Yazar'dan
Reyyan Miran ve Yaren arabaya bindiğinde ürpertici bir sessizlik hakimdi. Reyyan sessiz sessiz ağlıyor Yaren ise boş bakışlarla dışarıyı izliyordu.Miran ailesine habee vermesi gerektiğini hatırlayınca tek elini direksiyondan ayırıp cebinden telefonunu çıkardı.Gönül'ü aradı ama açan olmadı.Harun'u aradığında ise ikinci çalışta hemen açıldı.
Harun:Efendim kuzen.
Miran:Harun,Nasuh Bey kalp krizi geçirmiş.Ben şimdi Reyyan ve Yaren'i eve götürüyorum.Sen de konağa gel.Yanında ol Yaren'in.
Harun da telaş yapmıştı.Aklına ilk olarak Yaren'in hali geldi.
Harun:T-tamam geliyorum hemen.
Harun telefonu kapatır kapatmaz ceketini giyip evden çıktı.Azize Hanım yalnızca kapı sesini duymuştu.Verandaya çıınca korumalar dışında kimseyi görmedi. Pek de umursamayıp odasına geri girdi.
Miran, kızları eve getirdiğinde Harun çoktan gelmişti.Araba durunca Harun hızla Yaren'in yanına geldi.Yaren'in yüzündeki boş bakış hâlâ değişmemişti.Harun Yaren'in arabadan inmesine yardım etti ve iner inmez sıkı sıkı sarıldı.
Reyyan'ın da ağlaması durmuş aynı Yaren'in bakışları yüzündeki yerini almıştı.Miran Reyyan'ın elinden tutup konağın kapısına getirdiğinde Reyyan elini Miran'ın elinden bir hışımla çekti.
Reyyan:Miran delirdin mi?Dedem bizi böyle görürse öldürür seni.
Miran olayı yavaş yavaş kavrarken Reyyan kapıyı itip içeri girdi.Melike kırmızı gözlerle Reyyan'a doğru koşarken Miran onu durdurdu.Reyyan kimseye birşey demeden odasına koştu.Yaren ise Harun sayesinde ayakta durabiliyordu.Harun onu odasına kadar çıkarttı ve avluya Miran'ın yanına geri döndü.
Miran,Melike'ye Nasuh'un durumunu anlatıyordu.Harun ,Miran'ın yanına oturunca Melike ağlayarak mutfağa geri döndü.
Harun:Çok mu kötü durumu?
Miran:Uyutuyorlar.Herşeye hazırlıklı olun dediler dedi Azat.
Harun:Vah vah.Dağ gibi adama bak.
Miran:Dedikoducu karılara gibi konuşma. Bi dizine vurmadığın kaldı.
Harun:Tamam tamam da kızların bu hali ne olucak? Geri götürecek miyiz?
Miran:Bilmiyorum.Götürmesek gitmek isteyecekler.Götürsek orda harap olucaklar.
Harun:Valla Reyyan'ı bilmem ama Yaren'i çok tutamam burda.
Miran:Reyyan'ı da tutamayız.Mecbur götürcez.
Harun:Aynen öyle. Bi bakalım ne haldeler.
Miran Harun'a cevap vermeden kalktı.Harun da arkasından geliyordu. Merdivenleri çıktılar.Harun Yaren'in Miran Reyyan'ın odasına doğru ilerledi.
Miran kapıyı çalınca Reyyan'dan cevap gelmedi.Bir kez daha çalınca Reyyan kapıyı açtı. Gözleri kan çanağına dönmüştü. Üzerini de değiştirmişti.
Miran:Hadi güzelim.
Reyyan:Miran.
Miran:Efendim aşkım.
Reyyan:D-dedem iyi olucak dimi?
Miran:İnşallah güzelim inşallah...Hadi montunu giy çıkalım.
Reyyan montunu alıp Miran'ın yanına döndü.Harun ile Yaren avluya inmiş onları bekliyorlardı.Miran Reyyan'a yardım ederek avluya indi.
Birlikte arabaya binip hastaneye gittiler.Yaren yolun yarısında uyuyakalmıştı.
