Bir Aşk Meselesi (bxb)

17 (İshak'tan)

*İyi okumalar fatmakayafur  ablama ithafen (:

Havalimanından çıkar çıkmaz bizim çocukları aramıştım. Çocuklar Kars'tan Mirza'yla birlikte gelmişlerdi. Mirza'yla yoldayken mesajlaşmıştık. Çocukları gönderdiğini söylemişti. Bizimkiler burda ki akrabalardan birinde kalıyordu. Ben nerde kalırım diye bir plan yapmamıştım. Bunu hiç düşünmemiştim bile. Önümde duran arabaya ilerledim. Beni almak için gelmişti.

"Selamın aleyküm."

"Aleyküm selam, hoşgeldin İshak."

Tufan'a kafamı sallayıp, yanına oturdum. Arabayı çalıştırırken "Bizimle niye gelmedin?" diye sordu.

"Öyle gerekti."

"Ağa yanında getirdiği çocuklarla geziyor, bizi yolladı."

Bunlardan haberim vardı zaten.

"Beni şu adrese bıraksana."

Cebimde ki buruşuk kağıdı ona uzattım. Elini uzatıp kağıdı alırken adreste kısa bir göz gezdirdi.

"Eve gelmiyorsun?"

"İşlerimi halletmem lazım."

Bir şey demedi. Arabayı farklı bir yola sokarken navigasyona adresi girdi.

"Ormanda ne işin var?"

Başımı ovuştururken "Ne çok soru sordun Tufan." diye homurdandım.

Kafam çatlıyordu. Hala uykusuzdum; yoldayken uyumayı denemiştim. Gözlerimi her kapadığımda zihnimde dönen görüntüler yüzünden uykuya dalamıyordum.

"Ağa da sen de çok gerginsiniz."

Tufan da homurdanınca ona kısa bir bakış attım. Bu zamanlar hiç birimiz normal değildik. Yol sessizce geçerken sonunda istediğim adrese gelmiştik. Arabadan inerken Tufan kapıda göz gezdirmişti.

"Burda ev varmış."

"Evet, geri dön sen."

"Gelmeyecek misin?"

Kafamı iki yana salladım. Arabayı çalıştırıp, giderken ben de büyük kapıya ilerledim. Kapının demirleri yılan şeklindeydi. Duvarlarda ki sarmaşıklar yüzünden içerisi gözükmezken içeri nasıl girebileceğimi düşündüm. Kapıya ulaşmamla beliren adamlara baktım.

"Kimsiniz?"

Takım elbiseli adamlarda gözlerimi gezdirirken "Egemen'in arkadaşıyım. Onu görmeye geldim" dedim.

Boğazımda oluşan düğüme anlam veremedim. İsmini anmak ne zamandır benim için zor olmuştu bilmiyorum. Adamlar birbirine bakarken "Yücel abi biri daha gelmiş" dedi.

Daha kalıplı bir adam kapıya gelirken beni gözleriyle süzdü. Telsizi alıp "Egemen beyin bir arkadaşı daha gelmiş efendim. İçeriye alalım mı?" diye sordu.

Telsizden "Bekleyin Haldun Beye haber veriyorum." diye bir ses yükseldi.

Şu an, o kapının ardında olduğunu bilmek yutkunmama neden oldu. Günlerdir onu düşünüyordum. Karşısına çıkınca ne yaparım diye ise hiç düşünmemiştim. Şu an bile düşünemiyordum.

Korumalar arkada bir yere bakarken içlerinden biri "Efendim bir arkadaşınız daha?" demişti.

Seslendikleri kişiyi anlarken gözlerimi hızla baktıkları yere çevirdim. Sarı saçları, alnına dökülmüştü. En son gördüğüm, üzüntüyle parlayan gözleri biraz daha canlanmış gibiydi. Onu daha iyi halde görmek bedenimi rahatlattı. Elimi kapıya yaslarken derin bir nefes aldım. Sonunda, karşımdaydı. Bana şaşkınlıkla bakan gözleriyle uyuştuğumu hissettim. Bu anı cidden planlamamıştım.