MÜHRÜN VÂRİSİ

19.Bölüm

Seth'in akademiye girmesi yasak olduğu için tek başıma gelmiştim. Sonunda benim derslerim başlamıştı. Seth evde Ash'e bakacaktı. Bilmediğim birinin kızıma bakmasındansa Seth daha iyi bakardı. Yani... umarım.

Binaya girdim. Saatime baktım. Dersin başlamasına 10 saniye kalmıştı. Koşsam bile yetişemezdim. Öğrenci değildim ama geç kalmak istemiyordum.

İlk günden havalı bir giriş yapabilirdim. Gözlerimi kapattım açtığımda sınıftaydım. Öğrenciler şaşırmıştı. Çoğu oturuyordu. Ayakta olanlar da beni görünce oturdular. Büyük bir sınıftı. Bu günlük bu şaşırtma onlara yeterdi. Klasik bir giriş yapmalıydım.

-Merhaba arkadaşlar ben Aaron McBrown. Benimle birlikte gücünüzü kontrol etmeyi ve yönetmeyi öğreneceksiniz. Sizin elementiniz hangisi?

Ön sıralardan bir çocuk hızlıca cevap verdi.

-Hava.

Başımı olumlu mânâda salladım.

-Öncelikli olarak gücünüzü nasıl kullandığınızı görmek istiyorum. Ya da ne kadar?

-Efendim biz yeni gelenleriz. En fazla küçük bir rüzgar çıkartabiliriz.

-Hava küresi oluşturabiliyor musunuz?

-Hayır.

Bütün sınıftan aynı ses yükselmişti.

-O zaman önümüzde uzun bir yol var. Bana sizin gücünüzü dengeli kullanmanıza yardım edeceğim söylendi. Durumunuz beni şaşırttı açıkçası. Peki gücünüzü hissedebiliyor musunuz?

Bazıları onaylarken bazıları olumsuzdu.

-O zaman küçük bir alıştırma yapacağız. Hepinizin gücünü hissetmesi gerekiyor. Bütün sınıf gücünü içinde bulana kadar herkes birbirine yardım edecek.

Sınıfta küçük bir rüzgar estirdim.

-Rüzgarı hissettiniz mi?

Bütün sınıf onaylamıştı.

-Güzel şimdi rüzgarı içinizde hissetmelisiniz. Gücünüzü içinizde arayın. Gücünüzün parmak uçlarınıza doğru aktığını hayal edin.

Rüzgarı biraz hızlandırdım. Saçları uçuşuyordu çoğunun. Bütün sınıfı izliyordum. Henüz yapabilen yoktu.

-Hava elementi hayal gücünüzle orantılıdır. Kendinizi sınırlamayın. Hayal edin.

Ben çok kolay kullanmıştım havayı ama sınıf için aynı şeyi söylemek imkansızdı.

Sonunda iki kişinin elinde minicik bir küre oluşmuştu.

-Dikkatli olun hepiniz aynı elementtensiniz. Birbirinize zarar verebilirsiniz.

Bir kaç kişi daha küre oluşturduğunda gülümsedim. Bu günlük bu kadar yeterdi.

-Tamamdır yapmanız gereken alıştırma bu. Bir sonraki derse kadar daha fazla başarı bekliyorum.

Rüzgarı geri çektim. Herkes rahatlarken oluşan kürelerin biri hariç hepsi yok olmuştu. Bir anda zihnime akan düşüncelerle kaşlarım çatıldı. Öğrenci küreyi bana doğru fırlattığında ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım. Küreyi bana ulaşmadan durdurmuştum. Elimi savurduğumda küre bir bulut gibi dağıldı.

-Bunu neden yaptın!?

Sinirlenmiştim.

-Senden nefret ediyorum.

Kaşlarım çatılmıştı.

-Sen hangi akademinin öğrencisisin?

-Hemen anladın. Sadece senden değil buradaki herkesten nefret ediyorum. Aynı elementten olanlar birbirine zarar verebiliyor. Bu çok güzel bence.