Zehir -Yeni Başlangıçlar

35.Bölüm

Selamm🌹

Yine arayı fazla açmadan geldim💕

SINIR 70 VOTE ❤ 200 YORUM❤

Okunma sınırı koymadım. Rica ederim vote atın artıkk.

İyi okumalar🌹❤

"Çete'ye girmekten vazgeçtim. Bitti Ateş senden ayrılıyorum."

Ateş aniden bakışlarını yerden kaldırıp , gözlerime baktı. Yüzünde afallamış bir ifade vardı. Benden böyle bir şey beklemediği kesindi.

Birkaç saniye sesiz kaldıktan sonra "Ne ayrılması saçmalama." sesi biraz üzgün gelmişti.

Odaya girerken Ateş'in bir kenara fırlattığı çantamı yerden aldım. "Yokum ben artık. Bitti." diye üstüne basa basa söyledim.

Ona öfkeli olmam hatta sinirden ona vurmayı istemem lazım ama içimde sadece üzüntü vardı.

Kapıya doğru ilerlerken Ateş'in yüzüne bakmadım. Ama ben kapıya yetişemeden kolumdan tuttu. Öfkeyle "DOKUNMA BANA!" diye bağırdım.

Ama o kolumu bırakmadı. "Sen benimsin Defne. Yok öyle bitti deyip gitmek. Sen aldığın nefese kadar bana aitsin." kolumu öfkeyle çekip kurtardım.

Hışımla çantamı yere atıp "Koskoca Ateş Sancar'ın sevgilisi ihtiyaçlarını karşılamak için böyle giyinecek biri olmamalı." deyip elimle elbisemi gösterdim "Git kendine göre birini bul. Ben yokum. Çete'ni de istemiyorum senide.." diye çıkıştım.

Ateş ellerni cebine koyup , bir omzuyla duvara yaslandı "Yok öyle bir dünya hanfendi. Bana kendin geldin ama ben izin vermeden çıkmazsın ne çeteden ne de hayatımdan."

Kollarımı önümde birleştirip "Zaten tam olarak çeteye girdim sayılmaz. Mühür ,dövme her neyse o da yok. Verdiğin görevler de başarısız oldum say. Tıpkı Ceyda gibi." dedim iğneleyici bir şekilde.

Ateş "Hiç sanmıyorum. Çeteden çıkmana izin vermiyorum. Sana vereceğim görevleri paşa paşa yerine getireceksin." bu rahatlığı beni deli ediyordu.

Başımı iki yana sallayıp "Kime ,ne anlatıyorsam ben de.. Hı hı tamam canım oldu. Sen iste ben her şeyi yaparım." deyip omuz silktim.

Ateş kaşlarını çatıp "Aynen yapacaksın. Senin bu asiliğini bir an önce önlemem gerek."

Şimdi şurada oturup ,sinirden ağlayasım var.

Derin bir nefes alıp ,tırnaklarımı elimde tuttuğum çantama geçirdim. "Sen havaya doğru emir ver. Eminim yerine getirir isteklerini ama ben yokum. Bitti."

Ateş adım adım bana yaklaşıp "Hatırlıyor musun çeteye girmek istediğin gün 'Bana böyle nefretle bakmayı öğret, acımasız olmayı ,güçlü olmayı öğret. Öğret ki bende sana sâdık kalayım. Ne dersen yapayım.' demiştin."

Konuşmanın nereye gideceğini bilmeden "Yani?" dedim anlamayarak.

Ateş'in gözleri kararmıştı. Tam önümde durup "Yanisi bu isteğini yerine getireceğim."

Sinirden güldüm. "Ya sen beni anlamıyor musun? Bitti."

Ateş çenemden hafifçe tuttu "Ben de sana ben istemeden hiçbir şey bitemez dedim." sesi kısık çıkmıştı.

Onun elini ittim. Hızlı adımlarla kapıya gidip hızla odadan çıktım. Kapının önünde ,elinde telefonla uğraşan ,Mert isimli çocuk duruyordu. Çocuk gözlerini kısıp beni süzdü ve bakışları kapısı açık odaya daha doğrusu Ateş'e kaydı. Ateş odadan çıkarken onu beklemeden personel girişine yani çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Kapının önüne gelince kulpu çektim ama sanırım kilitliydi açılmadı. Birkaç defa daha denedim ama sonuç aynıydı.