Vefa*
Provadan çıktım ve hızla ilerlemeye başladım. Şeyda benimle konuşmak istediğini söylemişti.. O kadar korkuyordum ki, ama bunun olacağını biliyordum. Beni sevmediğini biliyordum. En başından beri farkında olmama rağmen niye böyle üzgündüm?
Eve vardığımda içeri girip beklemeye başladım. Rastgele bir şarkı açıp köşeye çekildim. Umarım düşündüğüm şey olmazdı.
İki şarkı henüz bitmişti ki kapı çaldı. Açtım ve içeri aldım. Tüm bunlar büyük bir sessizlikte olmuştu. Tüm bu sessizlik daha da strese girmeme sebep oluyordu.
Henüz yeni başlamış şarkı doldu kulaklarımıza..
Bir şehre ait olmaz gelmez elimden
İçimde bir çocuk var hep gitmek isteyen
Ne kadar şarkı varsa bavula koyup
Koşturdum hep durmadan ordan oraya
Gözlerime baktı ama susuyordu. Söyle ne olursun diye bağırasım geldi ama sustum. Ona uydum..
Yok artık zamanımız
Bak kaldık yine yalnız
Kapadım gözlerimi. Gerçek olmasın istedim. Rüya görüyor olmayı diledim.
Defalarca yalvardım, ama kabul olmadı o an dualarım..
"Vefa, ben özür dilerim"
Gözlerimi açtım yavaşça. Hayır, sus ne olursun sus. Böyle bitmesin.
Kalktım baktım gecenin üçündeymişim
Ben nasıl bir adamım hiç sevilmemişim
İstanbul'dan gitmeyi hep denemişim de
Sen aklıma gelince geri gelmişim
Neden bu şarkı denk gelmişti? Neden? Daha ne kadar üzülecektim?
"Vefa ben çok özür dilerim. Ama bunu fark etmişken seninle devam etmem sana haksızlık olur"
Ben senden önce de fark etmiştim Şeyda. Ben senden önce de fark etmiştim. Ama bir umuttu benimki, belki sevdirirdim kendimi?
Kalktım baktım gecenin üçündeymişim
Ben nasıl bir adamım hiç sevilmemişim
İstanbul'dan gitmeyi hep denemişim de
Sen aklıma gelince geri gelmişim
"Bana haksızlıktan bahsetme, bana en büyük haksızlığı en başında yaptın. Sonunu öngerebilmeliydin. Boşu boşuna benimle oynadın."
Ben her ne kadar oynamana izin vermiş olsam bile, her ne kadar kabullenmiş olsam bile.
"Haklısın, ama olmadı."
Seni bekledim ben Şeyda. Beni sevmeni bekledim. Sen fark etmedin.
Beklemek neye yarar gelmeyeceksen
Gelip de beni burda öpmeyeceksen
Sokakta yürüyorum yok tek bir ışık
Nedense gülüyorum kafam karışık
Şarkının sözleriyle ufak bir tebessüm ettim. Haklıydı, beklemenin yararı yoktu ki. Hiç olmamıştı.
Hiçbir beklenen gelmezdi.
"Vefa, ben hoşlantı ne demek onu öğrendim. Ama keşke seninle öğrenseydim"
Gözlerimi yumdum sıkıca.
Bunu söyleyecek miydi gerçekten? Yüzüme baka baka?
"Keşkelerin bir faydası yok Şeyda."
Yok artık zamanımız
Bak kaldık yine yalnız
"Yok, biliyorum. Sadece özür dilerim"
Başımı çevirdim. Daha fazla ona bakamazdım.
"Dileme artık, biliyordum zaten her şeyi. Heves olduğumu da, beni sevmediğini de. Bu benim kendimi aldatışım Şeyda."
Elini omzuma koydu ama bir adım geri çekildim. Eli yanına düşerken hâlâ gözlerine bakmıyordum.
"Kim?" dedim usulca.
Kendime işkence etmeyi kesmeliydim.
"Anlamadım?"
Kalktım baktım gecenin üçündeymişim
Ben nasıl bir adamım hiç sevilmemişim
İstanbul'dan gitmeyi hep denemişim de
Sen aklıma gelince geri gelmişim
"Hoşlandığın çocuk kim?"
Gözlerimi gözlerine değdirdim en sonunda. Bana bakan hareleri hareketlendi.
"Söyleyemem. Olmaz"
Güldüm. "Şeyda, karşıma geçip bir başkasında sevmeyi öğrendim diyorsun. Ama bunu mu söyleyemiyorsun?"
Yutkundu. Ağzının içinde bir isim mırıldandı ama anladım.
Lanet olsun ki anladım.
En başından beri olacakları biliyordum oysa ki, nedendi bu hayal kırıklığı?
Kalktım baktım gecenin üçündeymişim
Ben nasıl bir adamım hiç sevilmemişim
İstanbul'dan gitmeyi hep denemişim de
Sen aklıma gelince geri gelmişim
Kapadım gözlerimi ve arkamı döndüm ona.
O ise sessizce çıkıp gitti evden. Sessizce yere çöküp ağladım bende.
Ben nasıl bir adamdım da hiç sevilmemiştim?
HÖNKÜREREK AĞLAMAMAK İÇİN TEK SEBEBİM EVDEKİLERE BİR AÇIKLAMA YAPAMAYACAK OLMAM. VEFAYLA ÇOK BÜTÜNLEŞMİŞTİM!