Hastaneye vardıklarında Cihan kapının önünde telefon ile konuşuyordu. Reyyan arabadan inecek gücü kendinde bulamayınca Miran'ın gelmesini bekledi.Kötü haber almaktan öylesine korkuyordu ki.Miran gelip kapısını açınca kalkmak için kendini zorladı.Tüm gücü yok olmuştu.Dedesini çok severdi.Onun içerde olması canını yakıyordu.
Miran Reyyan'a yardımcı olup arabadan inmesini sağladı.Reyyan ayağa kalkınca başı döndü. Sabahtan beri yemek yemediğinden hafif bir mide bulantısı da vardı.
Miran'dan destek alarak amcasının yanına gittiler.Harun Yaren'in yanında uyanmasını bekliyordu.
Reyyan amcasının yanına varır varmaz sorar gözlerle ona baktı.Cihan merakını anlayınca telefonunu kapattı.
Cihan:Reyyan,durum aynı ama güçlü durmamız lazım kızım.
Reyyan:N-nasıl g-ü-çlü durayım am-ca.
Cihan:Yaren nerde?
Miran:Arabada Cihan abi.Uyuyakaldı. Harun yanında.
Cihan:Tamam.Sağolun Miran.
Miran:Lafı bile olmaz Cihan abi.
Reyyan'ın içeri girdiğini gören Miran karşısındaki banka kendini bıraktı.
Reyyan ailesinin yanına vardığında Azat onu gördü.Hızlıca yanına gidip ona güç verir gibi sımsıkı sarıldı.Kulağına eğilip fısıldamaya başladı.
Azat:Dedem iyi olucak Reyyan.Hem biz küçükken ne derdi bize?
Reyyan'ın hemen aklına gelmişti cevap.
Reyyan:Sizleri parmağınızda yüzük, elinizde çocuğunuz olmadan ölmem.
Azat:Aynen öyle.Dedem bize verdiği hangi sözü tutmadı şimdiye kadar.Bunu da tutacak.Bizim için uyanacak.
Reyyan:U-uyanır dimi?
Azat:Tabi ki uyanacak kıvırcığım. Sen güçlü dur yeter.
Reyyan'ın gözü yoğun bakımdan çıkan doktora ilişti.Ailesine doğru geliyordu. Içinde ufak bir korku vardı ama iyi habee alacakmış gibi geliyordu. Doktor babasının yanına varınca Reyyan ve Azat da yanlarına gitti.
Doktor:Geçmiş olsun.Hastamız uyandı. Normal odaya alacağız az sonra.
Herkes bir ağızdan Allah'a şükretti. Reyyan Azat'a dönüp sımsıkı sarıldı.
Hazar:Allah razı olsun sizlerden doktor bey.Peki görebilme şansımı var mı?
Doktor:Odaya alalım hemşireler sizlere bilgi verir.Tekrardan geçmiş olsun.
Reyyan Azat'tan ayrılıp koşarak hastanenin dışına çıktı. Solundaki bankta amcası ve Miran oturuyordu.Onu görünce ikisi de ayaklandı.
Cihan:Amcam,birşey mi oldu?
Reyyan:Oldu amca oldu.Çom güzel birşey oldu. Dedem uyandı.
Cihan:Allahım şükürler olsun sana.
Cihan içeri girince Reyyan ile Miran yalnız kaldı. Reyyan,Miran'a bir adım atıp ona sarıldı.Miran da karşılık verdi ve saçlarının kokusunu içine çekti.
Reyyan:Teşekkür ederim.
Miran:Ne için?
Reyyan:Yanımda olduğun,destek verdiğin için.
Miran:Ben hep yanındayım güzelim.Hadi koş Yaren'e haber ver.
Reyyan koşarak arabanın yanına vardı.Kapıyı açtığında Yaren hâlâ uyuyordu.Hep böyle yapardı.Ne zaman üzülse kendini uykuya verir hayattan kaçardı.Reyyan,Harun'u arabadan indirdi ve Yaren'in yanına oturdu.
Reyyan:Yaren dedem uyandııııı!
Yaren korkuyla sıçradı.Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
Yaren:Ne?
Reyyan:Uyandı diyorum uyandı!
Yaren:Çok şükür.
Yaren ve Reyyan birbirine sarılınca Yaren ağlamaya başladı.
Yaren:Reyyan ben...B-ben çok kor-ktum.
