Zehir -Yeni Başlangıçlar

4.Bölüm

Akşam yemeğini yedikten sonra odama geçtim.

Yatağa uzanmış telefonumu kurcalarken bildirim yağmaya başlamıştı.
Bildirim kısmında '+441 yeni kişi sizi takip etmeye başladı' yazısını görünce şaşırdım.
Sosyal medyada çok fazla takipçim vardı.Bunun için özellikle bir şey yapmıyordum.

Kendiliğinden çoğalıyordu. 17 binlerde olan takipçi sayım bu son takipçilerle 18 bini bulmuştu.
Benim takip ettiğim 250 kişi falan vardı.Mesaj bölümünde bir yığın mesaj vardı.
Hiçbirini okumadan ,hepsini sildim. Beni ekleyenlere bakarken 'Pelin Ilgın Aydın' ismini görünce geri takip yaptım.
Demek Pelin'in iki ismi vardı.

O an da Ateş'in hesabını merak ettim. Acaba bu kadar soğuk birinin hesabı nasıldır. Kendine gel Defne o çocuk seni tehdit etti.
İç sesime hak verdim. Telefonun ekranını kilitleyip komedinin üstüne koydum. Yatağa iyice gömülürken kapımı çalmadan Güney içeri girdi.

Uzandığım yerde onu izlerken ,o tekli koltuğa oturdu.

"Ee anlat ilk günün nasıldı?" Hayret beni mi merak etmişti bu?

"Normal okul günü ne bekliyordun ki?"

Güney başını kaşıyıp "Karışan görüşen oldu mu?" ha şimdi anlaşılıyordu derdi, pes yani. Ben de beni merak etti falan sanıyorum.

Yorganıma sarılıp "İyi geceler " dedim. Birkaç dakika orda oturduktan sonra çıktı gitti.

Sabah alarmın iğrenç sesiyle zorla uyandım.
Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Odama dönünce dün aldığım ders programına göre çantamı hazırladım. Formamı giyip ,saçlarımı düzleştirdim. Ardından rimel ve göz kaleminden oluşan basit makyajımı yaptım.
Siyah göz kalemi mavi gözlerimi çok güzel gösteriyordu.
Yatağımı düzelttikten sonra, çantamı alıp odamdan çıktım.

Güney'le aynı anda odalardan çıkmıştık. O da forma giymişti. Siyah bir pantolon ve gri tişörtten oluşuyordu forması.
Benimki daha güzel.

Güney "Günaydın lan tipsiz" deyince baygın baygın ona baktım. "Sanada" dedim.

Bir tuhaflık vardı çok aşırı neşeli duruyordu. Tek kaşımı kaldırıp "Hayırdır ne oldu?" dedim şüpheyle.

Güney "Yok bir şey" dedi ama belli oluyordu bir şey var. 'Neyse' diye içimden geçirdim.

Mutfağa geçtiğimde bizimkiler neşeyle sohbet ediyordu.
Bizi görünce gülümsediler. Günaydınlaşma faslı geçince Güney masaya oturdu.

"Ben çıkıyorum bir arkadaşla anlaştık beraber okula gideceğiz yolda bir şeyler atıştıracağız" diye açıklama yaptım.

Pelin'le evlerimiz yakın sayılırdı. Dün beni tek bıraktığı için ,gece yarısı 'Bunu telafi etmek için sabah beraber gidelim' benzeri bir şeyler yazmıştı.

Güney şüpheyle "Dün bir bugün iki ne arkadaşı ,hayırdır kim bu arkadaş, kız mı?" allahım ya illa sabah sabah sinir edicekti beni.

Babam ,Güney'e ters bir bakış atıp "Kim bu arkadaş Defnecim?" dedi.

"Adı Pelin , bizim bir sokak yukarıda oturuyor. Formamı da dün annesinin mağazasından aldım . Bana çok nazik davrandılar. Ayrıca formanın parasını da almadılar. Güney beyin kriterlerine uygunsa gideceğim" dik dik ona bakarak.

Annem "Bence bir gün bize akşam yemeğine gelsinler teşekkür bazında. Hem de tanışmız oluruz" babam da annemi destekledi.

"Tamam ben söylerim olursa gelirler bir gün, neyse ben çıktım " dedim.

Annem arkamdan "Yemeğini ye" diye seslendi.

Evden çıktıktan sonra Pelin'le otobüs durağında buluştuk.