Yazar'dan
Reyyan'ın söylediklerinden sonra herkes derin bir nefes aldı.Miran ve Harun dışarıda oturuyorlardı hâlâ.
Hazar:Hepimizin burda durmasına gerek yok.Ben refakat ederim babama.
Reyyan:Olmaz öyle şey baba.Biz Yarenle dururuz.Siz gidin.
Hazar:Kızım nasıl yapacaksınız tek başına.
Reyyan:Baba Yaren ile dururuz işte.Hadi anne yenge sizde harap oldunuz dinlenin sabah gelirsiniz.
Yaren:Evet evet.Hadi.
Büyüklerin içi pek rahat etmemişti ama kızları sözünden döndürmek de zordu.
Zehra:Miranla Harun dursun madem yanınızda.Dimi Hazar.
Hazar:Doğru.Nerde onlar.
Yaren:Kapıdalar amca.Gerek yok bence.
Cihan:Olmaz öyle.Ya onlar ile durursunuz ya da abimle ben kalırız.
Azat:Ben neyim burda baba?
Cihan:Oğlum senin şirketle ilgilenmen lazım.Ondan seni katmadım hiç.
Azat homurdanarak ceketini giydi.Kardeşlerini kıskanıyordu ister istemez. Ama elinden birşey de gelmiyordu.
Reyyan:Tamam o zaman.Siz çıkarken söyleyin onlara.
Reyyan ve Yaren hariç herkes hazırlanıp ayaklandı.
Handan:Dikkatli olun kuzularım.
Zehra:Yemek yiyin.Bir de sizinle uğraşmayalım.Birşey olursa ararsınız.
Reyyan:Tamam anne.Siz de iyice dinlenin.
Herkes gidince Reyyan ile Yaren yalnız kaldı.
Yaren:Çok yük olduk Miranla Harun'a.
Reyyan:Öyle valla.Söyleriz giderler.
Miran ve Harun yanlarına geldi.
Harun:Nereye gidiyormuşuz bakayım?
Yaren:Harun bak çok yük olduk size. Icim hic rahat etmiyor.
Harun:Balım olur mu öyle şey. Hem biz öyle bir durumda olsak siz gider miydiniz.
Yaren-Reyyan:Hayır tabi.
Miran:Uzatmayın o zaman.Hadi kantine inelim.
Reyyan:Ben bi dedeme bakayım öyle.
Yaren:Tamam biz Harunla inelim siz gelirsiniz.
Reyyan:Tamam.
Harun ve Yaren kantine inerken Reyyan da dedesinin odasına çıkmak için asansörün yanındaki merdivene ilerledi.Tam ilk basamağa adım atacaktı ki Miran onu kolundan çekip asansöre bindirdi.Reyyan ne olduğunu anlayıncaya kadar asansörün kapıları kapanmıştı.
Miran:Bu korkuyu yenmen lazım sevgilim....
.
.
.
.
Evet.Yeni bölüm geldi.Kısa oldu kusura bakmayın.Sizce Reyyan bu korkusunu yenebilecek mi?