Reyyan:Biliyorum can parçam ama geçti. Hadi kalk.Ilk bizim girmemiz lazım dedemin yanına.
Yaren:Girebilcek miyiz?
Reyyan:Tabiiki.
Yaren ve Reyyan mutlu gözlerle arabadan indiler ve kapının yanındaki sevdiklerine ilerlediler.Yaren Harun'a sarıldi.Reyyan ise Miran'ın yanağına uzun bir öpücük bırakıp içeri girdi.Yaren de arkasından Reyyan'a yetişti ve ailelerinin yanına vardılar.Yaren'i gören Handan oturduğu yerden kalkıp yanlarına geldi.
Handan:Nerdesin kızım sen?
Reyyan:Yenge uyumuştu işte.
Handan Yaren'in uyuma huyunu bildiğinden ses etmeyerek eltisinin yanına geri döndü. Asansörden inen hemşire onlara yaklaşıyordu.Reyyan da biraz ilerleyip hemşireyi dinlemeye koyuldu.
Hemşire:Nasuh Şadoğlu'nun yakınları?
Ciham:Biziz.
Hemşire:Nasuh Bey'i odasına aldık.Görmek isteyen yalnızca iki kişiyi alabilirim.
Hemşirenin söylediği üzere herkes birbirine baktı.Kısa süren sessizliği bozan Hazar oldu.
Hazar:Yaren,Reyyan hadi siz girin kızım.
Reyyan:Ama baba siz gör-
Hazar:Boşver bizi.Hadi bekliyorlar.
Reyyan ve Yaren hemşireyi takip ederek gösterdiği kapının önünde durdu.Ikisi de derin bir nefes alarak içeri girdi.Dedeleri kolunda serumu ile hasta yatağında yatıyordu. Dedelerinin o halini gören kızların gözleri doldu ama hemen toparlanıp dedelerinin iki yanına geçip ellerini tuttular.
Nasuh:Ne bu haliniz?
Reyyan:Dede sanki çok normal birşey yaşadık gibi konuşma Allah aşkına.
Nasuh:Tamam da siz benim verdiğim sözüne çabuk unuttunuz çiçeklerim benim.
Yaren :Çok korktuk dede.
Nasuh:Tamam kızım geçti.Bak sapasağlam yanınızdayım.
Nasuh yattığı yerden dikleşmek isteyince Reyyan onu durdurdu.
Reyyan:Dede dur.Bekle ben kumanda ile yükselticem seni.
Reyyan komodinin üzerindeki yatak kumandasını eline alıp tuşun birine bastı. Bu tuş ayak kısmını kaldırıyordu.Reyyan hemen eski haline döndürüp kumandayı inceledi ve sonunda doğru tuşu bulup bastı.Dedesini oturur pozisyona getirince kumandayı bıraktı ve dedesinin yanına geri diz çöktü.
Reyyan:Bundan sonra dikkat edeceğiz dede.Öyle sinirlenmek falan yok.
Nasuh:Tamam kızım tamam.Azat nerde?
Yaren:Sadece iki kişi girebilir dediler.Ondan biz girdik.Diğer herkes dışarıda.
Nasuh:Söyleyin onlara gitsinler.
Reyyan:Söyleriz dede söyleriz de sen bi anda mı fenalaştın?Birşey mi oldu?
Nasuh olanları hatırlamak için zihnini zorladı.
Nasuh:Kızım en son çalışma masamdaydım. Bir ağrı girdi.Sonrası yok.
Reyyan:Anladım dede. Sen şimdi güzel güzel dinlen. Biz gene gelicez yanına.
Yaren:Uyu dede.
Nasuh kızların arkasından bakmak ile yetindi. Küçücüklerdi kucağına ilk aldığında.Şimdi büyümüşlerdi.
Reyyan ile Yaren odadan çıkıp ailelerinin yanına geri döndüler.Onları gören herkes ayağa kalkıp sorar gözler ile onlara baktı.
Reyyan:Çok iyi dedem çok şükür. Eskisinden farkı yok.Meraklanmayın.
.
.
.
.
Evet bölüm geldi.Tamamı hastanede geçmesine rağmen beğendiğim bir bölüm oldu.Umarım siz de beğenirsiniz.
