Vefa*
"O müzik kutusunu çaldım deme bana!"
Evde Ceylanla kavga ediyorduk.
"Ben çalmadım, o çaldı!" Dedi parmağı ile Verayı işaret ederek.
Bakışlarımı Veraya çevirdim. HAYIR YANİ SUÇU KIZINA MI ATACAKSIN?
"Dayım, sen mi aldın hı?" Dedim önünde eğilip olabildiğince sakin bir ses tonu ile.
"Yo" dedi ama yalan söylediği çok belliydi. Ağzımı açacağım anda kaçmaya başladı.
Peşinden koşuyordum ki kapı çaldı. Durdum.
Arkamı dönüp kapıyı açmaya yöneldim.
Açtığımda suratıma bile bakmadı.
"CEYLAN!"
Ceylan da koridorda belirdiğinde ona doğru homurdandı.
"Eve gelir gelmez şunun suratını görmek istemediğimi biliyorsun. Kapıyı neden sen açmadın?"
Şu..şunun suratını görmek istemiyorum..
Başımı salladım iki yana. Düşünmek öldürür oğlum, sığ sığ yaşa işte!
"O daha yakındı. Ayrıca oğlun o senin"
Bana ters bir bakış attı ve karısına döndü. "Allah için başlama yine güzelim"
Babam Ceylanı seviyordu. Onlar evlendikten sonra tanışmıştık onunla. Benden haberi vardı ama tanışmamıştık.
Benden haberi olduğunu duyunca öyle mutlu olmuştum ki. Babam beni karısına anlatacak kadar değerli görmüştü.
Tabi anlatış şeklini bilmiyordum. Beni katil gibi anlattığını bilmiyordum.
Ceylan ilk zamanlar bizim aramızın düzeleceğine inanırdı. Şimdi kimsenin umudu yoktu.
Ama, battığım bu bataklıkta çırpınmaktan başka bir çarem de yoktu.
"Yemek hazır olur bir saate. İnersin"
Babam başıyla onayladı ve onu öpüp üst kata çıktı.
Veranın gülüş sesleri geldi sonra. Dolan gözlerimi sakladım. Salak salak kıskanma aptal! Onun adına mutlu ol, çünkü onu seviyor. Mutlu ol!
Ceylan omzuma dokununca ona baktım.
"Ağlarsan kimse seni ayıplamaz biliyorsun değil mi?"
Yutkundum. Gözlerimi yumdum ardından. "Ağlamak istemiyorum ama"
Düşen göz yaşımı sildi. "Hiç öyle durmuyorsun. Verayı kıskanman doğal, sana kızmam Vefa. İnan seni anlamak için elimden geleni yapıyorum ama maalesef yeteri kadar başarılı değilim bu konuda. Üzgünüm. Ama olur da ağlamak istersen, benim dizim de omzum da sana hep açık."
Hıçkırdım.
"Aptal, ağlatma beni" diye homurdandım.
"İyi madem, ben ağlatmış olayım" dedi gülümseyerek.
Tam sarılıyordum ki üst kattan bir ses geldi. "CEYLAN! GRİ TİŞÖRTÜM NEREDE?"
Saçımı karıştırıp arkasını döndü. "Gidip bakayım, sonra zaten sarılırız yakışıklı"
°°°
Akşam yemeğinin ardından masayı toplarken Vera yine kaşıkları taşıyordu.
Bu kızın kaşıklarla ayrı bir bağı var galiba..
"Yayı"
Arkamı dönüp kaşıkları aldım ve lavaboya koydum.
"Yayı"
"Efendim Vera" dedim ve masadaki tabakları toplamaya başladım.
"Yayı"
"Efendim canım?"
Tabakları da tezgaha koyunca ona döndüm. Elindekine baktığımda müzik kutusunu gördüm.
Pişman olup geri getirmişti yani öyle mi?
Alıp almamak arasında kaldım. Sonra da başını öpüp yüzlerimizi hizaladım.
"O senin olabilir, ama ona çok iyi bak tamam mı? İçinde çalan şarkıları ben senin yaşındayken annem bana çalardı"
Mutlu olmuştu. Bu, ne dediğimi ya da ne anlam ifade ettiğini anlamasından çok onu ona verdiğim içindi. Biliyordum.
"Tamam"
"Eğer onu kırarsan ben çok üzülürüm"
Çipil çipil gözleri ile bana baktı. Yanağımı öpüp konuştu. "Sen üyülme"
Burnuna öpücük kondurup konuştum. "Tamam, söz üzülmem. Sen üzmezsen üzülmem"
Bana sarılınca bende onu kendime iyice bastırdım.
"Seni seviyorum prenses"
Kıkırdadı. "Bambi izleyelim mi?" diye fısıldadım kulağına. Hızla beni onayladı ve kucağımdan indi.
"Ben yelefonu alıyım"
"Onu alma, odama çık bilgisayardan izleriz"
Onaylarak üst kata çıktı. Bende hızla sofrayı topladım. İşim bitince oturma odasına geçtim.
"Ben topladım."
"Teşekkür ederim" Ceylan bana bakıp gülümsedi sonra da okuduğu kitaba geri döndü.
"Odama çıkacağım. Vera ile film izleyeceğiz"
Babamdan ses gelmedi. Onayladığını düşününce hızla çıktım odadan ve Veranın yanına gittim. Yatakta oturmuş bebekleri ile oynuyordu.
Bilgisayar sandalyesine oturdum ve onu da kucağıma aldım.
finale çok yaklaştık aşkolar.
bir zahmet dediğinizi duyar gibiyim rjkfcghdsbfjckoıuy
