"İşte bende görüldü attım sonra"
Eve gelmiştik. Anıl yol yorgunluğunu atmak için uyumak istese de ona izin vermiyordum.
"Şeyda, lütfen yürü git"
"Ya bir şey söyle!"
"Çıkar mısın it?"
Çok kibarsın varya ölüyorsun kibarlıktan!
"Ama tepki vermedin!"
Bir süre durdu sonra da bana baktı. "Elimi alıp alnıma vurur musun? Tepkim o çünkü. Bak ona bile mecalim yok! Bir ay boyunca sabah 5'de kalktım. 6'dan itibaren tam 7 saat kazı kazdım. Akşama kadar da kütüphanede araştırma yaptım. Bir aydır ölüyüm. Bir ay uyursam kendime gelirim bence. Şimdi lütfen çık git it"
Oflayarak yatağından kalktım.
"Kimse beni anlamıyor"
Anıl hafif yüksek bir sesle bağırdı. "Ulan it! Eşek! Ne haldeyim görmüyor musun?!"
"Of tamam özür dilerim"
Yanağını öpüp odadan çıktım.
İnş bölüm atlamıyorsunuzdur. İçimden bir ses atladığınızı söylüyor.
Neyse bunu gören kontrol etsin.
