merak etti. Ama bunu kıza sormayı da doğru bulmadı. "Aklıma başka bir fikir geldi." Dedi. Kız meraklı gözlerini ona çevirdi. "Nasıl bir fikir?" diye sordu. Mert "Biz parayı çekmek için farklı bir şehre gitsek olmaz mı?" diye sordu.

Kız güldü "Ne yani para çekmek için başka bir şehre mi gideceğiz?" diye sordu. Mert gülümsedi. "Yani kulağa saçma geliyor ama ille de ben bu parayı alacağım diyorsan şuan en mantıklısı bu gibi duruyor. Çünkü sen parayı hesaptan çektiğin anda baban hemen soluğu o ilde alacaktır. Bu yüzden son derece dikkatli olmamız gerekiyor." Dedi. Kız "Evet galiba haklısın. Ben parayı hangi şehirde hesaptan çekersem babam hemen oraya gelecektir. Bu yüzden Trabzon'da harcamak çok mantıklı olmaz." Dedi.

Aslında Mert'in aklında başka bir fikir vardı ama bunu söyleyip söylememek konusunda ikircik içindeydi. Elleri ve alnı boncuk boncuk terlemeye, olduğu yerde kıvranmaya başlayınca kızıl saçlı kız onda bir tuhaflık olduğunu anladı. Belli ki bir şey söylemek istiyordu da söyleyemiyordu. Acaba bu kadar kıvrandığı şey neydi? Kızıl saçlı kız onun böyle devam ettiğini görünce sormaktan kendini alamadı. "Neden böyle kıvranıyorsun? Aklından ne geçiyorsa söylesene." Dedi.

Bir yandan da gözlerini dikmiş ona bakıyordu. Mert avucunu kaşıyarak, tam bir kararsızlık içinde konuşmaya başladı "Bana kalırsa o parayı hiç çekmeyelim. Hesabında dursun. Hem bu şekilde risk almamış oluruz. Biz bu parayı başka şehirde çeksek bile babana yakalanma ihtimalimiz var. Bence en iyisi o paraya hiç dokunmamak." Dedi. Kız "Ama o paraya dokunmazsak burada pek de iyi bir durumda kalamayız." Dedi. Kız bu sözlerinin Mert'i üzdüğünü görünce söylediklerinden pişman oldu. Bir an için kendini tutamamıştı.

Aslında Mert'i üzmek gibi bir niyeti de yoktu. Onun tek derdi Mert ile birlikte iyi koşullarda yaşamaktı. Mert "Ben seninle her koşulda yaşamaya razıyım." Dedi. Kızıl saçlı kız bu sözleri duyunca gözleri sevgiyle ışıldadı. "Senin bana her koşulda iyi davranacağını ve bakacağını biliyorum. Ama ikimizin de iyi koşullarda yaşaması için istemiştim ben o parayı. O yüzden bu kadar ısrarcı oldum." Dedi. Mert onun duraksamasını fırsat bildi. "Eğer sen bu şartlarda memnun değilsen ben ek iş ararım. Gerekirse okulu da bırakırım. Gider adam akıllı bir iş bulurum ve seni elimden gelen en iyi koşullarda yaşatırım." Dedi.