Chapter 21

69 22 32
                                    

Friday, second week of July. Nang matapos pag-usapan nila Alishabeth ang maaari nilang gawin. Muling nakatambay sa ilalim ng puno ang apat. May iba't ibang gawain pero iisa lang naman ang tawag, they really like doing arts. Hindi man gaano kagaling ang mga kamay nila para sa iba, ngunit para sa kanila—sapat na ang ginagawa nila dahil nagbibigay kasiyahan sa kanila ang interes nila.

They were seeking for more improvements when it comes to their talents and skills—it hat would be a huge achievement for them—to improve more for the better and best.

"Nandito lang pala kayo." Nabaling ang atensyon nila kay Glenn.

He began to observe what the girls had been doing. They were making arts. Not just arts, beautiful arts with deep meanings.

"Pare-parehas pala kayo ng hobbies." sabi ni Paul, manghang-mangha sa mga iginuguhit, ipinipinta, dinidisenyo at ginagawa ng mga dalaga.

Halatang matagal na nila itong ginagawa dahil mabilis nang kumilos ang mga kamay at daliri nila. Nabaling naman ang atensyon ni Blake nang makita niyang ginagamit na ni Madison ang ibinigay niyang art supplies para sa kanya.

"Koeli, gusto kong matuto ng gan'yan... pa'no ba 'yan?" Glenn took a seat beside Koeli and stared at the art Koeli had been doing on her gadget.

"Madali lang naman... pero mahirap pa rin talaga sa una." Koeli worked with gentle to avoid mistakes on her artwork.

Glenn was amazed when his eyes began to follow Koeli's hand while doing the artwork. She does it very nice and clean. "Koeli, hindi pa rin pala makakapasok si Rei ngayon." Nang ipaalam ito ni Paul sa kanya, napatigil ang kamay niya sa paggawa at nabaling ang atensyon kay Paul.

Part of her just wanted to nod her head, but another part of her felt sad. Hindi niya lang ito pinapahalata. Hindi niya makikita si Rei nang ilang araw, it sucks for her. She tried to avoid making an eye contact with her friends and continued doing her artwork.

"Bakit sa 'kin n'yo pinapaalam?" She smirked after asking.

Nagkatinginan naman sina Glenn at Paul nang marinig ang ngisi ni Koeli. "Kaibigan ka rin naman kasi ni Rei saka—"

"Kay Eunice n'yo na lang sana pinaalam, total siya naman ang laging hinahanap ni Rei e..." mataray niyang tugon habang nakakunot ang noo.

"He only sees me as a stranger," said by Koeli with a faint smile. Hindi na rin niya natapos ang ginagawa niya dahil naiba na ang mood niya.

"As long as we don't have any problems with each other, I still see him as a friend."

Gano'n na nga lang siya magsalita sa kanila. Gano'n na rin mag-isip. Positibo man siya sa pananaw sa buhay, ngunit sa paghanga sa isang tao, hindi gaanong positibo.

Sometimes, a person full of wisdom and positivity in life will always be the one that is full of sorrowness inside. She may be fine in the outside, but who knows what she feels in the inside.

***

Their class ended, Koeli went to visit her club while the others went to their respective clubs as well. Hindi obligado magpunta araw-araw, great contributions would be enough for the members to stay in the club as long as they are willing to follow the rules and regulations and willing to stay until the rest of the year.

Nang makarating siya sa garden ng school, naabutan niyang si Koeli na abala sa pagtatanim ng bagong halaman, red roses to be specific. She always does it every year, she loves planting for the environment.

When Eunice's eyes spotted Koeli standing near to where she was currently in, she immediately stood up and dusted herself before greeting Koeli. She was about to greet her by shaking Koeli's hands, but she hesitated for a moment, knowing that some wouldn't like to see their clean hands being touched by a dirty hand.

When Destiny Plays Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon