𝐮𝐧𝐚𝐜𝐜𝐞𝐩𝐭𝐚𝐛𝐥𝐞 𝐟𝐞𝐞𝐥𝐢𝐧𝐠𝐬 ✓

𝖛𝖎𝖎𝖎 • matematyka i deser kawowy

           [Imię] zmarszczyła brwi, kolejny raz czytając to samo pytanie. Zupełnie nie rozumiała tego tematu.

Do tego matematyka nigdy nie była jej mocną stroną — dlatego też patrzyła tępo na polecenie jednego z zadań.

Ze względu na zbliżający się koniec drugiego trymestru, wszyscy uczniowie liceów w Japonii pisali egzaminy.

Teraz akurat był egzamin z matematyki. Niestety pewna [kolor]włosa dziewczyna nie była w żadnym stopniu dobra z tego przedmiotu.

[Imię] wydmuchała powietrze nosem z czystej irytacji, prostując się w swoim siedzeniu.

"Mogłam się więcej pouczyć. . ." Pomyślała zrezygnowana. Nie rozumie kompletnie nic. Zwykłe słowa, nawet takie jak "oblicz" zdają się być teraz niezrozumiałe.

"Ale to głupie." Narzekała dalej [kolor]włosa, zwalając teraz całą winę na zbyt trudne zadania i nauczyciela z matematyki.

"Byłoby lepiej, gdybym mogła po prostu przenieść się do jakiegoś anime. . . Na przykład [ulubione anime]. Tak, tam byłoby o wiele lepiej."

"Yare yare, skup się na zadaniach." Pomyślał Kusuo, który już od kilku minut przysłuchiwał się głównie myślom [Imię].

Do przerwy pozostało może dziesięć minut, a on już skończył pisać swój test. Był pewien, że jego wynik będzie idealnie przeciętny —zupełnie jak ten Satou.

Poza tym już od jakiegoś czasu zaczął przysłuchiwać się dość zabawnym myślom [Imię] na lekcjach.

Przez "zabawne" ma na myśli to, że [kolor]włosa zazwyczaj nic nie rozumie. Chociaż to przynosi Kusuo trochę rozrywki na nudnych lekcjach.

"Odpowiedź B" — te słowa nagle zabrzmiały w głowie [Imię]. Ciche "Huh?" nieświadomie wydobyło się z jej ust. "Czemu moje myśli nagle same dały mi odpowiedź?"

"W sumie nie mam nic do stracenia, jak to zaznaczę. . ." Stwierdziła, zakreślając w koło odpowiedź B.

Wpadając na genialny pomysł, zaczęła z całej siły starać się przypomnieć, co wtedy tłumaczył nauczyciel.

Porównując do siebie wynik i treść zadania, szkic tamtej jednej lekcji zaczął formować się w jej głowie. "Chyba już wiem. . ! Dobrze, że mam taką dobrą pamięć."

Kusuo przekręcił oczami. "Gdybyś tylko wiedziała." I żeby nie pojawiły się nieporozumienia - pomógł jej tylko dlatego, że ostatnio oddała mu ciastka, których nie mogła zmieścić.

I może później trochę zachęci ją do nauki, by taka sytuacja się nie powtórzyła. Nie dlatego, że nie ma wymówek, dla których jej pomaga.

━━━━━

          – Myślałam, że będziemy jeść, – Mówiła niezadowolona [Imię]. – a nie się uczyć.

Mówiąc, że Kusuo "zachęci ją do nauki" miałam na myśli "rzuci przed nią stertę książek od matematyki". Czego się spodziewałeś?