Üstümdeki eteği düzelttim.
"Çok güzel miyim?"
Anıl bana bakmadan beni onayladı.
"Sen güzel olmamışsın ama"
"Doğrudur"
Kafasına vurdum. "Neden dinlemiyorsun beni?"
"Hoca mesaj atmış ya. Haftaya bizi bir aylığına bir kazı çalışmasına götürecekmiş. Öğrenelim falan filan işleri işte. Hem bizim için iyi olurmuş. Baya prestijli birinin çalışmasına yardımcı olmaya gideceğiz. Para da vereceklermiş ay sonunda"
"Öğrendiğin için mi?"
"Hayır mal, öğreniyorum ama aynı zamanda mini bir staj da yapmış oluyorum. Çalışmaya gidiyorum. Bu sektörde staj esnasında para veren bir yer bulmak ne kadar zor biliyor musun? Götünü yırtıyor millet"
Bu arada Anıl Arkeoloji okuyordu. Anlamışsınızdır da söyleyeyim dedim.
"Gidecek misin?"
Başıyla onayladı. "Gideceğim gibi duruyor. Baya iyi bir fırsat. Kendimi sevdirirsem seneye staj için de giderim oraya"
"Anıl, senin dalın neydi?"
Arkeoloji'de bölümler vardır arkadaşlar. Anadolu, Bizans, Mezopotamya gibi bölümlere ayrılırlar.
"Anadolu. Merak etme ülke içinde olacağım yine. Mısır istemiştim ama annem bana gözü yaşlı yaşlı bakıp 'öyle istiyorsan olsun oğluşum' dediğinde kıyamadım."
Evet o günü hatırlıyorum.
"Şeyda, onu bırak da kızım etek çok yakışmış git pantolon giy"
Eline vurdum. "Saçmalama Anıl! Ya orada gelecekteki piyanist eşimle karşılaşırsam"
"Bir piyaniste aşık olacağından o kadar eminsin ki? Malum mu oldu kızım?"
"Bilmiyorum ama içimden bir ses öyle diyor. Hadi boş yapma arabaya bin gidelim."
Arabaya bindi ve oflayarak çalıştırdı.
"Umarım ben yokken ayak üstü bir piyanistle nişanlanmazsın"
"Yok be, seni bekleriz"
Şaşkınlıkla bana döndü. "Önüne dön. Araba sürüyorsun!"
Önüne döndü ve daha da konuşmadı. Üstündeki şoku atlatmalıydı.
Kardeşimdi falan ama hâlâ bana şaşıracak şeyler buluyordu.
Hemen ileriki bölümlere atlamak istiyorum.
