Reyyan'dan
Yaren'in sesiyle uyandığımda gözüm saate ilişti.Saat 13:15'di.Kahvaltı saati çoktan geçmişti.Dedem için yemeklerde ailenin bir arada olması çok önemliydi.Gece boyu geveze Yaren dedikodu anlatmaktan uyutmadığı için kalkamamıştım.Yaren'e uyandığımı söyleyip kıyafetimi giydim.Odadan çıkıp salona gittim.Tahmin ettiğim gibi dedem koltuğunda oturuyordu.Hızla yanına gidip;
Reyyan:Dedeciğim çok özür dilerim.Kahvaltıya yetişemedim.Gece pek uyuyamadım sabah da kalkamadım.Kusura bakma olur mu dedem.
Nasuh:Reyyan'ım,güzel kızım ne özürü olabilir.Bugünlül böyle olsun.Dert etme kendine.
Reyyan:Canım dedem
Dedeme sarıldım.Dedem dışarıdan sert gözükse de bize hiç kıyamazdı.
Nasuh:Kızım ben senle birşey konuşacaktım.
Reyyan:Konuşalım dedem.Bi kusurum mu oldu?
Nasuh:Yok kızım yok.Şimdi sen büyüdün.Evlenme yaşına geldin.Tabi istediğin zaman evleneceksin ama ben evlendiğinde kendi ayaklarının üzerinse duruyo olduğunu bilmek isterim.Üniversite okuyamadın ama şirketimizde Azat'ın yanında çalışmanı isterim.Sende istersen yarın git başla.Hem Yaren de haftaya mezun oluyo.O da şirketimizin avukatı olucak.Yalnız da olmazsın kızım.Zaten Azat hep yanında olur.
Reyyan:Canım dedem benim.Bende bir süredir sana çalışmak istediğimi söyleyecektim ama sen benden önce davrandın.Elbette isterim dedem.
Nasuh:Tamam kızım yarın sabah Azat ile gidersin işe.O sana hep yardımcı olur zaten.
Reyyan:Sağolasın dedem.Kahve yapıyım mı içer misin?
Nasuh:Olur kızım çok iyi olur.
Reyyan:Tamam dedeciğim hemen yapıp getiriyim.
Mutfağa gitmek için ayağa kalktığımda
Nasuh:Reyyan,kızım akşam ortaklarımız yemeğe gelicek.Annenler yorulmasın siz Yaren ile gidin yapın alışverişi.
Reyyan:Olur dede.Yaren de çarşıya inmek istiyordu.Malum epeydir gitmedi.
Nasuh:Tamam kızım.
Kapıdan çıkıp mutfağa gittiğimda mutfak masasında annem ve yengem konuşuyorlardı.Annem beni göründe
Zehra:Kızım,günaydın.Sabah kalkmadın korktum hastasın diye ama Yaren gece uyutmadığını söyleyince içim rahatladı.
Reyyan:Günaydın annem.Yaren işte...
Yengemin yanına doğru gittim.
Reyyan:Yengelerin gülü günaydın.
Handan:Günaydın güzelim günaydın.Ah şu Yaren kalktığından beri başımın etini yedi mezuniyete geliceksiniz dimi diye.Amcana da soramadım.Annenle onu konuşuyoduk.
Reyyan:Gideriz dimi ama.Yaren'i yalnız bırakmayalım.
Zehra:İnşallah yavrum inşallah.
Reyyan:Anne sabah kahvaltıya gelmedim ya babam kızdı mı?
Zehra:Yok bitanem.Ben seni kaldırcaktım baban uyusun dedi.
İçimden canım babam diye geçirerek dedemin kahvesini yapmaya koyuldum.Kahvenin olduğunu anlayınca dedeme babalar gününde aldığım fincana kahvesini koyup salona doğru gittim.Dedeme kahvesini verip odadan çıkarken Yaren önümü kesti.
Yaren:Kızım bomba haberim var.Ama öyle böyle değil.
Reyyan:Yaren valla sidikli Ayşe,mor Tuğba beni hiç ilgilendirmiyor.
Yaren:Yok yok bu senle ilgili.
Reyyan:Benle mi ilgili.Yürü bakıyım odaya ortalık yerde konuşmayalım dedem içerde zaten.
Yarenle odama girip kapıyı kapattım.Yaren sandalyeye yerleştiğini görünce bende yatakta bağdaş kurup dinlemeye koyuldum.
Yaren:Akşam ortaklar gelcekmiş.Haberin var mı?
Reyyan:Var dedem söyledi de banane onlardan.
Yaren:Gelenler Aslanbeylermiş.
Reyyan:Yan sokağın başındaki Aslanbeyler mi?
Yaren:Tabi kızım ne sandın.Bizim gibi köklü bir aileye ancak Aslanbeyler ortak olabilir zaten.
Reyyan:Tamam da bunun benle olan alakasını çözemedim hâlâ.
Yaren:Azize Hanımın torunu,Miran varya o sana vurulmuş galiba.
Reyyan:Allah aşkına Yaren bende önemli bişey sandım.Miran kim bilmem ben.Kardeşi Gönül ile birkaç kez selamlaşmam var o kadar.Tanımam etmem.
Yaren:Kızım biliyorum tanımadığını ama Yeşim doğru olmayan dedikoduyu söylemez bana.Hem Ali için de aynısını diyordun.Ben söyledikten iki hafta sonra istemeye geldiler.
Reyyan:Bu sefer söylemiş o zaman Yaren uzatma.Hem Ali başka Miran başka.Bu arada asıl bomba haber bende.
Yaren:Ay söyle hemen söyle.
Reyyan:Dedem yarın işe başlayabileceğimi söyledi.
