HÜDDAM'IN HAYATI - SEYYİD ALİ - Korku Hikayeleri - Paranormal - Korku

39.bölüm

Affan dedenin odasında açtım gözlerimi.

Sanki hiç gitmemişim de , herşey rüyaymış gibiydi.

Mennana dönüp , padişah mürreye tesekkürlerimi ilet , sana da tesekkür ederim 

Allah razı olsun.

Ben sana ihtiyaç  duyduğum zaman seni çağıracağım. Lütfen ben sana gel demeden , gelme dedim.

Mennan ise başını sallayıp , kayboldu.

Aradan tam 2 ay geçti.

Bu süre zarfında kendimi eve kapattım.

Bunalıma girmiş , kendimden nefret ediyordum.

Suçluluk duygusu vardı içimde.

Kapıma gelip yardım isteyen insanları bile geri çeviriyordum.

Arada sıra xda affan dedenin mezarının bulunduğu barakaya gider , tüm günümü ona dua ederek geçirirdim.

Yaşayan bir ölü olmuştum adeta.

Bir sabah evin önünde ki bahçe ile uğraşırken , köy muhtarı bahçe kapısından içeri girdi.

Ben onu görür görmez eve gitmeye çalışsamda , koşarak gelerek kolumdan tuttu.

Seyyid ali , oğlum..

Ne oldu sana.

Tam 2 Aydır evden çıkmıyorsun.

Senden yardım isteyen insanları kapından geri çeviriyorsun.

Köy halkının yüzüne bile bakmıyorsun.

Ne oldu sana evladım.

Gerçekten artık seni merak etmeye ve senin için endişelenmeye başladım dedi.

Ben ise , muhtara bakıp ..

Bırak kolumu muhtar emmi , artık benim kendime bile faydam yok , insanlara nasıl faydalı olayım.

Zaten kısa süre sonra köyden taşınacağım.

Ara sıra affan dedeye bakmak için geleceğim.

Ama şunu bilin.

Benim artık kimseye faydam olmaz , sen bu köyün muhtarısın , herkese söyle , seyyid ali bu işleri bırak diye herkese duyur diyip , başım öne eğik sekilde eve girdim.

Muhtar ise üzgün ve endişeli bir şekilde çıktı gitti.

Namazı ve kuranı terketmedim ama artık insanlara yardım edebilme gücünü kendimde bulamıyordum.

O gecesi uykumdan su içmek için uyandım.

Tam odanın kapısını açıp dışarı çıkacaktım ki , karşımda gördüğüm şey karşısında  gözlerimde ki yaşları tutamadım.

Zülallllll..

Tüm güzelliği ile karşımda durmuş , bana bakıyordu.