When Destiny Plays

Chapter 48

"Ang hihina ng mga 'to, pagod agad ah."

Habang pinagmamasdan ni Paul ang mga kasama niyang natutulog, hindi niya maiwasang mapakamot sa ulo niya at matawa. Kitang-kita niya ang pagmumukha ng mga kasama niya, may nakanganga, may tabingi ang mukha, may parang galing lang sa inuman at kung anu-ano pa.

"Sir, malapit na ba tayo sa unang pupuntahan?"

"Malapit-lapit na rin naman," sagot ni Mr. Dimionsa sa kanya.

"Mukhang 'di natulog mga kasama mo sa sobrang excited nila."

"Natulog sila, sir. Kami talagang mga lalake 'yung 'di natulog." Napatingin sa kanya si Mr. Dimionsa nang marinig niya ito mula kay Paul.

"Aba! Baka gusto mong matulog at mabuhay pa?"

Paul wasn't able to answer his teacher's question. He just chuckled and relaxed himself while sitting. He suddely looked at the person beside him, it was Carmine—peacefully sleeping.

He began to examine her angelic face while she was asleep. For Paul, she looked like a sleeping beauty, he wanted to see more, wanted to see her envious green eyes. Like the color of grass and leaves, the true color of nature. When he noticed that her position wasn't too comfortable, he decided to fix her position, gently placing Carmine's head on his shoulder for her not to be disturbed while she was asleep.

"Malapit na tayo, gising na mga anak."

Ang iba ay iminulat na ang mga mata nila dahil kanilang narinig ang boses ni Mr. Dimionsa, kasama na rin si Carmine roon. Nagmamasid-masid sa labas ng bintana kung nasaan na sila habang si Paul naman ay napabuntong hininga.

"Kung minamalas nga naman..." bulong niya sa sarili niya.

***

"O, 'wag mag-unahan, dahan-dahan sa pagbaba ng kotse," he warned his students.

They went outside one by one. The girls came out first from the van and instantly took a glance of their surrounding. They already arrived at their first destination, Mt. Arayat National Park. Marami na rin ang naroroon ngunit ang iba ay paalis na at papunta na sa pangalawang destinasyon nila.

"Ang ganda rito..." bulong ni Eunice sa sarili niya at napapanganga na lang sa nakikita niya.

Nang makalabas na rin ang iba mula sa ng kotse, agad silang pinangunahan ni Mr. Dimionsa. They saw others having their breakfast while some were busy taking their first adventure, taking photos and having a nice conversation.

The park was surrounded by different kinds of trees, different kinds of public attraction and cottages that are mainly used for relaxation after the long and tiring journey.

"Gusto ko na agad mag-picture!" nanggigigil na sabi ni Alishabeth kay Madison habang hawak-hawak ang cell phone niya.

"Ako rin e... pero nagugutom na talaga ako, gusto ko munang kumain." Madison circled her hand on her stomach, telling that she could already feel the hunger since she barely ate anything for her breakfast earlier.

Nang makapasok sila sa loob ng park, naghanap sila ng cottage na pwede nilang pagtambayan para makain na nila ang almusal nila. Tingin doon at tingin dito ang ginagawa ng iba sa kanila. They were trying to figure out if they could find any empty cottage.

"O, sige. Binigay ko na kay Rei 'yung number ko, tawagan n'yo na lang ako kung may kailangan kayo." Agad silang nagpaalam kay Mr. Dimionsa at agad na rin itong naglakad papalayo mula sa kanila.

"Hoy, doon o! May nakita na ako." Agad namang nilapitan ni Blake ang tinuturo niya.

Agad din silang nagpunta roon at naglabas ng sari-sarili nilang almusal ngunit bago pa man nila iyon magawa, nagkaroon muna sila ng isang panalangin na pinangunahan ni Paul bilang nakatatanda sa kanilang lahat. Niyuko nila ang kanilang ulo, pumikit at taimtim na nanalangin sa Diyos.