"Gürkan bir yerinde durur musun?"
Anıl onu zapt etmeye çalışırken ben heyecanla kapıya bakıyordum. Hoşlandığım bey gelecekti de.
Onlar İstanbul'a geleli henüz üç gün olmuştu ve Gürkan ısrarla benimkini görmek istediği için yine gelmiştik.
"Bana bak Gürkan. İçeride saçma sapan bağırırsan beni tanımıyorsun!"
Gürkan onayladı ve yine Anılın etrafında koşmaya başladı.
"Gerizekalı bir dur!"
Gürkan omuz silkti ve dönmeye devam etti.
Kapıdan yine o girdi.
Yanına gidiyordum ki benden önce yanına birileri vardı. Onları umursamamaya karar vermem 0.8 saniyemi falan aldı.
"Nasılsınız?"
Bunu o, onlara sormuştu.
"İyiyiz evladım. Bugün sahne almana çok şaşırdık."
"Bugün ben sahne almayacaktım aslında ama, malum ben karar veremiyorum"
Sonra yanına gelen beni fark ettiler. "Yine mi sen?" dedi fısıltı ile.
"Merhaba"
"Merhaba"
Benden önce gelen çift bir süre bana bakıp Vefaya döndü. "Tanışıyor musunuz?"
"Birkaç kez izlemeye gelmiştim. Dinlemeye mi demem gerekti? İşte hangisiyse ona"
İzlemeye denebilir. Bir saat boyunca onu kesiyorum.
"Ne güzel, biz artık yerimize geçelim evladım. Başarılar"
Onlar ayrılırken o bana döndü. "Peşimi bıraksan diyorum?"
"Aa! Dinlemeye de mi gelmeyelim?"
Tam cevap verecekti ki Gürkan konuşarak ondan önce davrandı.
"Merhaba! Ben Gürkan. O Anıl, bak çok şeker biri değil mi? Bunu da tanıyorsun ama olsun. Şeyda, canım kankim olur kendileri"
Vefa olanlara anlam veremeyerek bir süre bize baktı. "Vefa bende. İzninizle hazırlanmam gerek" dedi hızla ilerlerken.
Kaçıp gitti.
YA BU ÇOCUK NEDEN KAÇIYOR BENDEN?
Bölümün amacını sorgulamayın, bende bilmiyorum..
Maksat tanışsılar işte canııım
