To Capture His Heart

Chapter 28

"Who took these?" he stammered. Gulat na gulat ang mukha niya. His brows furrowed while looking at the picture.

I looked at him sarcastically, "Is that even important?"

His features softened when he stared at me. Nagsimula nang manginig ang kamay ko and pakiramdam ko'y maiiyak na ako.

Please say this is fake. Please don't do this to me...

"I'm sorry." he said that triggered my tears. I covered my whole face using my hands. Funny how I still don't want him to see that I'm hurting.

But I do hope he's not that dense to feel nothing.

Umaasa akong mali lang ng akala si Isabella. Ayaw kong maniwala sa kaniya no'ng una. I thought she's faking everything up. Bobo ka, Amory! Ang tanga tanga mo!

Tumalikod ako sa kaniya para patagong punasan ang luha ko kahit alam kong wala rin namang saysay ang pagtatago ko.

"Please hear me out." pagmamakaawa niya at pilit hinihila ang kamay ko.

Humarap ako sa kaniya pero nanatili akong nakayuko. He lifted my head up using his forefinger. Pumungay ang mga mata niya.

Akala ko puro rainbows and cupcakes ang mga relasyon. Mag iiba talaga ang pananaw mo kapag ikaw na mismo ang nasa loob no'n. I tried so hard to understand everything pero bakit pakiramdam kong gulong gulo ako sa lahat?

Bakit naman sabay sabay pa sa'king binigay ang lahat ng 'to?

"I was taken aback when she suddenly pulled me for a kiss. Liana and I are nothing. Nagulat lang ako na ginawa niya 'yon kaya hindi agad ako nakaiwas." pagpapaliwanag niya. Patuloy lang ako sa paghikbi.

So it's Liana? 'Yong nasa party?

"Bumabawi ka ba sa'kin?" sabi ko at panay ang pagsinghot. Wala na akong pakialam kung pangit na ako sa paningin niya.

"Dahil ba sa ginawa ko sayo noon?" dagdag ko pa.

"What? No! Hindi ko 'yon gagawin sayo. Bakit mo naman naisip 'yan?!" Eero tried his best to maintain his cool. He hugged me so tight and kept saying sorry. Wala naman akong magawa kundi ang umiyak lang na parang ma b-backward ang lahat at hindi na ulit mangyayari 'yong ginawa ni Eero.

Hindi naman ako iyakin noon...

"I'm sorry. I also didn't expect what happened. I just needed her for a very important occasion. Nothing more. I could work on it myself if it'll make you at ease."

Humiwalay ako mula sa pagkakayakap niya, "Can you give me more time? Kailangan ko munang isipin ang lahat ng 'to."

Parang hindi ko parin matanggap lahat ng nangyari. I needed time. Hindi naman mawawala ang galit ko in just one snap. Naiintindihan ko naman. Though, it might be very important for Eero na imbis ako ang isama niya sa gano'n ay naghanap pa siya ng ibang kasama.

"Baby..." he trailed off. Mukhang may sasabihin pa siya pero hinayaan niya lang ako.

Tumayo ako at pumunta sa kusina para uminom ng tubig. I felt so dehydrated. Naramdaman kong sumunod si Eero pero hindi ko siya tinapunan ng tingin.

"Please don't leave me... I'm sorry. It's my fault." he pleaded. Halos mabilaukan ako nang maramdaman ang nag babadyang luha.

"Kailangan ko lang ng space at oras. I won't leave you." I assured him kahit gulong gulo na ako. I even forced a smile para ipakitang ayos lang ako.