Yaren:Asslan dedem benim bee.Bende abim ile yalnız naparım diye düşünüp duruyordum.
Reyyan:Öyle deme Azat'ıma.
Yaren:Of tamam be.Ezdirme sakın Azat'ını.
Gülerek odadan çıkarken telefonumu cebimden çıkararak Azat'a müjdeyi vermeye koyuldum.
~Mesajlaşma~
Ben:Yakışıklı bomba haberim var.
Yakışıklım❤:Valla iyi habere o kadar ihtiyacım var ki kıvırcığım.Söyle bakalım.
Ben:Ne oldu diye sormayacağım akşam rahat rahat konuşuruz.Neyse gelelim habereee.
Yakışıklım❤:Hadi be Reyyan
Ben:Tamam tamam.Dedem yarın şirkette işe başlayabileceğimi söylediiii.
Yakışıklım❤:Oh be. Uğraşmamıza gerek kalmadı ikna etmek için.
Ben:Öyle oldu valla.Neyse ben meşgul etmiyim seni.Akşama ortaklar gelcekmiş haberin var dimi.
Yakışıklım❤:Var var.Şimdi bide ortaklarla uğraşcam.
Ben:Amaan ne uğraşcan.Boşver.Haydi öptüm biz çarşıya gidicez haberin olsun.
Yakışıklım❤: Kamil'i yollatıyım mı götürsün sizi.
Ben:Gerek yok.Yarenle gider geliriz.
Yakışıklım❤: Tamam güzelim.Öptüm
~Mesajlaşma Son~
Telefonu kapatıp cebime koydum. Yaren'in odasına kapıyı çalmadan girdim.Bundan nefret ederdi ama ben de inadına yapıyordum zaten :)
Yaren:Kaç kere söyledim kapıyı çal öyle gir diye.Zor bir eylem değil Reyyan.İki kere kapıya vuracaksın o kadar.
Reyyan:Tamam uzatmada hadi çarşıya gidiyoruz.
Yaren:Tamam çantamı alıyım çıkalım.
Reyyan:Haydi kapıdayım çabuk.
Kapıdan çıkıp avluya indim.Annem kapıdaki kedilere yemek veriyordu.Koşarak yanına gittim ve sımsıkı sarıldım.
Zehra:Yavrum benim.Çıkıyo musunuz.
Reyyan:Evet anne.Yaren hanım çıkarsa gidicez.
Zehra:Uğraşma Yaren'imle bırak kız nasıl istiyosa öyle yapsın.Avukat kız sonuçta.Ah be kızım keşke okuyabilseydin sende.
Reyyan:Olsun annem.Nasip değilmiş demekki.
Üniversiteye gitmem annemin en büyük hayaliydi.Ama nasip olmadı.Kazanamadım.Bende vazgeçtim.Bazen vazgeçmesemiydim diye düşünüyorum ama geçti artık.Avluya inen merdivenlerde Yaren'i görünce anneme
Reyyan:Geldi sonunda.Haydi görüşürüz annem.
Zehra:Görüşürüz yavrum.Dikkat edin.
Reyyan:Tamam annem.
Annemin yanağından öpüp kapıdan çıktım.
Miran'dan
Sokağın köşesinde Reyyan'ın çıkmasını bekliyordum.Telefonuma gelen mesajları umursamadan gözlerimi kapıya diktim.Çıkıyordu.Kıvırcık gür saçları,pembe elbisesiyle her erkeği kendine aşık edebilecek bir şekilde kapıdan çıktı.Yanında kuzeni vardı.Kol kola girip çarşı yoluna döndüler.Bende arabama atlayıp yanlarından geçmek için yola koyuldum.Yüzünü görmek için bu kadar uğraş vermem zavallıcaydı belki...Ama kalbim aklımı dinlemiyordu.Bende her defasında kalbime uymuş bir vaziyette kendimi sokağın başında buluyordum.Yaklaştığımda arabayı yavaşlattım.Yanlarından geçiyordum.O güzel yüzünü gördüm ve yoluma devam ettim.Akşam görecektim nasıl olsa.Akşama kadar bu bana yeterdi.Hem yıllardır tek kare fotoğrafıyla idare ediyordum.
Reyyan'dan
Çarşıdan alınacakları alıp eve döndük.Yol boyu susmak bilmeyen Yaren ile eve girerken aklıma Miran geliverdi.Niye gelmişti ki şimdi aklıma.Tanımadığım bir adamdı sonuçta.Aklımdaki düşünceleri dağıtan Yaren oldu.
Yaten:Reyyan ne zamandır avludaki çiçeklerle ilgilenmiyoruz.Akşama ortaklara da güzel görünsün.Şu topraklarını değiştirelim.Hem zaman geçmiş olur.
Reyyan:Olur kuşum olur.Aldıklarımızı mutfağa bırakıyım.Kilerde toprak vardı getiriyim onu bekle sen burda.
Yaren:Tamam bekliyorum.
Aldıklarımızı mutfağa bıraktığımda yengem tek başına oturmuş kara kara düşünüyordu.
Reyyan:Yengem,çiçeğim noldu sana.
Handan:Yok birşey kuzum.Boşver.Aldınız mı dediklerimizi.
Reyyan:Aldık almasına da bu meseleyi konuşcaz.Unuttum sanma.
Handan:Tamam yavrum.Yaren nerde?
Reyyan:Avluda.Çiçeklerin toprağını değiştirelim dedi.Bende kilerden toprağı alıp yanına geçiçem.
Handan:Tamam kızım.
Mutfaktan çıkıp kilere doğru ilerledim.Kapıyı açıp yerde duran toprak çuvalını aldım.Kilerin kapısını kapatıp çıkarken omzuma bir el dokundu.
