Zehir -Yeni Başlangıçlar

11.Bölüm

Heyecanla Güneş'in makyajımı bitirmesini bekliyordum.

Güneş bana bakıp "Seni çerçeveletip odama asmalıyım. Şaheserimm." Son söylediği 'şaheserim' kelimesini Yüzüklerin Efensindeki Gollum'un 'kıymetlimiz' demesine benzettim.

Aynala aramdan çekilince uzun zamandır kendimi bu kadar güzel görmediğimi farkettim.

Kırmızı straplez elbisenin eteği hafif kabarıktı. Ortasındaki siyah kalın kemer ve siyah topuklu ayakabılarımla çok hoş görünüyordum.
Saçlarımı saç şekillendirici köpükle doğal kıvırcık görünümü vermiştim.
Kırmızı rujumsa göz alıcıydı. Güneşe bakıp gülümsedim.

Pelin kulağında telefonla gelirken üzerini hala değişmediğini farkettim.

Pelin "Allahallah efendim neden giymeyecekmişim o elbiseyi!" sesi sinirli çıkıyordu.

Biraz sesiz olduktan sonra "Demek bakarlar." deyip kahkaha attı.

"Madem rahatsız olacaksın gelirsin sevgilim olarak yanımda durursun!"

Yüzü asıldı "Tabi ki de yapamazsın biliyorum. Ne de olsa çevrendekilerin yorumu senin için çok önemli! Bence bir süre görüşmeyelim. Nasıl olsa senin için değişen bir şey olmayacak!" deyip telefonu yüzüne kapattı.

Telefon yeniden çalınca bu sefer komple kapattı.

Gözleri dolu doluyken Güneş "Enişte bey yaptı yine yapacağını." sesi dalga geçer gibiydi.

Pelin ona kötü kötü bakarken ellerini kaldırıp odadan çıktı.

Pelin kanepeye otururken yanına oturdum. Sesizce ağlıyordu. Hiçbir demeden sadece destek olmak için elini tuttum.

Bana bakıp "Ne olduğunu sormayacak mısın?" dedi. Şu küçük bir kız çocuğu gibiydi.

"Anlatmak istersen her zaman dinleyeceğimi bilmeni istiyorum." bana gülümsedi.

Ama buruk bir gülümsemeydi. "Beni korumak için uzak durduğunu söylüyor." deyip hıçkırdı.

"Ama?" dedim.

Göz yaşlarını silerken "Ama benden utantığı için saklıyor."

Tek kaşımı kaldırıp "Senin utanılacak neyin varmış?"dedim.

Pelin "Onun gibi değilim. Hiçbir şekilde onun gibi değilim. Onun çevresindeki kişiler gibi değilim. Onlar kusursuz, korkusuz, mükemmel. Bense sadece bir hiçim." deyip ağladı.

Ciddileşip "Sen hiç değilsin." dedim.

Pelin burnunu çekip "Ben eskiden çok sosyal biriydim. Ama o hayatıma girdiğinden beri ben eski ben değilim. Yanlış anlama onun için vazgeçtiklerim umrumda değil ama şimdi görüyorum ki kazandığım hiçbir şey tam olarak benim değilken ben kim için bir şeylerden vazgeçtim? Uzaktan kumanda gibi beni kontrol ediyor. Her şeyime karışıyor hiçbir şey demiyorum. Beni koruyor. En basitinden okulda bize laf atan çocuğu mahvetti. Ama o yok Defne anlıyor musun? Kendimi bu arafta sıkışmış hissediyorum."

Ona sarıldım "Pelin toparlanman lazım. Bay ukalaya kontrolün sende olduğunu göstermelisin. Seni kaybetme korkusuyla yüzyüze gelince bakalım yine uzak durabilecek mi senden?"

Burnunu çekip "O nasıl olacakmış?" deyince gülümsedim.

"Partiye gelecek mi?" Başıyla beni onayladı.

"Güzel. Hadi kalk o zaman bu gece çok güzel olman lazım. Eminim seninle ilgilenen birilerini görünce delirecek."

Pelin gülümseyip "Haklısın." dedi.